Η νέα επικοινωνιακή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ συστήνεται στους αναγνώστες της "Αυγής" - Συζητάμε με τους Νάσο Ηλιόπουλο, Τάνια Καραγιάννη, Στέργιο Καλπάκη, Αλέξανδρο Νικολαΐδη
“Θα καθυστερήσουμε δέκα λεπτάκια” ακούσαμε να μας λέει ο Νάσος Ηλιόπουλος πηγαίνοντας βιαστικά στην αίθουσα Τύπου. Το ραντεβού μας έπεσε πάνω στα τραγικά γεγονότα της Μόριας και ο νέος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να κάνει την πρώτη του δήλωση on camera.
Στον τρίτο όροφο της Κουμουνδούρου επικρατεί αναβρασμός. Αν και είναι μόλις οι πρώτες ημέρες που η νέα ομάδα του γραφείου Τύπου συνεργάζεται, οι ρυθμοί είναι ήδη ανεβασμένοι, αφού όλοι έχουν πιάσει δουλειά.
Εξάλλου η ατζέντα και η επικαιρότητα είναι τέτοια που δεν αφήνει περιθώρια, όπως συζητάμε, λίγο πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη, με την Τάνια Καραγιάννη και τον Στέργιο Καλπάκη, τους δύο από τους αναπληρωτές εκπροσώπους Τύπου.
Ο τρίτος της παρέας, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, αναμένει την κλήση μας στο Skype, αφού βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Η off the record συζήτηση περιστρέφεται, όπως είναι φυσικό, γύρω από τις εξελίξεις στη Λέσβο, ενώ, λίγη ώρα πριν, ο Άδωνις Γεωργιάδης ούρλιαζε από τη... σταθερή του θέση στον ΣΚΑΪ για απελάσεις και για εμπρηστές.
Ξεκινώντας τη συζήτησή μας ένιωθε κανείς ότι αν και πρόκειται για τέσσερα πολιτικά στελέχη της νέας γενιάς, με διαφορετικές πολιτικές διαδρομές, ιδεολογικές αφετηρίες και κοινωνικές αναφορές, συγκροτούν μια ομάδα με ιδιαίτερη μαγιά, όρεξη, ιδέες και όρεξη για δουλειά. Πρόκειται για την πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτεί ένα τόσο ενισχυμένο σχήμα στην εκπροσώπησή του.
Αναβαθμισμένες απαιτήσεις, αναβαθμισμένα καθήκοντα, θα λέγαμε, παραφράζοντας τον Λένιν. “Είναι μια δουλειά που θέλει περισσότερα μυαλά και περισσότερη συλλογικότητα” ανοίγει την κουβέντα ο Νάσος Ηλιόπουλος, κάνοντας λόγο για μια πολύ δύσκολη μάχη που έχει μπροστά του ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η κοινωνία. “Η ομάδα που φτιάχνεται, με τον καθένα να φέρνει κάτι διαφορετικό, φέρνει τη σύνθεση που θα δώσει την ώθηση που χρειαζόμαστε σε ένα εχθρικό πεδίο” προσθέτει.
Πλούτος οι διαφορετικές διαδρομές και παραστάσεις
Στον πλούτο των διαφορετικών διαδρομών και παραστάσεων εστίασε η Τάνια Καραγιάννη, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. “Πρέπει πολύ γρήγορα να στείλουμε το σαφές και διακριτό μήνυμα που θέλουμε. Να δουλέψουμε πολύ γρήγορα και να ακουγόμαστε σαν ένας άνθρωπος. Αν δουλεύουμε όλοι ευρύτερα σαν μια γροθιά, το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε έχει πολλές παραπάνω πιθανότητες να ακουστεί”.
Να μπορούμε να απαντάμε στο overdose πληροφοριών
“Η επικαιρότητα τρέχει με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς, ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός” συμπληρώνει, από την πλευρά του, ο νεότερος της ομάδας, ο τριαντάρης Στέργιος Καλπάκης. “Υπάρχει ένα overdose πληροφοριών στα social media, στα παραδοσιακά ΜΜΕ και πρέπει ανά πάσα στιγμή να είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε” λέει αναφέροντας χαρακτηριστικά τη βαριά ατζέντα της πανδημίας, της οικονομικής κρίσης, της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και στο ζήτημα των ημερών, το προσφυγικό και την καταστροφή στη Μόρια.
