Ας αρχίσουμε από τα εύκολα...
Πριν από δύο χρόνια, με πρωτοβουλία του τότε αρμόδιου υπουργού Βρούτση, το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε μια σημαντική αλλαγή στο συνταξιοδοτικό καθεστώς. Όσοι θα συνέχιζαν να εργάζονται και μετά την έκδοση της σύνταξής τους θα λάμβαναν πλέον το 70% της σύνταξής τους, έναντι του 40% που λάμβαναν μέχρι τότε. Δύο χρόνια μετά, η σύνταξη που λαμβάνουν όσοι συνεχίζουν να εργάζονται (είτε παλιοί είτε νέοι συνταξιούχοι ) εξακολουθούν να λαμβάνουν το 40% και όχι το 70%.
Πότε θα πληρωθούν τα χρήματα που βάσει νόμου δικαιούνται; Γιατί η κυβέρνηση ποιεί την νήσσαν επί του θέματος; Ένα «σορτάρισμα» στις υπάρχουσες λίστες αρκεί για να ενημερωθούν οι σχετικοί κατάλογοι και το θέμα να λήξει. Όμως...
Αυτό λοιπόν είναι το εύκολο. Ας πάμε και στα δυσκολότερα.
Οι μάνατζερ του Κ. Χατζηδάκη τόσο στο λεγόμενο «μητροπολιτικό κέντρο συντάξεων» (ένα απόρθητο φρούριο για το κοινό που στεγάζεται στον παλιό πύργο -το πράσινο κτήριο επί της Κηφισίας της ΕΔΟΚ ΕΤΕΡ- της χρεοκοπημένης εδώ και δεκαετίες παλιάς δόξας των ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών) όσο και στα άλλα κέντρα του ΕΦΚΑ, πόσο χρόνο κάνουν να στείλουν τις οριστικοποιήσεις στις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε οι δύστυχοι που πάλεψαν κάνοντας πολλές δουλειές διαδοχικά ή παράλληλα να πάρουν κάποτε σύνταξη;
Καλές οι διαρροές για την επιτάχυνση στην απονομή συντάξεων για τους μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους. Είναι όμως έτσι; Τα ακούσαμε πολλές φορές στο παρελθόν. Τώρα, πλην του υπουργού, τι έχει αλλάξει;
Και, εν κατακλείδι, πόσες ακριβώς είναι πλέον οι εκκρεμείς συνταξιοδοτικές υποθέσεις όλων των κατηγοριών;
