Το απόγευμα της 12ης Ιουνίου τα βλέμματα που κοίταζαν την οθόνη πάγωσαν. Ο ποδοσφαιριστής Κρίστιαν Έρικσεν, ένας από τους κορυφαίους παίκτες που έχει βγάλει ποτέ η Δανία, κατέρρεε στο γήπεδο μετά από ένα πλάγιο. Αντί για ένα σύνηθες κοντρόλ, έπεφτε στο έδαφος σαν άψυχη ύπαρξη και η μπάλα, που κολλούσε πάντοτε αριστοτεχνικά στο κουντεπιέ του, έφευγε μακριά σε συνέχεια μιας αδέξιας επαφής με την επικαλαμίδα.
«Δεν μπορεί να είμαι ξαπλωμένος κάτω... Είμαι υγιής εγώ» ήταν η σκέψη που έκανε ενώ καθρεφτίζονταν στα μάτια του οι προσπάθειες των γιατρών να τον κρατήσουν ζωντανό. Την ίδια στιγμή, όλος ο πλανήτης παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα περιμένοντας να μάθει κάτι περισσότερο και ελπίζοντας να μην επαναληφθεί το παρελθόν.
Τα ονόματα των Πουέρτα (22 ετών), Φοέ (28 ετών), Τιοτέ (30 ετών), ποδοσφαιριστών που έχασαν ξαφνικά τη ζωή τους στο χορτάρι, επανήλθαν μέσα σε ελάχιστα λεπτά στην επικαιρότητα. Ο φόβος ότι η λίστα θα μεγάλωνε κι άλλο ήταν διάχυτος κι η απουσία νεότερης ενημέρωσης στα πρώτα λεπτά μετά το συμβάν τον ενίσχυε. Τελικά ο Έρικσεν τα κατάφερε. Και μαζί, έμεινε θετικά στη μνήμη το τείχος που δημιούργησαν οι συμπαίκτες του μπροστά από το σημείο κατάρρευσης ώστε να τον προστατεύσουν από την αδιάκριτη λήψη της κάμερας. Στο πλαίσιο ενός αγώνα, κανένα φάουλ δεν θα μπορούσε ποτέ να το διαπεράσει.
Το ερώτημα για τον Έρικσεν ήταν αν θα ζήσει. Ποτέ αν θα παίξει ξανά μπάλα. «Κατάλαβα ότι για λίγο είχα πεθάνει όταν πλέον είχα μπει στο ασθενοφόρο. Σκεφτόμουν ‘κράτα αυτά τα παπούτσια, δεν θα τα ξαναβάλεις’. Έλεγα στην αρραβωνιαστικιά μου, τη Σαμπρίνα, ότι δεν θα έπαιζα ξανά ποδόσφαιρο» θα αποκάλυπτε αργότερα. Ωστόσο από την πρώτη του αντίδραση ευγνωμοσύνης στον κόσμο είχε διαφανεί η πρόθεση να επιστρέψει. «Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους. Δεν θα τα παρατήσω!».
Στην Ιταλία δεν επέτρεψαν την επάνοδό του. Οκτώμισι μήνες μετά, 259 ολόκληρες μέρες, ο Κρίστιαν Έρικσεν μπήκε ξανά στο γήπεδο για να παίξει. Με τη φανέλα της αγγλικής Μπρέντφορντ αυτή τη φορά, μιας ομάδας μικρότερης από την Ίντερ, η τελευταία στην οποία αγωνίστηκε, αλλά φιλόδοξης να εδραιωθεί στη βιτρίνα του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο. Και στο οποίο άλλωστε είχε διαπρέψει ο ίδιος παλιότερα με δεκάδες εμφανίσεις και γκολ για λογαριασμό της Τότεναμ (305 παρουσίες, 69 γκολ).
Είχε προηγηθεί μια ανεπίσημη επιστροφή σε φιλικό της ομάδας με τη Ρέιντζερς όπου κατέγραψε δύο ασίστ. Και το όνομά του ήρθε ξανά πρώτο στην επικαιρότητα μετά από στιγμιότυπο που σημειώθηκε στη δεύτερη συμμετοχή του στο πρωτάθλημα απέναντι στη Νόριτς (5/3).
Εκεί που θα ξεσπούσε καβγάς μετά από σκληρό μαρκάρισμά του στον αντίπαλο Μπράντον Γουίλιαμς, πέφτοντας πάνω του ο νεαρός μπακ και ενώ αρχικά πήγε να αντιδράσει οργισμένα, του χαμογέλασε και τον πήρε αγκαλιά. «Πήγα να τον πιάσω, αλλά γνώριζα τι έχει περάσει. Είναι υπέροχο αυτό που έχει καταφέρει και που είναι και πάλι εδώ, στο γήπεδο. Ήταν ξεχωριστό για εκείνον που επέστρεψε. Και το να είμαι μέρος σ’ αυτό ήταν το κάτι άλλο» δήλωσε μετά ο Γουίλιαμς.
Όσο για τον Έρικσεν, σηκώθηκε απ’ το τερέν του Κάροου Ρόουντ (έδρα της Νόριτς) με χαμόγελο διάπλατο. Στην καρδιά του έχει τοποθετηθεί ένας αυτόματος απινιδωτής. Η πρόοδος της επιστήμης όχι μόνο αποτρέπει τον θάνατο, αλλά βοηθά να συνεχιστεί η ζωή όπως πριν. Το ζήτημα είναι αν τη θέλεις. «Αισθάνομαι τρομερά κι αυτό είναι κάτι πάρα πολύ καλό. Έχω ενθουσιασμό να πάρω την μπάλα και να παίξω» είπε ο Κρίστιαν με την κάψα ενός παιδιού. Και με μια καρδιά που σταμάτησε για λίγο, πείθει όμως ότι θα χτυπάει για πάντα μέσα απ’ το παράδειγμά της.
