Την εσφαλμένη και στρεβλή ιδεολογικά άποψη ότι «Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα Υγείας» επανέλαβε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης. Την είχε εκστομίσει για πρώτη φορά, καμουφλαρισμένα, και τον Φεβρουάριο του 2019, στο συνέδριο των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών... Την επανέλαβε πριν από λίγες ημέρες.
Κι όμως, κύριε πρωθυπουργέ, Εθνικό Σύστημα Υγείας σημαίνει πρώτα κράτος, πρώτα κρατικός παρεμβατισμός, πρώτα ρυθμιστικός ρόλος του κράτους στη λειτουργία του συστήματος Υγείας.
Διότι αλίμονο αν το κράτος δεν ασκεί τον αναγκαίο ρυθμιστικό του ρόλο και δεν θεσμοθετεί κανόνες που να προστατεύουν πρώτα το ίδιο το κράτος και τη χρηματοδότησή του προς το ΕΣΥ αλλά και τις δαπάνες που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ (όντας και αυτές δημόσιο χρήμα) από τις αρπαχτικές διαθέσεις της υγειονομικής αγοράς που έχουν διαμορφώσει οι επιχειρηματίες της Υγείας και που εμπορεύονται την ανάγκη του ανθρώπου - ασθενή, αλλά εισπράττουν (και ουσιαστικά επιβιώνουν από) τη δημόσια χρηματοδότηση των υπηρεσιών Υγείας μέσω των πόρων του ΕΟΠΥΥ που αγγίζουν κάθε χρόνο τα 5,1 - 5,5 δισ. ευρώ! Εισφορές περίθαλψης που προέρχονται κυρίως από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και συνταξιούχων αλλά και από την αναλογούσα εισφορά των εργοδοτών καθώς και από τη συμμετοχή (μικρή έως τώρα) του κράτους. Διότι απλώς και οι δαπάνες του ΕΟΠΥΥ είναι δημόσιοι πόροι (κυρίως των εργαζομένων) που τους διαχειρίζεται το κράτος...
Δωράκια στους επιχειρηματίες της Υγείας
Με τη διατύπωση του πρωθυπουργικού «αφορισμού» πώς το «Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα Υγείας» διαφαίνεται καθαρά η αντίληψη της κυβέρνησης της Ν.Δ. για την τύχη του ΕΣΥ, δηλαδή όλων των δημοσίων δομών Υγείας, των ΤΟΜΥ, των Κ.Υ. και των νοσοκομείων, τα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να εκχωρήσει στους ιδιώτες επιχειρηματίες της Υγείας (κλινικάρχες κ.λπ.) αλλά και στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, που ακόμη από την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ εποφθαλμιούσαν τους πόρους του ΕΟΠΥΥ, αλλά δεν κατάφεραν να «βάλουν χέρι» σ’ αυτούς...
Σήμερα, με την κυβέρνηση της Ν.Δ., τα πολιτικά δεδομένα αλλάζουν, αφού διά στόματος πρωθυπουργού θα οδηγηθούμε σε «εξορθολογισμό του νοσοκομειακού χάρτη», δηλαδή σε κλείσιμο νοσοκομείων, όπως έγινε επί Σαμαρά, πατώντας σε ψευδείς ισχυρισμούς όπως ότι «το γεγονός ότι τα ιδιωτικά νοσοκομεία μπήκαν σε τακτικές εφημερίες του ΕΣΥ», αφού κάτι τέτοιο δεν έγινε καθολικά, αλλά περιστασιακά και σε περιορισμένη έκταση και -όπου έγινε- κάτω από την πίεση της πανδημίας. Συνεπώς, ποια παρακαταθήκη άφησε αυτό το γεγονός; Καμία!
Ταυτόχρονα, οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού μάς δείχνουν τον κυνισμό της κυβερνητικής πολιτικής, αφού ζητήθηκε από τα δημόσια νοσοκομεία να βρουν «νέες δυνατότητες συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να μπορούν να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή περίθαλψη με το καλύτερο δυνατό κόστος»! Αυτό σημαίνει ότι το κράτος αποστασιοποιείται πλέον από τη χρηματοδοτική στήριξη των δημόσιων δομών Υγείας, πολιτική που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη μελλοντική τους λειτουργία και την ασφαλή περίθαλψη των ασθενών!
Η αναδιάταξη των νοσοκομείων είναι μια άλλη πτυχή της μελλοντικής κυβερνητικής πολιτικής, αφού θα «βαδίσει» πάνω σε δοκιμασμένους δρόμους, στα ‘χνάρια’ τής πολιτικής Σαμαρά, με το κλείσιμο μικρών νοσοκομείων, γεγονός που θα αναγκάζει τους ασθενείς να περιθάλπονται μακριά από τον τόπο τους και τους συγγενείς τους να... μεταναστεύουν στα μεγάλα νοσοκομεία, με όποιο κόστος.
