Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, αυτά που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε εθνικά θέματα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά όπλα της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα. Κυβερνήσεις και πολιτικές δυνάμεις έχουν επικρατήσει τυλιγμένες τη γαλανόλευκη. Και άπειροι πολιτικοί έχουν κάνει καριέρα ως επαγγελματίες πατριώτες. Σε αρκετές περιπτώσεις το όπλο αυτό έχει στραφεί εναντίον του εθνικού συμφέροντος. Σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και εναντίον αυτών που το κράδαιναν. Στο Μακεδονικό, η Νέα Δημοκρατία έπαιξε και πάλι το πατριωτικό χαρτί και της βγήκε, με την έννοια ότι τη βοήθησε να κερδίσει τις εκλογές του Ιουλίου 2019.
Η υπερεπένδυση στον πατριωτισμό, όπως και κάθε προβεβλημένο χαρακτηριστικό, όμως, διαμορφώνει πολιτική συνείδηση. Όταν αυτό γίνεται με χυδαίο, ψευδεπίγραφο και τοξικό τρόπο, το ακροατήριο της Ν.Δ. εκπαιδεύεται να έχει έτοιμη την ετικέτα «προδότες / προδοσία». Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι που το όπλο μπορεί να στραφεί εναντίον αυτού που το κρατά, και αυτό είναι που η Ν.Δ. φοβάται πάρα πολύ. Ειδικά ο Μητσοτάκης
Το μικρότερο από τα συναφή προβλήματα της κυβέρνησης, αλλά αρκετά μεγάλο για να την απασχολεί επί μήνες, είναι τα δύο μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, τα οποία η κυβέρνηση πρέπει το επόμενο διάστημα να περάσει από τη Βουλή. Οι βουλευτές της Ν.Δ. θα πρέπει και να ψηφίσουν και να υποστηρίξουν. Θα υπάρξουν διαρροές; Θα υπάρξουν επιπτώσεις για όσους δεν ψηφίσουν; Θα ωφεληθεί ο Βελόπουλος και διάφορα άλλα κόμματα υποδοχής δεξιάς δυσαρέσκειας;
Όμως άλλα είναι τα σημαντικά. Η δημόσια αντιδικία Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή για τα ελληνοτουρκικά έχει και έναν χαρακτήρα προειδοποίησης προς τον Κ. Μητσοτάκη. Ο Καραμανλής επαναδιατυμπανίζει το Δόγμα Μολυβιάτη στα μούτρα ενός πρωθυπουργού που πιέζεται και δεν αποκλείεται να προτιμά κιόλας να το εγκαταλείψει. Ο Καραμανλής έχει στο μυαλό του τη διείσδυση των ιδεών και των ανθρώπων του Σημίτη σε καίρια πόστα και τους αντιπαρατίθεται.
Η Ν.Δ. επέλεξε επί 40 χρόνια το Δόγμα Μολυβιάτη, ήτοι «όλα γειωμένα μέχρι να καλυτερεύσουν οι συνθήκες», για να έχει το κεφάλι της ήσυχο. Δεξιός πολιτικός που θα κατηγορηθεί ότι έδωσε κάτι στην Τουρκία δεν έχει μέλλον. Τώρα πέφτουν προειδοποιητικές βολές. Η σχεδόν γλοιώδης προσπάθεια της Ε.Ε. να επαναπροσεταιριστεί τον Ερντογάν, με αιχμή τη συμφωνία για το προσφυγικό, είναι εξόχως ανησυχητική, πολλώ μάλλον που η Ελλάδα δεν συμμετέχει σε αυτήν τη διαπραγμάτευση και που ο Ερντογάν φτύνει επιδεικτικά τις «δυτικές αξίες»
Το Δόγμα Μολυβιάτη ήταν νοητό κατά την περίοδο που η Τουρκία δεν είχε το ειδικό βάρος να σύρει την Ελλάδα σε μια διαδικασία εάν η Ελλάδα δεν ήθελε. Σήμερα, αυτό δεν ισχύει. Συνεπώς χρειάζεται άλλη, πιο δραστήρια και ευέλικτη πολιτική. Ο Μητσοτάκης, ανήμπορος να εκπονήσει μια ενεργό πολιτική, πάει κατευθείαν να πέσει στην παγίδα Ερντογάν. Αυτό μπορεί να μην του επιτραπεί, αλλά σίγουρα δεν θα του συγχωρεθεί από μια παράταξη που στο φαντασιακό της θα πάρει πίσω την Πόλη.