“Μέσα σε ένα πεδίο κατακερματισμού απόψεων, συμφερόντων, εκπροσωπήσεων, πρέπει να φτιάξουμε ένα αφήγημα που θα εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία, τους εργαζόμενους, τη μεσαία τάξη, τους φοιτητές, τους ανέργους κ.λπ.” συμπληρώνει.
Τέσσερα ζευγάρια μάτια και χέρια, καλύτερα από ένα
“Τέσσερα ζευγάρια μάτια και χέρια είναι πολύ πιο παραγωγικά από ένα” προσθέτει ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, επισημαίνοντας την τεράστια προσπάθεια του Αλέξη Χαρίτση να καλύψει έναν τεράστιο φόρτο εργασίας, τον οποίο ο ολυμπιονίκης περιέγραψε παραστατικά: “Όταν συζητήσαμε για τα καθήκοντα και τη δουλειά που έχουμε να κάνουμε, ένιωσα σαν να ανοίγεις μια ντουλάπα και να πέφτουν να σε πλακώνουν τα ρούχα”. “Είμαστε όμως μια καλή ομάδα, λειτουργούμε ήδη πολύ γρήγορα” πρόσθεσε, δηλώνοντας αισιόδοξος για την αποτελεσματική δουλειά που θα γίνει.
Πώς σπάει η προπαγάνδα
Και αφού κάναμε τις συστάσεις, τέθηκε η ερώτηση που όλοι έχουν στο μυαλό τους: πώς στο καλό θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να σπάσει αυτό το οριοθετημένο μιντιακό και επικοινωνιακό τοπίο, της μονομέρειας, των fake news, της λίστας Πέτσα, της απόκρυψης και διαστρέβλωσης των θέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης; “Έχουμε σύμμαχο την αλήθεια” σχολιάζει η Τάνια Καραγιάννη. Όπως υποστηρίζει, όσο κι αν προσπαθεί κανείς να κρύψει την αλήθεια και να αλλοιώσει την πραγματικότητα, η κοινωνία τη ζει και ξέρει πόσο δύσκολη είναι. “Πρέπει λοιπόν το στίγμα να είναι σαφές, ακριβές και να λες την αλήθεια” προσθέτει.
Μη μου λες, δείξε μου
“Η επικοινωνία πρέπει να συνδέεται οργανικά με όλη την πολιτική πρακτική μέσα στην ελληνική κοινωνία” συμπληρώνει ο Νάσος Ηλιόπουλος. “Αν χάνεις σε ένα από τα δύο, τότε είσαι πίσω συνολικά. Αν τα συνδυάσεις, έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα για μια επικοινωνιακή πρακτική και πολιτικό αποτέλεσμα” τονίζει, παραπέμποντας στο ρητό: "Μη μου λες, δείξε μου". Όπως παρατηρεί ο εκπρόσωπος του κόμματος, η σημερινή συγκυρία θυμίζει την κατάσταση στις αρχές του 2010. “Το ότι η Ελλάδα βγήκε από την κρίση με δημοκρατική λύση δεν ήταν αυτονόητο” τονίζει, υπενθυμίζοντας ότι υπήρξαν τότε και άλλα σχέδια, του αυταρχισμού της συντηρητικής παράταξης και του διαλόγου με τη “σοβαρή Χρυσή Αυγή”. “Το ότι αυτό έχασε το 2015, δεν σημαίνει ότι θα χάσει και σήμερα” επισημαίνει, αναφερόμενος στα παραδείγματα Τζόνσον, Όρμπαν, Τραμπ, Μπολσονάρου και στον μετασχηματισμό παραδοσιακών κομμάτων σε κόμματα της Alt Right. “Αυτή η ιστορία μιλάει και για εμάς” τονίζει.
