Καλπάζει "αφηνιασμένα" ο μαύρος καβαλάρης που σαρώνει τον πλανήτη μας και παρά τις προσπάθειες επιστημόνων, διεθνών οργανισμών, κυβερνήσεων και φορέων οι άμυνες της ανθρωπότητας παραμένουν ελλιπείς, ασυντόνιστες και προβληματικές, παρά τον εμβολιασμό που είναι σε εξέλιξη (έστω σε αργούς ρυθμούς).
Διεθνής ημέρα της Υγείας χθες και δυστυχώς ο βαρύτατος απολογισμός σε απώλειες συνανθρώπων μας ξεπέρασε μέσα σε περίπου δυο μήνες το ένα εκατομμύριο, που προστέθηκε στα πάνω από δυο εκατομμύρια ζωές, που χάθηκαν στους προηγούμενους ένδεκα μήνες! Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, τα κρούσματα διεθνώς ξεπέρασαν τα σαράντα εκατομμύρια (υποτιμημένα όπως και οι νεκροί), όταν σε ένδεκα μήνες είχαμε περίπου εκατόν πέντε εκατομμύρια! Με τέτοια διεθνή δεδομένα και παρά την ενδυνάμωσή μας με τα εμβόλια, που εδώ και τρεις μήνες αρχίζουν να θωρακίζουν τους συνανθρώπους μας, μπορούμε επιτέλους να αναλογιστούμε το... άνισο ακόμη του παγκοσμίου πολέμου (όχι απλώς μάχη, όπως απρόσεκτα λένε πολλοί) που διεξάγεται, αποκαλύπτοντας πόσο πίσω από τις ανάγκες ευρύτατου και ουσιαστικού συντονισμού είναι ο σημερινός κόσμος μας. Ο κοινά διαπιστωμένος εθνικισμός και ανηλεής εκμεταλλευτικός ανταγωνισμός των "εμβολίων" κινδυνεύει να θεριέψει τις προκαταλήψεις, τις φοβίες, τις δικαιολογημένες ανησυχίες των ανθρώπων που νιώθουν ήδη ανίσχυροι και "εξουθενωμένοι"(από τον παρατεταμένο υπερμαραθώνιο, που γονατίζει κοινωνίες, οικονομίες, όρους εργασιακής, κοινωνικής, οικογενειακής συμβίωσης).
Τρέχει πίσω από τις ανάγκες ο ΠΟΥ
Είναι εντελώς πρόχειρη και μικρόπνοη η όποια προπαγανδιστική, κερδοσκοπική, συγκυριακή πρακτική, κυρίως από κυβερνητικές αρχές, αλλά και άλλες δυνάμεις που βλέπουν στην πανδημία που "παρατείνεται" ευκαιρίες για "σαματά" του… μηδενός. Ο ίδιος ο ΠΟΥ συνεχίζει να είναι πίσω από τις ανάγκες περιοδικής, συστηματικής, επίμονης παρέμβασης για υποστήριξη, επεξήγηση, απαντήσεις στους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα στις "ξεχασμένες" περιοχές του πλανήτη Γη, ενώ και η "έκθεσή" του για τις απαρχές της πανδημίας στην Κίνα (με τη συμμετοχή της) άφησε πολλά κενά και "καλλιέργησε" δικαιολογημένα πολλές αμφιβολίες για το εύρος, το βάθος, την πληρότητα ερευνών, διαφάνειας δεδομένων.
Όχι, δεν "επηρεαζόμαστε" από τις αντικινεζικές κορώνες του Τραμπ και των ομοίων του, όμως θεωρούμε κατανοητές και θεμιτές τις επιστημονικές επιφυλάξεις πολλών. Δεν μας έφταναν αυτά, είχαμε και τον διαρκή θόρυβο, αντιτιθέμενες ανακοινώσεις και αλλεπάλληλα μπρος - πίσω σε πολλές χώρες για το εμβόλιο της AstraZeneca, που πλέον έχει κατά βάση απωλέσει την εμπιστοσύνη πολλών. Εδώ η ίδια η εταιρεία αποφάσισε να αλλάξει το όνομα του εμβολίου, ομολογία προβλήματος στην υποδοχή των ανθρώπων που δεν είναι αριθμοί για πρόχειρη στατιστική αποτίμηση, αλλά ΖΩΕΣ. Βγήκε προχθές και ο Ιταλός υπεύθυνος του European Medicines Agency, του αρκετά πλέον γνωστού φορέα, και δίνοντας συνέντευξη στην... ιταλική εφημερίδα Il Messaggero φόρτωσε επιπλέον σύγχυση, ενώ πρώτος ήξερε ότι αναμένεται η ολοκλήρωση νέας μελέτης από τον οργανισμό που υπηρετεί!
Δεν θα φύγει με το καλοκαίρι
Η συνέντευξη Τύπου του EMA επρόκειτο να γίνει χθες το απόγευμα και δεν γνωρίζω τι λέει, γράφοντας αυτές τις γραμμές. Πολλοί και στη χώρα μας καραδοκούν σε κάθε στραβοπάτημα των υπευθύνων (και έχουν γίνει πολλά, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα) για να υποβαθμίσουν, αν όχι να μηδενίσουν, τις όποιες κινήσεις που έστω και αργά θα βοηθήσουν ε τέλει να πάμε καλύτερα. Η διευθύντρια του One Health Center of Excellence στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα (εκεί που αυτές τις ημέρες γίνεται χαμός στα πάρτι και στα... μέτρα μετά ξύλου), η Ιλαρια Καπουα, προειδοποιεί ότι ο θανατηφόρος ιός με τις μεταλλάξεις του δεν θα φύγει με το καλοκαίρι αλλά μόνον με παρατεταμένα στοχευμένα μέτρα συγκράτησης, όπως και πριν από χρόνια με τον SARS (σε άλλες αναλογίες).
Δεν είναι μια γρίπη
Στην Ελλάδα, το να χάνει σε εμπιστοσύνη η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι εξαίρεση, άλλωστε βλέπουμε τι συμβαίνει σε Γερμανία, Ιταλία (άλλαξε η κυβέρνηση) κ.ά. Εκείνο που προέχει είναι να μην απωλέσουν την εμπιστοσύνη μας οι επιστήμονες (όχι μόνον της επιτροπής), γιατί αυτό θα επιδράσει πολύ πιο αρνητικά στην πορεία μας. Όταν χάνεις τη μάχη στην πρώτη γραμμή τώρα, πιο δύσκολα (και με πολλές απώλειες) θα πορευτούμε στο ξέφωτο. Ο άγριος πόλεμος που δίνουμε (όχι πάντα όλοι μαζί) δεν είναι θέμα συγκυρίας, μεμονωμένων κινήσεων, βεβιασμένων πρακτικών και ευτελούς, προκλητικής ανευθυνότητας και προπαγάνδας του οποιουδήποτε, απαιτείται κοινωνικός, δημοκρατικός, επιστημονικός, πολιτικός συντονισμός και συμπαράταξη, γιατί το χτικιό (και τα… επόμενα) δεν είναι... μια γρίπη και ένα συμβάν διαρκείας, είναι τελεσίγραφο ζωής - θανάτου για όλους μας...
