Οι σουίτες είναι δωμάτια του ξενοδοχείου στα οποία μένεις, κάνεις μπάνιο, κάνεις πάρτι, εργάζεσαι, αν ας πούμε είσαι καθαρίστρια, κάνεις σεξ, κάνεις κακά σου αν παραστεί η ανάγκη και όλα αυτά γίνονται με την επιθυμία σου. Αυτή είναι μια πιθανή απάντηση στο ερώτημα “τι δουλειά έχεις στη σουίτα;”. Με έπιασε κόψιμο, να μια αιτία.
Από κει και πέρα, ας πούμε τι δουλειά δεν... έχεις σε μια σουίτα. Σε μια σουίτα δεν πηγαίνεις ρισκάροντας να σε βιάσουν. Αυτό είναι δεδομένο. Άλλες περιπτώσεις που πηγαίνεις κάπου, αλλά δεν ρισκάρεις να σε βιάσουν: Στο πάρκο. Σε ένα ασανσέρ. Στον δρόμο. Σε ένα μπαρ. Σε ένα πάρτι. Σε μια δουλειά. Σε ένα μαγαζί με σούσι ή άλλα τρόφιμα. Γενικώς οπουδήποτε. Οπουδήποτε κι αν πας δεν ρισκάρεις να σε βιάσουν.
Έχουμε ήδη θέσει επί τάπητος πάρα πολύ σοβαρά επιχειρήματα για να αντικρούσουμε ως ηλίθιο, ανόητο, ουτιδανό και χαμερπές το επιχείρημα “ναι, αλλά τι δουλειά είχε κι αυτή στη σουίτα;”. “Αυτή” είναι το κορίτσι -το κάθε κορίτσι- που έχει βιαστεί. Είναι η 24χρονη από τη Θεσσαλονίκη, είναι και η 14χρονη στο Περιστέρι που βιάστηκε μέσα στο σπίτι της αδερφής της. Τι δουλειά είχε η μία στο πάρτι και η άλλη στο σπίτι της αδερφής της είναι δύο ερωτήματα που χαίρουν της ίδιας απάντησης: Ήθελε να πάει.
Θέλεις να πας κάπου. Θέλεις και να μεθύσεις. Αυτά είναι ανθρώπινες επιθυμίες που όλοι έχουμε - αλίμονο αν πω το αντίθετο. Θες να φοράς ό,τι, μα ό,τι σου αρέσει. Αν σε ναρκώσουν ή σε απειλήσουν και μετά σε βιάσουν δεν φταις εσύ που βρέθηκες τη λάθος ώρα στο λάθος μέρος. Φταίει ο βιαστής. Ο βιαστής είναι εγκληματίας.
Θυμάστε κάτι εποχές που οι νεαρές συνοδεύονταν μόνο από τον μεγάλο τους αδερφό για να ξεμυτίσουν από το σπίτι; Και τότε βιασμοί γίνονταν. Τι θα κάνουμε δηλαδή; Θα κλειδωθούμε η καθεμιά στο Κωσταλέξι της; Τυχερές είναι όσες δεν βιάστηκαν, όχι έξυπνες ούτε σοβαρές. Απλώς τυχερές. Κανένα θύμα δεν ξέρει “πού πάει να μπλέξει”. Όταν σε ναρκώνουν και έπειτα σε βιάζουν, δεν έχεις ιδέα σε τι κόλαση έμπλεξες.