Όσο δεν αντιδρούμε στα fake news, αυτοί αποθρασύνονται
Στην αποκάλυψη και καταγγελία των fake news, στο λεγόμενο debugging, εστιάζει ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, που έκανε άλλωστε δυνατή αρχή με την υπόθεση των fake αφισών του ΣΥΡΙΖΑ που δήθεν καλούσε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον βιαστή της Μυρτούς, αλλά και του βουλευτή Σερρών της Ν.Δ. που είπε πως παρέλαβαν τη Μόρια με 25.000 ανθρώπους. “Καθημερινές παρεμβάσεις στον δημόσιο λόγο, με βίντεο, αποσπάσματα των fake news. Δεν συμφωνώ με τη στάση που λέει 'δεν ασχολούμαι με αυτά, γιατί υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα'.
Όντως υπάρχουν, αλλά όσο δεν αντιδρούμε αποθρασύνονται” λέει χαρακτηριστικά. “Μην αφήσουμε να πέφτουν κάτω τα fake news. Θα τους οδηγούμε στη Δικαιοσύνη, για να καταλάβουν ότι σοβαρολογούμε” προσθέτει, σημειώνοντας πως είναι και το αίτημα πάρα πολλών πολιτών στα social media και όχι μόνο.
Ένα πολύ καλά στημένο επικοινωνιακό project
“Δεν έχουμε κυβέρνηση, αλλά ένα πολύ καλά στημένο επικοινωνιακό πρότζεκτ” σημειώνει ο Στ. Καλπάκης, τονίζοντας ότι η περίπτωση με τη λίστα Πέτσα και το πλήγμα που δέχθηκε η πολυφωνία επιβεβαίωσε ότι, “πέραν της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, υπάρχει κρίση δημοκρατίας. Είναι ένα δύσκολο, σκληρό και άγριο πεδίο” συμπληρώνει, εκτιμώντας πως χρειάζονται συγκεκριμένες απαντήσεις, καθαρός προγραμματικός λόγος που να πείθει, με ενισχυμένη δουλειά στα social media και την παρουσία στα μέσα ενημέρωσης.
Επικοινωνιακό αντάρτικο
“Να είμαστε ριζοσπαστικοί και συγκεκριμένοι. Δεν μπορείς να μένεις στην καταγγελία. Ο κόσμος ξέρει ότι πάνε άσχημα τα πράγματα. Εμείς πρέπει να πείσουμε ότι μπορούν να πάνε αλλιώς” λέει ο Νάσος Ηλιόπουλος. “Δεν είναι ανίκητοι” προσθέτει, υπογραμμίζοντας τη σημασία του “επικοινωνιακού αντάρτικου” και φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την τεράστια επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης με την περίπτωση της τηλεκατάρτισης “Σκόιλ Ελικίκου”.
“Ακόμα και μέσα σε τέτοιες συνθήκες, με μια κυβέρνηση που σπαταλά τα χρήματα του λαού για να φιλοτεχνήσει μια ψεύτικη εικόνα, το κύμα αντίδρασης από τους νέους επιστήμονες την οδήγησε σε μια άγρια αποδόμηση” λέει συγκεκριμένα, ενώ υπογραμμίζει τη σημασία τού ότι ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε γι' αυτό. “Έριξε γέφυρα επικοινωνίας και πολιτικής εκπροσώπησης, όχι με την παραδοσιακή έννοια. Έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με ανοιχτές κεραίες” τόνισε.
Σκληρή αντιπαράθεση ναι, όχι να εξαφανίζουν τις θέσεις σου
Επισήμανε μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει ξανακάνει. “Το 2015 δεν κερδίσαμε με καλό κλίμα στα ΜΜΕ” τονίζει. “Άρα, όσο κι αν φτιάχνεις την πραγματικότητα, πάντα υπάρχει όριο” προσθέτει, ενώ εξηγεί ότι το ζήτημα δεν είναι να στηθεί μέτωπο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και μέσων ενημέρωσης, αλλά υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας. “Θέλουμε τη σκληρή αντιπαράθεση, αλλά να είναι καθαρό τι λέει η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν μπορεί να κρύβονται οι θέσεις της” υποστηρίζει, υπενθυμίζοντας την “εξαφάνιση” του ΣΥΡΙΖΑ από την πλειονότητα των ΜΜΕ την περίοδο του lockdown.
