Είναι πλέον επίσημο: το σκάνδαλο Novartis υπήρξε σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα. Και μάλιστα η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή, καθώς για όλο τον υπόλοιπο κόσμο το σκάνδαλο Novartis υπήρξε και στην Ελλάδα, με εξαίρεση την Ελλάδα, όπου δεν υπήρξε. Κι αν μπερδευτήκατε, δεν έχει πολλή σημασία. Έτσι κι αλλιώς, από χθες οποιαδήποτε έρευνα αφορούσε τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο μπήκε στο αρχείο με απόφαση των επικουρικών εισαγγελέων και δεν θα χρειαστεί να συζητήσουμε ξανά γι' αυτήν. Όπως ακριβώς είχαν «προαναγγείλει» οι διώξεις των δημοσιογράφων που ερεύνησαν την υπόθεση αυτή και οι οποίοι κατηγορούνταν ότι την «κατασκεύασαν» όταν ακόμα η Δικαιοσύνη την ερευνούσε.
Συγκεκριμένα, η απόφαση αφορά την οριστική αρχειοθέτηση της δικογραφίας που είχε σχηματιστεί εναντίον του Άδωνι Γεωργιάδη και εκείνης που είχε σχηματιστεί εναντίον του Δημήτρη Αβραμόπουλου για το ενδεχόμενο δωροληψίας από την ελβετική φαρμακοβιομηχανία. Με την απόφαση αυτή του επικεφαλής της Οικονομικής Εισαγγελίας Χρήστου Μπαρδάκη παύει κάθε έρευνα για εμπλοκή πολιτικών προσώπων στην υπόθεση Novartis, με τα εννέα από τα δέκα εμπλεκόμενα πρόσωπα να βλέπουν τον φάκελο να κλείνει χωρίς να σταλεί πουθενά - με μοναδική εξαίρεση τον Ανδρέα Λοβέρδο, του οποίου η υπόθεση έχει πάει στη Δικαιοσύνη με ισχυρές πιέσεις να δημιουργούνται προς την κατεύθυνση παραγραφής.
Κι αν για τον μεν Δημήτρη Αβραμόπουλο η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα, για τον Άδωνι Γεωργιάδη πάρθηκε με οριακή πλειοψηφία μίας ψήφου, καθώς μία από τις επίκουρες εισαγγελείς τοποθετήθηκε υπέρ τού να κληθεί ο σημερινός υπουργός Ανάπτυξης και πρώην υπουργός Υγείας για να δώσει εξηγήσεις. Αντίθετα, απορριπτική ήταν η θέση των άλλων δύο εισαγγελέων, του επικεφαλής Μπαρδάκη, αλλά και του εποπτεύοντα εισαγγελέα Παναγιώτη Καψιμάλη.
Εντύπωση πάντως δημιουργεί το σκεπτικό της απόφασης, το οποίο βασίζεται στη διαπίστωση ότι στους λογαριασμούς του Άδωνι Γεωργιάδη δεν βρέθηκαν χρήματα προερχόμενα από τη Novartis και ότι οι αυξομειώσεις που παρατηρούνται στους λογαριασμούς του δεν συνιστούν απόδειξη νομιμοποίησης παράνομων εσόδων, αλλά δικαιολογούνται από τον οικονομικό κύκλο της εταιρείας. Το επιχείρημα είναι μάλλον παραπειστικό, δεδομένου ότι η ύπαρξη χρημάτων από μια εταιρεία απευθείας στον λογαριασμό μιας άλλης δεν αποτελεί το μοναδικό στοιχείο δωροληψίας και στην πραγματικότητα ούτε καν το συνηθέστερο. Με τον τρόπο αυτό η έρευνα, η οποία διήρκησε πέντε ολόκληρα χρόνια, παρακάμπτει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία και τις καταθέσεις των μαρτύρων αναζητώντας μόνο τον λιγότερο «προσεκτικό» τρόπο δωροληψίας.
Ταυτόχρονα, με δεδομένο ότι μία εισαγγελέας επέμεινε μέχρι και την τελευταία στιγμή ότι το ορθό θα ήταν να κληθεί ο Άδωνις Γεωργιάδης ως ύποπτος, αναρωτιέται κανείς πόσο λογικό είναι να καλούνται ως ύποπτοι ότι επιχείρησαν να κατασκευάσουν κατηγορητήριο δημοσιογράφοι οι οποίοι απλώς ερεύνησαν το ενδεχόμενο το οποίο η εισαγγελέας έκρινε ως υπαρκτό. Άλλωστε, ήταν τόσο «αδύναμη» η υπόθεση ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης ήταν μπλεγμένος στο σκάνδαλο, ώστε από τη στιγμή που η κυβέρνηση απέλυσε ουσιαστικά την εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη που ερευνούσε την υπόθεση χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος για να φτιαχτεί μια φόρμουλα αρχειοθέτησης της υπόθεσης. Κι αυτό όχι χωρίς τις ασφυκτικές πιέσεις του Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά και του Δ. Αβραμόπουλου, οι οποίοι αξίωναν εδώ και μήνες την άμεση αρχειοθέτησή της.
