Στην Αμερική υπήρχε το Αλκατράζ, μια φυλακή υψίστης ασφαλείας σε νησίδα, που λειτούργησε για 29 χρόνια και φιλοξένησε πολλές διασημότητες του εγκλήματος, ανάμεσά τους τον Αλ Καπόνε. Στο Μαυροβούνιο υπάρχει μια λίμνη που είναι τουλάχιστον 370 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μεγάλη σαν θάλασσα, που μέσω μιας νησίδας είχε αναλάβει νωρίτερα τον ρόλο του Αλκατράζ, επί της βασιλείας Νικήτα του Α΄. Τώρα πλέον η φυλακή είναι θέαμα που προσφέρεται στους τουρίστες.
Όμως αυτό δεν είναι το μόνο σημείο σύγκρισης του Μαυροβουνίου με τις ΗΠΑ. Υπάρχει και το φαράγγι Τάρα, κάτι το πραγματικά ασύλληπτο, με αναπτύξεις βράχων έως τον ουρανό, με γεωσχηματισμούς πρωτοφανείς, με το τρένο της γραμμής Ποντγκόριτσα-Βελιγράδι να κινείται σε ύψος τουλάχιστον 300 μέτρων, ασύγκριτο με τη δική μας διάβαση του παλιού δρόμου Σπάρτης-Καλαμάτας, που οι Μαυροβούνιοι το έφεραν ως πρώτο φαράγγι στον κόσμο, υπέρτερο και αυτού του Grand Canyon. Με τα χρόνια όμως οι άνθρωποι ηρέμησαν και η τουριστική βιομηχανία βρήκε την έκφραση που της ταίριαζε, ονομάζοντας το φαράγγι απλώς τρισμέγιστο... Εάν κάποιος εξαντλήσει αυτόν τον δρόμο οδηγείται στις υπώρειες του Bobotov Kuk, που είναι και το πιο υψηλό βουνό των δυτικών Βαλκανίων - 2.527 μέτρα υψόμετρο.
Σήμερα το Μαυροβούνιο, τελευταίο μέλος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, έχει τη τουριστική βιομηχανία πολύ ανεπτυγμένη, με απέραντες εκτάσεις ξενοδοχείων στριμωγμένες ανάμεσα σε μια ακτογραμμή και στα βουνά της περιοχής. Επιπλέον, βέβαια, έχει και το ξενοδοχείο που έπαιξε ο Τζέιμς Μποντ (πάντοτε στην υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος...), που ήταν το «Καζίνο Ρουαγιάλ». Ήταν τέτοια η επιτυχία του έργου, που παρουσίαζε την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου Ποντγκόριτσα ως κέντρο πλυσίματος βρόμικου χρήματος, ώστε το ενδιαφέρον γι’ αυτή τη μικρή δημοκρατία των δυτικών Βαλκανίων να ανέβει κάθετα στους κύκλους των μεγαλομεσαίων.
Όμως το Μαυροβούνιο δεν έχει καταντήσει μια ολιστική «τουριστική μονοκαλλιέργεια», αλλά συνδυάζει αυτή με άλλες μορφές «μονοκαλλιέργειας». Η υπόλοιπη χώρα διαθέτει αχανείς αμπελώνες, που εκτείνονται σε πολλά χιλιόμετρα, που γεμίζουν πραγματικά το μάτι και προετοιμάζουν το έδαφος για την παραγωγή κρασιού υψηλής ποιότητας.
Βέβαια, θα πει κανείς ότι η οπτική ενός «περαστικού με πούλμαν» είναι πιο επιπόλαια σε σχέση με αυτή ενός συστηματικού περιηγητή ή γηγενή. Πάντως, μπορεί να δίνει πληροφορίες για τον χώρο αξιοπρόσεκτες.