11 εμείς, 23 αυτοί, και ο Μπέρνι Σάντερς
“Βέβαια, δεν φταίει πάντα ο άλλος” προσθέτει. “Δεν μπορείς να μπαίνεις στο γήπεδο και να λες 'έχασα επειδή μπήκε και η αντίπαλη ομάδα'. Ακόμα και 23 παίκτες να έχει, εσύ με 11 πρέπει να μπεις και να κερδίσεις” σημειώνει μεταφέροντας το παράδειγμα του ποδοσφαίρου στις αμερικανικές εκλογές και στην καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς. “Όποιος έβγαινε να μιλήσει, έβγαζε τεράστιο πάθος, δεν μιλούσε απλώς ως πολιτικό στέλεχος, αλλά φαινόταν ότι αυτό που έλεγε το πίστευε” λέει χαρακτηριστικά, υποστηρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα να συμπεριλαμβάνει στις τάξεις του ανθρώπους με κοινωνικές συνδέσεις, που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως κομμάτι ενός συνολικού σχεδίου και προσφοράς. “Αν το κρατήσουμε αυτό, ο επικοινωνιακός θόρυβος μπορεί να σπάσει” προσθέτει.
Με τους νέους τι γίνεται;
Καλά όλα αυτά, αλλά πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να περάσει το μήνυμά του στους νέους που κοινωνικοποιούνται στα social media, την ώρα που οι παραδοσιακές μέθοδοι πολιτικής ένταξης και δράσης δεν είναι θελκτικές; “Πράγματι, δεν είμαστε σε φάση όπως τα προηγούμενα χρόνια. Επικρατεί ο ατομικισμός, δεν υπάρχουν μαζικοί χώροι όπου οργανωνόταν η νεολαία παλαιότερα, δεν υπάρχει τόσο έντονη πολιτικοποίηση” συμφωνεί ο Στ. Καλπάκης. “Η νέα γενιά γίνεται, όμως, ξανά ο σάκος του μποξ” συμπληρώνει. “Όπως στα Μνημόνια με την ανεργία, τον υποκατώτατο, έτσι τώρα στοχοποιείται ως υπεύθυνη για τη διασπορά του κορωνοϊού, αλλά και με τις αντεργατικές πολιτικές, που θα τις υποστούν ως επί το πλείστον οι νέοι”.
Νέοι τρόποι συμμετοχής
“Άρα, πρώτα είναι το πολιτικό και προγραμματικό πλαίσιο. Τι λες για τους νέους” σημειώνει και εξηγεί: “Να μαζικοποιηθεί το κόμμα, να έρθουν νέοι, αλλά με τι αντικείμενο; Να κάνουμε καμπάνιες θεματικές, με θέματα που απασχολούν τη νέα γενιά, όπως, για παράδειγμα, η κλιματική κρίση ή τα προσωπικά δεδομένα στη νέα πραγματικότητα του Ίντερνετ και των social media”. “Να είμαστε ανοιχτοί και καθόλου φοβικοί και κολλημένοι στις παραδοσιακές διαδικασίες πολιτικής συμμετοχής” προσθέτει, τονίζοντας την ανάγκη νέων τρόπων συμμετοχής.
“Είμαι σαφώς υπέρ της φυσικής παρουσίας, αλλά, στην καθημερινότητα, κάποιος που γυρνάει από τη δουλειά του στις 8 το βράδυ, δύσκολα θα παρακολουθήσει μια συνέλευση της οργάνωσής του” αναφέρει, περιγράφοντας μια αντικειμενική πραγματικότητα.
Να είμαστε ειλικρινείς ακροατές για τη νέα γενιά
“Δεν είναι ταμπού να καταλάβουμε ότι δεν συγκινεί τη νέα γενιά ό,τι συγκινούσε τη δική μας, όπως τη δική μας δεν τη συγκινούν αυτά που συγκινούσαν τους γονείς μας. Αν είσαι καλός και ειλικρινής ακροατής, η νεολαία θα το καταλάβει, θα το εκτιμήσει και θα έρθει πιο κοντά” προσθέτει ο Αλ. Νικολαΐδης.
