Μίρλα πάει να πει, για όσους δεν το ξέρουν, γκρίνια, μεμψιμοιρία, μιζέρια. Η λέξη είναι τουρκικής καταγωγής και φυτοζωούσε για χρόνια στα λεξικά μας σαν άπορη κορασίδα, αλλά από προχθές ενδύθηκε με πολιτική αίγλη επιπέδου Zeus + Dione. Με αυτουργό τη Ν.Δ., που αποφάσισε να χαρακτηρίσει σε ανακοίνωσή της μίρλα την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ για το δείπνο των διάσημων στο Δεσποτικό. Με δεσπόζουσα τη Μαρέβα κι από κοντά τον Μητσοτάκη. Κι άνοιξε έτσι ο δρόμος για ευρύτερη χρήση μιας περιφρονημένης λέξης. Για παράδειγμα:
Μίρλα είναι οι καταγγελίες για το σπίτι του Βολτέρου, που με έναν τρόπο σύγχρονο, σχεδόν μαγικό, βρέθηκε στην κατοχή τής συζύγου του πρωθυπουργού. Να γκρινιάζεις δηλαδή αντί να εξαίρεις το επιχειρηματικό πνεύμα ή και το πνεύμα γενικώς. Εκείνης που πολλαπλασίασε εν μια νυκτί τα δέκα χιλιάρικα ως το ύψος του αλμυρού τιμήματος για την ιστορική αυτή κατοικία. Έτσι που η εικόνα τής σύγχρονης Ελλάδας να εγκατασταθεί στο κέντρο των Παρισίων και της γαλλικής Ιστορίας.
Μίρλα είναι η κριτική για τα χρέη του πρωθυπουργού, κυρίως εκείνο το στοιχειωμένο χρέος του «Κήρυκα» Χανίων. Να μεμψιμοιρείς δηλαδή και να ζητάς εξηγήσεις αντί να χαίρεσαι για τη διαχειριστική δεινότητα του ενοίκου του Μαξίμου. Χωρίς να σκέφτεσαι ότι, αφού είναι σε θέση στην προσωπική του ζωή να παστώνει τα χρέη του με σαλαμούρα ρυθμίσεων, το αυτό θα είναι σε θέση να διαπράξει και για τα χρέη της χώρας. Μην σου πω και για τα δικά σου. Σου παίρνουν το σπίτι και καθάρισες.
Μίρλα είναι να μιζεριάζεις για την ποδηλατάδα στην Πάρνηθα, για τις τσαμπούνες στην Ικαρία, για τα ελικόπτερα και τα σκάφη στα οποία επιβαίνει το πρωθυπουργικό ζεύγος. Για τα Dior μεγαλεία, την Αλεξανδρινή πεθερά, την ανακαίνιση του Μαξίμου. Αντί να αισθάνεσαι έως και υπερήφανος που επιτέλους η δυναστεία της χώρας γίνεται εφάμιλλη αυτής των μεγιστάνων του κόσμου, με τις θαλαμηγούς, τα πτητικά μέσα, τα κοσμικά γκαλά και τις μεγάλες επενδύσεις -α λα Μπέζος- στη φοροδιαφυγή.
Μίρλα είναι να μην καταλαβαίνεις εν γένει ότι άλλο Λωζάννη, άλλο Κοζάνη. Κι άλλο καζάνι φυσικά. Στο οποίο εσύ προορίζεσαι να βράζεις κι άλλοι να σε βράζουν. Καλή τους όρεξη...
