Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ αντίληψη για την οικονομία βασίζεται στην ενίσχυση με κάθε τρόπο (!) της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως διατυπώθηκε στην έκθεση Πισσαρίδη που υιοθετεί και ο ΣΕΒ, αναμένοντας τα όποια αναπτυξιακά οφέλη σταδιακά να φτάσουν και στην κοινωνία.
ΛΕΣ και αυτό είναι δοκιμασμένη συνταγή παντός καιρού, για κάθε οικονομία, και δουλεύει ανεξαρτήτως των συνεπειών της αήττητης μέχρι στιγμής πανδημίας, της κλιματικής κρίσης και των επιπτώσεων στις συνθήκες εργασίας. Δηλαδή με δραματικές επιπτώσεις στην κατανάλωση και τους τζίρους του παγκόσμιου εμπορίου.
ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη προωθείται η μείωση ωρών απασχόλησης χωρίς μείωση μισθών, με τις κυβερνήσεις να παρεμβαίνουν προστατευτικά υπέρ των εργαζομένων. Η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους αναδεικνύεται σε πυλώνα της κοινωνικής συνοχής. Παρόμοια στρατηγική ακολουθείται πλέον και από τον Πρόεδρο Μπάιντεν, που ξεδίπλωσε ένα σχέδιο του μοντέλου Κέινς για τη στήριξη της αμερικανικής κοινωνίας.
ΕΧΕΙ ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πρόσφατα διατυπωθείσα πρόταση του ΙΝΕ (ΓΣΣΕ) για μια εναλλακτική στρατηγική εξόδου από την κρίση. Συγκεκριμένα, θεωρεί ότι η συνεχής πολιτική υποτίμησης της εργασίας έχει αποτύχει να οδηγήσει στην παραγωγική αναδιάρθρωση, συντηρώντας ανορθολογικές και μη βιώσιμες επιχειρηματικές δομές.
ΟΠΩΣ σημειώνεται, περίπου το 30% των ελληνικών επιχειρήσεων αποτελεί «επιχειρηματικότητα ανάγκης» (δηλαδή επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν περιστασιακά για εξασφάλιση ενός μεροκάματου) και άρα είναι λειτουργικά μη βιώσιμες σε περίοδο κρίσης. Το ΙΝΕ θεωρεί πως έτσι πολύ δύσκολα θα αποφύγουμε τα επιχειρηματικά λουκέτα και την αύξηση της ανεργίας.
ΚΑΤΑ συνέπεια,είναι απαραίτητη η παρέμβαση του δημόσιου τομέα με ισχυρά προγράμματα εγγυημένης απασχόλησης, η αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η θεσμοθέτηση κανόνων για την τηλεργασία και η αύξηση του κατώτατου μισθού σε επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης (750 ευρώ άμεσα και ακολούθως με διαπραγματεύσεις στα 809 ευρώ, με κριτήριο το 60% του διάμεσου μισθού που προτείνει η Ε.Ε.) προκειμένου να ενισχυθούν η εσωτερική ζήτηση, η οικονομική ανάπτυξη και η κοινωνική συνοχή.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να προσθέσει κανείς ότι αυτά είναι κοινή λογική. Όχι όμως και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που εκτελεί τις εντολές των αφεντάδων χορηγών της, υπονομεύοντας το παρόν και το μέλλον των Ελλήνων και στήνοντας ένα αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης για το μεγάλο πλιάτσικο.
