Ορθάνοιχτο μπροστά του το ημερολόγιο της χρονιάς, ακουμπισμένο στη ροτόντα της κουζίνας, με το πρωτοχρονιάτικο καρό τραπεζομάντιλο να κρέμεται απ’ το τραπέζι. Σκυμμένος κι αυτός, με το ένα χέρι να στηρίζει το κεφάλι και τα δάχτυλα μπλεγμένα στα μαλλιά του και με το άλλο να σβήνει και να γράφει.
Πενήντα δύο οι εβδομάδες της χρονιάς, μείον τέσσερις οι διακοπές, συν έξι έγκλειστός την άνοιξη και αποστασιοποίηση οκτώ. Το σύνολο δεκαοκτώ μέχρι τον Σεπτέμβρη. Άλλες οκτώ το φθινόπωρο συν μία ακόμα από του χρόνου, εννιά, το σύνολο είκοσι επτά, μείον εκείνη του Γενάρη που ’ρχεται μας κάνουν είκοσι έξι: πάει η μισή χρονιά και γύρισε σελίδα.
Πέντε τα επιδόματα, τα τρία επιστρεπτέα. Έμειναν δύο επιστροφές. Συν η έκπτωση του ενοικίου για το σπίτι, μείον η μείωση του ενοικίου στον νοικάρη που μένει στο σπίτι της γιαγιάς που κληρονόμησε απ’ τα πέρσι, συν τον ΕΝΦΙΑ που δεν έχει έκπτωση: πάει η μισή επιστρεπτέα που είχε προκαταβάλει και γύρισε σελίδα.
Διακόσια πενήντα τα τέλη κυκλοφορίας κι άλλα τόσα η ασφάλεια, μείον οι βενζίνες και το πάρκινγκ στη δουλειά, συν λάστιχα που τα ’φαγε ο ήλιος, μείον τα λάδια, συν η οδική που θα καλέσει μόνο για να του δώσει ρεύμα στην πεσμένη από την ακινησία μπαταρία του αυτοκινήτου - ίσως έπρεπε να ’χε πάρει μπαταρία, αλλά πού να φανταστεί;
Σηκώθηκε νευρικά από την καρέκλα και έτρεξε στην ντουλάπα. Κοίταξε τα ρούχα του ένα - ένα. Όλα τα περσινά καινούργια και τα προπέρσινα επίσης. Γύρισε και πάλι στο τραπέζι να κάνει τον λογαριασμό. Δέκα τα κιλά της πρώτης καραντίνας, μείον οκτώ που έχασε το καλοκαίρι, συν έξι από τη δεύτερη καραντίνα, βάλε και άλλα τρία κατ’ εκτίμηση -τα γιορτινά-, το σύνολο: έξι μήνες δίαιτα για του χρόνου και δύο φόρμες τριμμένες από το καθισιό έγραψε και γύρισε σελίδα.
Ώρες έμεναν για να αλλάξει η χρονιά και αποφάσισε να μην συνεχίσει άλλο με το σβήσε - γράψε. Μάζεψε το τεφτέρι του, φόρεσε τα καλά του και ευχήθηκε την επόμενη χρονιά να μην... ξαναλογαριαστεί.
Καλή χρονιά!
