Το τέλος του κόσμου αναβάλλεται. Στην ομιλία του για τον εορτασμό της «ημέρας της νίκης» κατά των Ναζί, στις 9 του Μάη, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν πάτησε το κουμπί. Αιτιολόγησε τη ρωσική επέμβαση χαρακτηρίζοντάς την «προληπτική», καθώς, όπως είπε, αρκετές ημέρες πριν, ξένοι σύμβουλοι και τακτικές αποστολές σύγχρονων όπλων βρίσκονταν σε εξέλιξη με σκοπό την εισβολή στο Ντονμπάς και στην Κριμαία.
Στοιχεία για τις ετοιμασίες των Ουκρανών με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ δεν έχουμε, έχουμε όμως όλο τον σχεδιασμό για την περικύκλωση της Ρωσίας, παρότι, μετά το 1989 και για να συμφωνήσει ο Γκορμπατσόφ στην επανένωση της Γερμανίας, τόσο το Βερολίνο όσο και ο Λευκός Οίκος δεσμεύτηκαν ρητά πως το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε ίντσα ανατολικά.
Τη συνέχεια την ξέρουμε. Τρομάζουμε για την εξέλιξη αυτού του πολέμου, που ουσιαστικά έχει γίνει παγκόσμιος. Και αυτός ο πόλεμος, στη θερμή του μορφή, «θα σταματήσει μόνο αν νικήσει η Ουκρανία» δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος και έσπευσε (!) να συμφωνήσει ο καγκελάριος Σολτς!
Και αυτός ο πόλεμος είναι το πρώτο στάδιο της αναμέτρησης της αμερικανικής αυτοκρατορίας με όποιον αμφισβητεί την παγκόσμια ηγεμονία της. «Μόνο ένας ήλιος υπάρχει στον ουρανό» όπως λένε και τα στελέχη της CIA.
Ο Λάρι Φινκ, διευθύνων σύμβουλος της BlackRock -που διαχειρίζεται ενεργητικό αξίας άνω των 10 τρισεκατομμυρίων δολαρίων-, προειδοποιούσε, στα τέλη Μαρτίου, σε σημείωμα προς τους μετόχους, ότι «η αντίδραση της Δύσης στην Ουκρανία συνιστά αλλαγή στην παγκόσμια οικονομική τάξη και βάζει τέλος στην παγκοσμιοποίηση που γνωρίσαμε».
Τι κόσμος ακολουθεί; Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί, αν η Ουκρανία, όπως είναι και το πλέον πιθανό, δεν νικήσει τη Ρωσία. Κανείς δεν ξέρει αν οι κυρώσεις θα γίνουν μόνιμες και ποιοι θα πληρώσουν το κόστος.
Κατά τον γνωστό οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπινί, «ο πόλεμος στην Ουκρανία σηματοδοτεί την επιστροφή της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων στο δίκαιο της πυγμής. Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες πρέπει να λάβουμε υπόψη τον κίνδυνο στρατιωτικών συγκρούσεων μεγάλης κλίμακας, που διαταράσσουν το παγκόσμιο εμπόριο και την παραγωγή». Δυστυχώς για μας, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τίποτα από όλα αυτά δεν έλαβαν υπ' όψιν!
