Το άσπρο χιονάκι έχασε πολύ γρήγορα τη μαγεία του για τους έγκλειστους κατοίκους της Αττικής. Κηλιδώθηκε, έγινε κατάμαυρο από την ανεπάρκεια των αρίστων. Ποιοι άραγε πρέπει να λογοδοτήσουν για όσα έγιναν; Ο Θεός ή ο Μωυσής; Μάλλον υπεύθυνα είναι τα πεύκα, ίσως ο ΔΕΔΔΗΕ, μπορεί οι δήμοι ή η Περιφέρεια ή ακόμη και οι ίδιοι οι ταλαιπωρημένοι πολίτες. Ποτέ οι νυν κυβερνώντες. Ο κάθε αρμόδιος στην κρατική πυραμίδα έχει μία εξήγηση. Ανάλογα με τη θέση στον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης, και μία δικαιολογία.
Αφού δεν μπορούσαν να αποκρύψουν την καταστροφή, άρχισε το γαϊτανάκι αναζήτησης των υπευθύνων. Αόριστα και γενικά, χωρίς να πείθουν ότι πραγματικά αναζητούν την αλήθεια. Δίχως ίχνος ανθρώπινης ευαισθησίας ή πολιτικής ευθιξίας. Καμία ουσιαστική πράξη που να απαντάει στην αγανάκτηση των ανθρώπων. Ο πολυπράγμων Άδ. Γεωργιάδης έχει εξαφανιστεί. Δεν είναι αρμοδιότητά του.
Τον ίδιο δρόμο επέλεξαν και τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη, φοβούμενα για την εικόνα τους και την ταύτισή τους με δυσάρεστα γεγονότα. Ακόμη και ο επικεφαλής τους, ο πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να εμφανιστεί ως «στρατηγός», χωρίς όμως να πείσει ότι μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο. Ξέρει ότι δοξάστηκε κρυπτόμενος. Περιορίστηκε σε γενικόλογες δηλώσεις - ευχές που γρήγορα χάθηκαν στο χιόνι.
Πρόθυμος να αποκαταστήσει το κύρος του ξεχαρβαλωμένου μηχανισμού, εκτός από τον Βορίδη, ήταν ο Μ. Χρυσοχοΐδης, επειδή «συνελήφθη κλέπτων οπώρας»: έκλεισε την εθνική οδό για να εξυπηρετήσει τη διαχειρίστρια εταιρεία. Η εμφανέστατη ένδεια επιχειρημάτων τον υποχρέωσε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα επιστρατεύοντας επιχειρήματα του τύπου «Μάτι» (λες και δεν είναι άμεσοι συνεργάτες του οι επιχειρησιακοί πρωταγωνιστές της τραγωδίας)...
Μπροστά στο αδιέξοδο να εξηγήσει πειστικά τα πεπραγμένα του, ακολούθησε τον εύκολο δρόμο, της επίθεσης στο κόμμα της αντιπολίτευσης. Όποτε κάποιος υπουργός βρεθεί σε δύσκολη θέση εξαπολύει επίθεση εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επειδή ξέρει ότι θα βρει πρόθυμους στη λίστα Πέτσα να αναπαραγάγουν φωτοβολίδες.
Τι έχουμε δει, λοιπόν, όλο αυτό το διάστημα της διακυβέρνησης της Ν.Δ.; Για κάθε γεγονός που εκθέτει τον πρωθυπουργό (καφεδάκι στο Κολωνάκι, ποδηλατάδα στην Πάρνηθα, συγχρωτισμός στην Ικαρία) προσπαθεί να το εξαφανίσει. Όποτε εκτίθεται, όπως στην πανδημία ή στην υπόθεση Λιγνάδη, και δεν μπορεί πια να κρυφτεί η αρνητική δημοσιότητα, το σύστημα Μαξίμου παγώνει, σαστίζει και ψελλίζει αμήχανα αοριστολογίες, χωρίς ποτέ να αποδεχθεί το λάθος ή να πει «συγγνώμη».
Κυρίως δεν προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αλλά με νοητικές ακροβασίες προσπαθεί να δείξει τεχνητά πυγμή και αποφασιστικότητα. Και φυσικά εξαπολύει επίθεση στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Η τακτική αυτή δεν δείχνει μόνο την ανικανότητά τους. Υπογραμμίζει ότι ενδιαφέρονται μόνο για την επικοινωνία. Αποκαλύπτει ότι πρόκειται για μία επικίνδυνη σύμπραξη που ανέλαβε τα ηνία για να διεκπεραιώσει συμβόλαια και όσα στραβά προκύψουν την αποσυντονίζουν. Και τότε έρχεται στην επιφάνεια η αλαζονική - υπεροπτική ανεπάρκεια των ιδεοληπτικών νεοφιλελεύθερων. Αυτοί οι -τραμπικής κοπής- τύποι είναι επικίνδυνοι.
