Στα τέλη Νοεμβρίου ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη εισαγγελική έρευνα για το δεύτερο κύμα της πανδημίας που χτύπησε την πόλη στα τέλη του φθινοπώρου με εκατόμβη νεκρών.
Την παρέμβαση του εισαγγελέα προκάλεσε η καταγγελία του διευθυντή της Β' ΜΕΘ του νοσοκομείου "Παπανικολάου" Νίκου Καπραβέλου.
Η έρευνα αφορά τον ρόλο της επιτροπής των λοιμωξιολόγων και η υπόθεση διαβιβάστηκε στην Αθήνα, όπου και η έδρα της επιτροπής.
Το ίδιο διάστημα είχε ξεσπάσει και σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης και των τοπικών αρχών για το ποιος ευθύνεται για το μη έγκαιρο λοκντάουν και η συζήτηση είχε επικεντρωθεί στην εορτή του Αγ. Δημητρίου και τις εορταστικές εκδηλώσεις. Δήμος και περιφερειάρχης, αμφότεροι Ν.Δ., επέρριπταν την ευθύνη στην κυβέρνηση και διέψευδαν τις δικαιολογίες της κυβέρνησης ότι δεν είχε εισηγήσεις για τη λήψη μέτρων.
Η υπόθεση αυτή είναι ένα παράδειγμα του τι θέλει να αποφύγει η κυβέρνηση και γιατί νομοθέτησε. Ο μη καταλογισμός ευθύνης, άρα και το ακαταδίωκτο για τα μέλη μιας επιστημονικής επιτροπής γνωμοδοτικού χαρακτήρα, δεν χρειαζόταν επιβεβαίωση. Η Δικαιοσύνη θα κατέληγε σε αυτό το συμπέρασμα χωρίς καθυστέρηση και θα έπρεπε να στραφεί σε αυτούς που αποφάσισαν, δηλαδή στην κυβέρνηση, στον Χαρδαλιά, στον Κικίλια, στους αρμόδιους γ.γ. που είναι μέλη των επιτροπών. Η κυβέρνηση δεν θέλει να τεθεί υπό διερεύνηση. Οπότε, αυτό που έκανε είναι να νομοθετήσει ασυλία για να μην ανησυχούν οι επιστήμονες και ταυτόχρονα να τους απαγορεύσει διά νόμου να καταθέσουν στη Δικαιοσύνη για το τι γινόταν στην επιτροπή. Μετά θα τους τα φορτώσει όλα.
Ανησυχεί η κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση που απαγορεύει διά νόμου στη Δικαιοσύνη να ερευνήσει μια υπόθεση, ανησυχεί.