“Τα κόμματα το 2020 περισσότερο προσπαθούν να μιλήσουν παρά να ακούσουν τη νέα γενιά” παρατηρεί. “Υπάρχουν κοινά σημεία επαφής ανάμεσα σε προγραμματικό λόγο και ιδεολογία σε πολύ μεγάλο φάσμα. Να πιάσουμε την κοινωνία από μικρές άγκυρες, όπως, για παράδειγμα, ο καθένας και η καθεμιά με διαφορετικά ερεθίσματα και ενδιαφέροντα να νιώσει ότι εμείς μιλάμε γι' αυτά και τον αντιπροσωπεύουμε. Στις διεργασίες που θα έρθει να συζητήσει και να ακούσει πιο σφαιρικά θα καταλάβει ότι και τα υπόλοιπα θέματα τον απασχολούν, αλλά δεν το είχε εντοπίσει” σημειώνει.
Να απενοχοποιήσουμε την πολιτική και τη συλλογικότητα
Η Τάνια Καραγιάννη, ως έμπειρη συνδικαλίστρια χρόνια στην ΑΔΕΔΥ, παρατηρεί ότι πρέπει να απενοχοποιηθεί η έννοια της πολιτικής και της συλλογικότητας στα μάτια των νέων. “Η πολιτική ασχολείται μαζί μας κατ’ ανάγκην. Καθορίζει το επίπεδο διαβίωσης, το σχολείο που θα στείλουμε τα παιδιά μας, το νοσοκομείο που θα νοσηλευτούμε” τονίζει, σημειώνοντας ότι υπάρχουν χιλιάδες λόγοι να αποστρέφεται ο κόσμος την πολιτική, αλλά το μεγάλο στοίχημα είναι “να βάλουμε ένα λιθαράκι στο να φέρουμε λίγο πιο κοντά την πολιτική στους ανθρώπους, ιδιαίτερα στους νέους”. “Να πείσουμε ότι η συμμετοχή σε οποιαδήποτε δράση έχει νόημα. Να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι έχουν τη δύναμη, αρκεί να έρχονται σε επαφή, να συνεργάζονται, να διεκδικούν”, με τον Στέργιο Καλπάκη να σφυρίζει τη μελωδία του "People have the power".
Ο ΣΥΡΙΖΑ του... 37% και το Tik Tok
Με “προβοκατόρικο” τρόπο μπήκε στη συζήτηση ο Νάσος Ηλιόπουλος. “Όταν μιλάμε για τη νεολαία, μιλάμε στην πραγματικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ του 37%. Οι νέοι έως 35 ετών είναι ο πιο μαζικός ΣΥΡΙΖΑ” επισημαίνει. “Η πρώτη γέφυρα είναι να δείξεις ότι μπορείς να ακούσεις” συμπληρώνει, τονίζοντας πως όλοι έχουν διαφορετικά βιώματα, ανάγκες, σκέψεις, αγωνίες και προτάσεις. Αναφέρθηκε ωστόσο σε πρόσφατα παραδείγματα, όπου δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι προχώρησαν σε βαθιά πολιτικές δράσεις.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αναφέρει ο Ν. Ηλιόπουλος, η ακύρωση της πρώτης προεκλογικής ομιλίας του Ντόναλντ Τραμπ που οργανώθηκε μέσα από την εφαρμογή TiK Tok. “Ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά πράγματα στον πλανήτη. Μια ομάδα μικρών παιδιών ξεφτίλισαν τον πλανητάρχη με μια εφαρμογή για αστεία βίντεο και τραγούδια” λέει, και προσθέτει: “Γίνεται λοιπόν. Καλοί οι στρατοί επικοινωνίας, αλλά χρειάζεται και το αντάρτικο”.
“Χρειάζεται δουλειά, σοβαρότητα και επαγγελματισμός. Δεν αρκεί η θέληση. Έχουμε εμπειρία, παραδείγματα και όλες τις κοινωνικές αναφορές. Αν μπορεί ένας φορέας στην Ελλάδα να το κάνει, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
