Για το αγαπημένο του θέμα μίλησε τις προάλλες στην Κύπρο, στο πλαίσιο του 17ου Συνεδρίου του Economist, ο Νίκος Δένδιας, για την τήρηση του Διεθνούς Δικαίου ως προϋπόθεση για την ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο - και όχι μόνο. Αφιέρωσε 1.388 λέξεις για να αναδείξει πώς η Ελλάδα βλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας “ως θεμελιώδη αρχή και αξία της εξωτερικής μας πολιτικής. Και όχι μόνο στη θεωρία, αλλά, κυρίως, στην πράξη. Και έχουμε ως κύριο στόχο την προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ευημερίας στη Μεσόγειο, αλλά και στον κόσμο”.
Η προσπάθεια του υπουργού Εξωτερικών να δείξει ότι η προσοχή της Αθήνας δεν είναι στραμμένη στην Άγκυρα ήταν, όπως συνηθίζει, υπερβολική - και ως εκ τούτου όχι απόλυτα πειστική: "Δεν ήρθα εδώ για να μιλήσω για την Τουρκία. Ήρθα να μιλήσω για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό" είπε, ωσάν να μην το θεωρεί αυτονόητο.
Αφού απαρίθμησε τις συμφωνίες για τις ΑΟΖ που υπέγραψε η Ελλάδα -με την Ιταλία πλήρως, με την Αίγυπτο μερικώς και με την Αλβανία προσεχώς μέσω Χάγης-, ο Δένδιας αναφέρθηκε και στις αμυντικές συμφωνίες με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και με τη Γαλλία. Επαναλαμβάνοντας ότι οι συμφωνίες αυτές "δεν στρέφονται εναντίον οιουδήποτε" - προφανώς με αποδέκτη την Άγκυρα.
Ο υπουργός Εξωτερικών μίλησε και για τα τριμερή και πολυμερή σχήματα με τα οποία η Ελλάδα και η Κύπρος προωθούν εδώ και καιρό -από τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ- τη συνεργασία στην περιοχή, προαναγγέλλοντας και τη σημερινή συνάντηση, στην Αθήνα, με τον Αιγύπτιο και τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών. Και επέμεινε -και πάλι απευθυνόμενος στην Τουρκία- ότι τα σχήματα αυτά έχουν ευρεία ατζέντα και είναι "ανοιχτά σε όλους, με έναν και απαράβατο όρο, τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου".
