Η δήλωση του βουλευτή της Ν.Δ. Βασίλη Οικονόμου αναφορικά με τα 5.000 σπίτια στα οποία κόπηκε το ρεύμα ότι «δεν ζούμε στην εποχή του τζάμπα και του δωρεάν» προκάλεσε τη συνήθη φωνασκία από τους δημαγωγούς θιασώτες του λαϊκισμού, αλλά και την ενόχληση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, που δυστυχώς έσπευσαν να ενταχθούν στο στρατόπεδό αυτών των τελευταίων.
Διακριτικά σεμνός
Στην πραγματικότητα, ο εκπρόσωπος του έθνους υπήρξε διακριτικά σεμνός. Αν ήθελε απλώς να περιαυτολογήσει, θα παρατηρούσε ότι ο κόσμος θα μπορούσε να αναπτύξει ευρεσιτεχνίες για να λύσει το πρόβλημά του, όπως, για παράδειγμα, έκανε ο ίδιος, που μέσα σε τέσσερα χρόνια πέρασε από την ηγεσία της ΠΑΣΠ στο Κοινοβούλιο εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ, καταψήφισε το πρώτο Μνημόνιο, προσπάθησε αποτυχημένα να φτιάξει δικό του αντιμνημονιακό κόμμα, έπειτα προσχώρησε στη ΔΗΜ.ΑΡ., μέχρι που το 2014 στήριξε την υποψηφιότητα τυ Σταύρου Δήμα για ΠτΔ με πρόταση Σαμαρά, μεταπηδώντας ταυτόχρονα στη Νέα Δημοκρατία. Με τον τρόπο αυτόν, όχι μόνο κατόρθωσε να σώσει με έξυπνους ελιγμούς τη βουλευτική του έδρα -και δι’ αυτής τη δυνατότητά του να πληρώνει τους λογαριασμούς της ΔΕΗ-, αλλά επίσης με την ταχύτητα των μεταστροφών του δημιούργησε από μόνος του κινούμενα μαγνητικά πεδία, παράγοντας ο ίδιος το ηλεκτρικό ρεύμα που έχει ανάγκη. Μια, θα λέγαμε, ατομική και αυτοδύναμη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας…
Μόνο μπίζνες
Ο Οικονόμου βέβαια δεν είναι ο πρώτος βουλευτής της Ν.Δ. που τα βάζει άγαρμπα με όσους δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα. Πριν από μερικά χρόνια, στις εποχές των Μνημονίων, ο αλήστου μνήμης Ταμήλος από τα Τρίκαλα είχε πει ότι «δεν έχουμε σοσιαλισμό για να εξασφαλίζουμε ηλεκτρικό στον καθένα». Ωστόσο, η δήλωση του Οικονόμου αναδεικνύει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα αυτής της συγκεκριμένης κυβέρνησης και των εκπροσώπων της στα τηλεοπτικά πάνελ: την αμηχανία των τελευταίων να διαχειριστούν το γεγονός ότι η κυβέρνηση μοιάζει να μην έχει καμία απολύτως πολιτική στρατηγική, πέρα από το να κάνει μπίζνες από δω κι από κει με διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το πώς στέκεται κάθε βουλευτής της Ν.Δ. στις τηλεοπτικές συζητήσεις είναι με τον τρόπο αυτόν συνάρτηση της ψυχοσύνθεσής του: πολιτική λογική πίσω από τις αποφάσεις δεν αναζητείται καν.
Για μακρύ πολιτικό διάστημα η κυβέρνηση δεν πλήρωσε το κόστος. Η ουσιαστική πολιτική ανάπαυλα της πανδημίας ής επέτρεψε να κλείνει κατά τη διάρκειά της δουλειές, να δημιουργεί έναν κρατικό μηχανισμό προορισμένο να κάνει deals με επιχειρηματίες, να τσαλαπάτα το κράτος δικαίου και να μην μπορεί να διαχειριστεί την παραμικρή κρίση χωρίς να πληρώνει τον λογαριασμό. Η «επιστροφή στην κανονικότητα» -στην οποία με τόσο πάθος ορκιζόταν- δεν της έχει πάει πάρα πολύ καλά. Η κυβέρνηση γίνεται δέκτης εκνευρισμού και στο εσωτερικό, και στο εξωτερικό. Η κοινωνία την εγκαταλείπει όχι απογοητευμένη, αλλά απόλυτα εξοργισμένη και η Ευρώπη -την οποία τάχα μου εκπροσωπούσε- αρχίζει να ανησυχεί με τη δημιουργία άλλης μιας Ουγγαρίας στο εσωτερικό της.
Για να χρησιμοποιήσουμε τα σοφά λόγια του Β. Οικονόμου, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, «η εποχή του τζάμπα τελείωσε».
