Όλα τα είχε το θέρος που (ελπίζουμε άπαντες να) μας άφησε περαστικό, μακάρι δε και αγύριστο. Από την Εύβοια έως τη νοτιοανατολική Πελοπόννησο, γαίες και κοινωνίες οι οποίες τα τελευταία δέκα έτη χαίρουν ιδιαζούσης δημοφιλίας κάθε εποχή θα χρειαστούν έτη πολλά για να επουλώσουν τις πάσης φύσεως πληγές τους. Όταν μία αστική κατοικία ή μία προσοδοφόρα κτηματική περιουσία τυλίγεται από τις φλόγες, το να διατυπώνεται λόγος από επίσημα χείλη για μη ύπαρξη θυμάτων είναι επιεικώς αψυχολόγητο, αν όχι οριακά υβριστικό. Τα νοικοκυριά τα οποία απωλέσθησαν αντανακλούν ζωές οι οποίες εν τοις πράγμασι απωλέσθησαν μαζί τους, οι δεκαετίες που αφιερώθηκαν για να στηθεί ένα νοικοκυριό, αστικό ή αγροτικό, δεν θα γυρίσουν πίσω υπό μορφή νέας νιότης ωσάν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Περαιτέρω, ο «στρατηγός άνεμος» εφέτος λιποτάκτησε. Η δε μεθοδολογία των προληπτικών εκκενώσεων εν είδει προδραστικής επιχείρησης διάσωσης αντί της ανάπτυξης προδραστικής πολιτικής αποκεντρωμένης στελέχωσης πυροσβεστικών σωμάτων αντιβαίνει στην ιδία την πολιτική φιλοσοφία τής (κεντρο-)Δεξιάς που εκθειάζει την ιδιοκτησία και την προστασία της. Τελευταία φορά στην Ιστορία οπότε εκκενώθηκαν προληπτικά οικισμοί ήταν εν καιρώ Εμφυλίου, στην κεντρική Ελλάδα, υπό τον ΔΣΕ, προς τον σκοπό της προστασίας των αμάχων από την επέλαση των «μοναρχοφασιστών» ή, κατ’ άλλους, με πρόσχημα την τελευταία. Τότε, το πρόκριμα «Δεν αφήνω το σπίτι μου στους κομμουνιστάς» ήταν επικυρίαρχο στη μέση συνείδηση μικροϊδιοκτήτη.
Η νεο-φιλελεύθερη πολιτική αξιώνει ολιγότερο Δημόσιο, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πολιτική Προστασία. Γιατί; Για να μην δημιουργούνται «τρύπες» στον προϋπολογισμό, για να «βγαίνουν» τα νούμερα. Γιατί για όλα φταίει το «δυσέλικτο» Δημόσιο, στο οποίο ασεβούμε άπαντες, από τον μικροεπιτηδευματία, wannabe μεγαλοεπιχειρηματία, που διαπραγματεύεται με τον πελάτη του την καταβολή του ΦΠΑ, έως και τον «φτασμένο» μεγαλοεπιχειρηματία των offshore. Για όλα φταίει το Δημόσιο, το οποίο είναι «δαίμονας» όταν προειδοποιεί με κατεδάφιση του αυθαιρέτου οικοδομήματός μας και «άγγελος» όταν εκβιάζεται από τη μαζική αυθαιρεσία και νομιμοποιεί ολάκερους οικισμούς. Ένα Δημόσιο το οποίο οι πολίτες υπονομεύουμε είναι φύσει αδύνατον να λειτουργεί αποτελεσματικά.
Η χώρα απολαμβάνει μακριάς θερινής περιόδου, αναπόφευκτο εν καιρώ κλιματικής αλλαγής. Θερινή περίοδος σημαίνει υψηλή θερμοκρασία, ραστώνη και χαλάρωση. Για να δυνάμεθα οι πολίτες να χαλαρώνουμε όμως, χρήζει κάποιοι άλλοι, ειδικά εκπαιδευμένοι, να τελούν σε επιφυλακή.
