«Οι χώρες που βάζουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω από αυτά των άλλων στην προσπάθειά τους να προμηθευτούν ένα πιθανό εμβόλιο κατά του κορωνοϊού επιδεινώνουν την πανδημία» προειδοποιούσε από τον Αύγουστο ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. «Το να ενεργούμε στρατηγικά και σε παγκόσμιο επίπεδο είναι, στην πραγματικότητα, προς το εθνικό συμφέρον κάθε χώρας. Κανείς δεν είναι ασφαλής μέχρι να είναι όλοι», τόνιζε ο Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγεσούς ζητώντας να σταματήσει ο «εμβολιαστικός εθνικισμός».
Λίγους μήνες μετά τις προειδοποιήσεις του ΠΟΥ, ο εμβολιαστικός εθνικισμός -τουλάχιστον στην Ε.Ε.- βρίσκεται σε επικίνδυνη έξαρση φέρνοντας τους Ευρωπαίους πολίτες ενώπιον μιας σκληρής πραγματικότητας. Με το που έγινε αντιληπτό πως τα εμβόλια δεν φτάνουν για όλους και οι αναλογικότητες μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. πήγαν περίπατο, ήταν καιρός να καταλάβουμε πως το εμβόλιο όχι μόνο δεν είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό, που ανήκει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ώστε να υπηρετήσει την υγεία και την ασφάλεια όλων, αλλά είναι ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Ένα εμπόρευμα που -στην αρχική φάση του εμβολιασμού- δεν επαρκεί για όλους και ως εκ τούτου οι «αδύναμοι» είναι οι ριγμένοι της πανευρωπαϊκής μοιρασιάς, στην οποία πρωταγωνιστούν και πάλι οι ισχυροί.
Η πατέντα ιδιωτικής ιδιοκτησίας των εμβολίων μετατρέπεται σε ιδιόκτητο αγαθό στα χέρια των λίγων και ισχυρών, με τις φτωχές χώρες να μένουν με όλο και λιγότερα εμβόλια, κι ας επαναλαμβάνει ο ΠΟΥ ότι η επιδημία δεν μπορεί να εξαλειφθεί αν ο μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού δεν φτάσει σε υψηλότατα ποσοστά.
Η καπιταλιστική αντίληψη του εμβολίου είναι που γεννά τον εμβολιαστικό εθνικισμό και όπως όλοι οι εθνικισμοί έτσι και αυτός οδηγεί σε αδιέξοδα και καταστροφικά αποτελέσματα, καθώς δεν μπορεί να απαντήσει στις πιεστικές ανάγκες που η πανδημία έχει δημιουργήσει.
