Ένας φόνος είναι τρομερό πράγμα, πολλοί φόνοι όμως είναι απλή στατιστική. Το είπε ο Στάλιν: «Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία. Η εξόντωση εκατομμυρίων είναι στατιστική». Είχε δίκιο, γιατί ο θάνατος των λίγων ανθρώπων σε φέρνει κοντά στην αθλιότητα της εξάλειψης. Αναρωτιέσαι για την αιτία της, αναρωτιέσαι για το πώς ήταν οι τελευταίες στιγμές των θυμάτων.
Το τελευταίο διάστημα φοβερά και τρομερά συγκλονίζουν την κοινή γνώμη. Ένας που σκοτώνει κάποιο παιδί σε συνεργασία ή με την ανοχή της μητέρας του, το θάβει πρόχειρα σε μια ταράτσα και στη συνέχεια περιφέρει τα οστά του σε μια εργαλειοθήκη, μέχρι να συλληφθεί μετά από χρόνια, να προφυλακιστεί και εκεί να «αυτοκτονήσει». Ένας αδικοχαμένος Άλκης που πέφτει θύμα μιας παρανοϊκής συμμορίας «φίλαθλων» αλητών, που διαμαρτύρονται με ανακοινώσεις και που γενικώς δεν χαρίζουν κάστανα. Ένας οίκος ευγηρίας που φέρεται κατηγορούμενος ως οίκος θανατηφόρων πρακτικών και γενικής εξαθλίωσης, θυμίζοντας αφήγηση για ψυχιατρείο του 19ου αιώνα, με τον Κάρολο Ντίκενς. Ένας εικονικός γιατρός που ασκεί θεραπευτική δράση με τα μαντζούνια του και στέλνει σωρεία ασθενών στον άλλο κόσμο, μέχρι να συλληφθεί. Ένας βιαστής γυναικών που ξεφορτώνεται σε μια παραλία ζωντανό το θύμα του, ένας υποτιθέμενος βιαστής ανδρών που προσάγεται στα δικαστήρια για να δικαστεί. Ένας «σταρ» μιας ανεκδιήγητης «κωμικής» κομπανίας που παρήγαγε τολμηρές εικόνες γυναικών άνευ αδείας των εικονιζομένων τώρα τρέχει και δεν φτάνει.
Ένα κοριτσάκι που πιάνεται σε μια πόρτα και περιμένει μάταια τη σωτηρία του, μέχρις ότου αποδημήσει μέσα στη γενική αδιαφορία των ανθρώπων. Κι από κοντά έρχονται και οι γυναικοκτονίες, ένα σωρό: γυναικοκτονίες που περιλαμβάνουν τη χρήση βιτριολιού, που δύσκολα επισημαίνονται από τις διωκτικές αρχές. Με τον κύριο Μπάμπη να καθαρίζει τη γυναίκα του και το σκυλί του χωρίς ενοχές. Η εκτέλεση του Καραϊβάζ, η εκτέλεση Σκαφτούρου εκ Δερβενοχωρίων ορμώμενου. Και από κοντά η περίφημη κυρία Ρούλα που απασχολεί το πανελλήνιο για μια υπόθεση τριών φόνων.
Η Mary Shelley έκανε στις αρχές του προ-προηγούμενου αιώνα μια δήλωση του «Φρανκεστάιν» η οποία επέζησε μέχρι τις ημέρες μας. Αυτή η δήλωση είχε συνέπειες και έδωσε παράδειγμα σε μιμητές - όρα περίπτωση Έντγκαρ Αλαν Ποε. Τώρα το κακό επιστρέφει δριμύτερο - κάνοντάς μας να ντρεπόμαστε για την ελληνικότητά μας.