Στην τύχη της η πρωτοβάθμια Υγεία
Όμως ο πυρήνας των εξαγγελιών του πρωθυπουργού βρίσκεται στη διαπίστωσή του ότι «το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά και κρατικό σύστημα Υγείας». Αυτή η θέση αποκαλύπτει και τη μελλοντική πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. με την εγκατάλειψη στην τύχη τους των δημόσιων νοσοκομείων αλλά και των δημόσιων δομών ΠΦΥ (ΤΟΜΥ - Κ.Υ. αστικού και αγροτικού τύπου) που σήμερα προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στους πολίτες ασθενείς.
Φυσικά, σε αυτή την αντίληψη εμπεριέχονται και οι εργασιακές σχέσεις των γιατρών αλλά και του λοιπού προσωπικού (νοσηλευτικό, υγειονομικό μη ιατρικό, διοικητικό προσωπικό) που με τις νέες εργασιακές ρυθμίσεις της κυβέρνησης, όπως η κατάργηση του οκτάωρου ωραρίου κανονικής εργασίας και οι απλήρωτες υπερωρίες, πολύ εύκολα μπορούν να ισχύσουν και για τον δημόσιο τομέα με απλή διάταξη νόμου. Η εμπειρία υπάρχει από την περίοδο της χούντας...
Τι θα σημάνει αυτό;
Έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα για όλους τους εργαζόμενους και σημαντικές αναταράξεις στο σύστημα περίθαλψης των ασθενών!
Το ΕΣΥ θα γίνει ΕΓΩ...
Το ΕΣΥ που χειροκροτούσαν στην περίοδο της πανδημίας θα ξεχαστεί σύντομα και στη θέση του θα δημιουργηθεί το «ΕΓΩ» των επιχειρηματιών της Υγείας και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, που κι αυτό όμως θα ζει με δημόσιους πόρους τους οποίους το κράτος θα διαχειρίζεται υπέρ των εμπόρων της Υγείας και όχι υπέρ των ασθενών.
Τούτη την περίοδο όμως δεν χρειάζεται μοιρολατρία, αλλά συσπείρωση και διαρκής αντεπίθεση.
Συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων απέναντι σε μια αντιδημοκρατική πολιτική που διαλύει το Εθνικό Σύστημα Υγείας στον νοσοκομειακό τομέα εκχωρώντας υπηρεσίες Υγείας σε εμπόρους της Υγείας και τιμωρώντας ουσιαστικά τους ασθενείς πολίτες.
Συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων απέναντι σε μια πολιτική που αφήνει στην τύχη του το νοσοκομειακό σύστημα, δεν κάνει (αλλά, αντίθετα, έχει ακυρώσει!) τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και τώρα υποδεικνύει στα νοσοκομεία, ως κρατικό σύστημα, «να βρουν νέες δυνατότητες συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα»!
Οι ΣΔΙΤ όμως έχουν κι αυτές δοκιμαστεί στα δημόσια νοσοκομεία και έχουν αποτύχει παταγωδώς, όπως συνέβη και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου εφαρμόστηκαν χρόνια πριν και απλώς εισέφεραν κρατικό χρήμα στους ιδιώτες επιχειρηματίες με αμφίβολης ποιότητας και αποτελεσματικότητας υπηρεσίες. Πρόκειται για σκληρό ιδεοληπτικό «κόλλημα»...
Η πολιτική αυτή πρέπει να ακυρωθεί!
Αυτή η πολιτική δεν θέλει απλώς απόκρουση, θέλει ακύρωση! Και σ’ αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλει η συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων εντός Βουλής αλλά και η συσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων που επιδιώκουν ένα δημοκρατικό ΕΣΥ, με ασφαλείς συνθήκες περίθαλψης για τον ασθενή αλλά και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέα.
Ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που θα βλέπει τον ασθενή παράλληλα με τον εργαζόμενο, καθέναν με τις ανάγκες του και τον ρόλο του στο σύνολο των λειτουργιών και των υπηρεσιών Υγείας που προσφέρονται σε κάθε δομή. Και οι δημόσιες δομές Υγείας πρέπει να συνεργάζονται και να επικοινωνούν όπως οι δίαυλοι στις κυτταρικές μεμβράνες: διασφαλίζοντας λειτουργικές ισορροπίες για την επιβίωση κάθε ασθενή αλλά και του ίδιου του συστήματος Υγείας που περιθάλπει τον ασθενή.
Η καθολική αντίδραση πρέπει να εκδηλωθεί έγκαιρα από όλους και να είναι αποτελεσματική.
Πριν να είναι αργά και για να μην κλάψουμε περισσότερο απ’ ό,τι κλάψαμε για τα θύματα της πανδημίας του κορωνοϊού, ενθυμούμενοι τους στίχους ψαλμού του Δαυίδ «Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν, εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών» που έκαναν τραγούδι οι Boney M...
* Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι γιατρός, διευθυντής ΕΣΥ στη ΜΕΘ Γ.Ν. Πατρών, πρώην αντιπρόεδρος ΕΟΠΥΥ