Περί προστασίας του πολίτη
Η Δεξιά, ενώ αγαπά τα ένστολα σώματα, δεν ιδρύει αυτά τα οποία το κράτος έχει πραγματικά ανάγκη για την προστασία του πολίτη. Αντί, λ.χ., πανεπιστημιακής αστυνομίας μια σύγχρονη Αγροφυλακή, μια σύγχρονη Υπηρεσία Προστασίας Δασών και Υδροβιοτόπων, καταρτισμένες, με state of the art τεχνολογικά μέσα, θα εδύναντο να αποφορτίσουν τα αστικά σώματα Πολιτικής Προστασίας από ευθύνη που κάλλιστα δύναται να διαμοιραστεί. Όταν ως χώρα διεκδικούμε την ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, την εν γένει αποκέντρωση, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι αποστολή θεμελιώδους σημασίας.
Οι εθελοντές πυροσβέστες, ορειβάτες, δύτες και διασώστες πάσης φύσεως χρήζει να εκπαιδεύονται, να μετεκπαιδεύονται με διεθνή πιστοποίηση και να καταχωρούνται σε ειδικό μητρώο των δήμων και των Περιφερειών. Επίσης, αντί το κράτος να τους επιφυλάσσει παράσημα και ευφήμους μνείες, πιο χρηστικό θα ήταν να τους επεφύλασσε μια παράλληλη κοινωνική ασφάλιση με αυτοτελή συνταξιοδοτική προοπτική. Χρόνο από την εργασία τους μας αφιερώνουν οι συμπολίτες αυτοί για να συμπληρώσουν και να ενισχύσουν μία κατ’ εξοχήν δημόσια λειτουργία.
Πυροσβεστική Αεροπορία
Η δημιουργία ανεξάρτητου σώματος Πυροσβεστικής Αεροπορίας με δικές της βάσεις και δικό της αρχηγείο, προκύπτει πιο επιτακτικώς αναγκαία από άλλοτε. Οι έκτακτες ναυλώσεις αεροσκαφών από την αλλοδαπή δεν συνδράμουν την επιχειρησιακή συνέχεια που απαιτείται όταν τα καταστροφικά γεγονότα μάς έχουν ήδη προσπεράσει.
Η Αστυνομία μας επίσης χρήζει να στελεχωθεί με ειδικά σώματα αντιμετώπισης της ενδο-οικογενειακής και εν γένει έμφυλης βίας, της νεανικής εγκληματικότητας. Τέτοιου είδους σώματα θα εδύνατο κάλλιστα να αξιοποιηθούν και στα πανεπιστήμια, under cover, εκεί όπου η νιότη πραγματώνει το όραμα της μάθησης και δεν ανέχεται ούτε τη διακίνηση ουσιών ούτε την κακοποίηση των συναδέλφων. Στους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς δε, αυτά τα σώματα θα ήταν ιδιαζόντως χρήσιμα για την περιφρούρηση της ψυχαγωγίας, της φιλοξενίας αλλά και της φήμης τού τόπου που φιλοξενεί. Ο φυσικός ρόλος της Αστυνομίας είναι η περιφρούρηση των δικαιωμάτων του πολίτη.
Ο πολίτης προστατεύεται όταν του παρέχεται η δυνατότητα να ασκεί αδιακώλυττα τα συνταγματικά του δικαιώματα. Ο εκσυγχρονισμός, τεχνολογικά και θεσμικοπολιτισμικά, των Σωμάτων Προστασίας του Πολίτη θα δώσει τη δυνατότητα αξιοποίησης πολλών επιστημονικών ειδικοτήτων, θα δώσει τη δυνατότητα σε νέους επιστήμονες να καταγράψουν την ειδική τους προστιθεμένη αξία στο έννομο και κοινωνικό αγαθό της Πολιτικής Προστασίας.
Στην Αριστερά δεν είμεθα κριτικά απέναντι στη στολή, μόνο σε εκείνους που την αμαυρώνουν.
Καλή σεζόν λοιπόν, με προδραστική δημόσια πολιτική και προστασία του πολίτη! Η ατομική ευθύνη δοκιμάστηκε πια στα όριά της...
* Ο Δημήτρης Π. Κυριακαράκος είναι δικηγόρος - κάτοχος ΜΔΕ «Ευρωπαϊκό Δίκαιο και Πολιτική» Παντείου Πανεπιστημίου
