Ομιλίες, επίσημα γεύματα, υψηλές φιλοξενίες και φωτογραφίες από τα χαλαρά τριήμερα του πρωθυπουργού, οικογενειακές αγκαλιές παντού. Άρτος και θεάματα ή μάλλον περισσότερα θεάματα και όλο και λιγότερο άρτος και παραγωγή πολιτικής ουσίας. Στις αγωνίες της κοινωνίας απαντούν με φιέστες με φόντο «υπέρλαμπρο».
Την ίδια ώρα, επιθετικοί μονόλογοι ακροδεξιών κατακεραυνώνουν τους νέους: «αλήτες», «κακομαθημένα», «τεμπέληδες», «αναρχικοί» και διαχρονικά «υποκινούμενοι». Τιμωρούν τα παιδιά με απουσίες και ο ακροδεξιός θίασος που λυμαίνεται κατ’ αποκλειστικότητα τις οθόνες αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο και δεν ντρέπεται. Η κυβέρνηση βρήκε επιτέλους το σημείο που την ενώνει: δαιμονοποίησε τις καταλήψεις για να δείξει ότι το κράτος του νόμου και της τάξης δεν σηκώνει αντιδράσεις.
Ακραία νεοφιλελεύθεροι, θεωρούν πως μας κάνουν χάρη για την παροχή δημόσιας εκπαίδευσης. Οι μαθητές που διεκδικούν πρέπει να «μάθουν ότι έχουν και υποχρεώσεις» λέει ο υπουργός Ανάπτυξης χωρίς χαρτοφυλάκιο κι αυτό που πραγματικά εννοεί είναι απόλυτη πειθαρχία σε ένα σύστημα εξουσίας που τους περιφρονεί.
Τόσα σχολεία κλειστά από κορωνοϊό και η κυβέρνηση, ανήμπορη να δώσει λύσεις, επιτίθεται στους μαθητές που ζητούν μέτρα προφύλαξης για τα δημόσια σχολεία. Παράλογο, ανήκουστο, αλλά, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, γεγονός.
Μόνο μειδίαμα προκαλεί ότι ξαφνικά «θυμήθηκαν» πως υπάρχει ανισότητα στην κοινωνία. Πόσο προκλητικό, αυτοί που δεν θεωρούν ότι υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες να τις επικαλούνται στρεψόδικα ως επιχείρημα κατά των καταλήψεων. Πόσο γελοίο, οι υπέρμαχοι της ιδιωτικής εκπαίδευσης να μιλούν για μαθητές πολλών ταχυτήτων μόνο και μόνο για να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Βολική η «ατομική ευθύνη», όμως η αλήθεια αποκαλύπτεται καθημερινά πίσω από τα ευκαιριακά τρικ επικοινωνίας. Δεν θέλουν να λύσουν τίποτα γιατί αδιαφορούν για τα προβλήματα της κοινωνίας. Δεν τους νοιάζουν οι πολλοί και τα παιδιά τους, οι μαθητές/τριες και οι γονείς τους, ούτε οι εργαζόμενοι/ες ή οι συνταξιούχοι. Οι «δουλίτσες» τους τους ένοιαζαν πάντα και τον κόσμο θα τον θυμηθούν στις επόμενες εκλογές. Έως τότε απολαμβάνουν…
Η πιο ανεύθυνη κυβέρνηση που πέρασε από τη χώρα επαφίεται στις δάφνες των λιστών Πέτσα, μακριά από τις αγωνίες και τα προβλήματα της κοινωνίας, ενώ τα κατακάθια τής πολιτικής προσβάλλουν το μέλλον χωρίς να ντρέπονται.
