Την σκληρή καθημερινότητα που ζουν εδώ και τέσσερα χρόνια τα παιδιά των εργατών της ΛΑΡΚΟ περιέγραψε μία μαθήτρια που διάβασε την επιστολή που έστειλαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη στην χθεσινή κινητοποίηση στο Σύνταγμα. Το κείμενο που αναγνώστηκε κάνει σαφές σε κάθε γονιό τι ζουν οι οικογένειες που εξωθούνται στην ανεργία και την μετανάστευση, κάτι που περιγράφουν και τα ίδια τα παιδιά.
Τα παιδιά των εργατών της #ΛΑΡΚΟ έγραψαν μια επιστολή προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη – Και είναι συγκλονιστική.
— Chris Avramidis (@chris_avramidis) March 28, 2024
«Δεν είναι εύκολο για έναν μαθητή να ζει τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής του με προθεσμίες. Περιμένοντας επενδυτές. Την ίδια στιγμή που ο καθένας έχει τα δικά του άγχη. Τα… pic.twitter.com/7NvFeO76Y1
«Κύριε Κυριάκο Μητσοτάκη, σας στέλνουμε την συγκεκριμένη επιστολή γιατί σκεφτήκαμε ότι ίσως έτσι καταφέρουμε να ακουστούμε. Ελπίζουμε να φτάσει σε εσάς, να την διαβάσετε.
Ξέρετε, δεν είναι εύκολο για έναν μαθητή να ζει τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής του με προθεσμίες. Περιμένοντας επενδυτές. Την ίδια στιγμή που ο καθένας μας έχει τα δικά του άγχη και πιεστική καθημερινότητα. Τα μαθήματά του, τα φροντιστήρια. Για να καταφέρουμε να τελειώσουμε το σχολείο μας, να περάσουμε στις σχολές που επιθυμούμε αύριο-μεθαύριο. Μεγαλώσαμε περιμένοντας να μάθουμε από άλλους το τι πρέπει να γίνει με τις δικές μας ζωές. Και έχουμε ακούσει πάρα πολλά.
Τώρα, να μας κάνετε τη χάρη, ακούστε κι εσείς κ. πρωθυπουργέ. Αγαπάμε τον τόπο μας, τις γειτονιές που μεγαλώσαμε. Τις θέλουμε ζωντανές, όχι μαραζωμένες. Δεν αντέχουμε να βλέπουμε τους γονείς μας και τους συγγενείς μας μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια, επειδή αποφασίσατε να τους ανακοινώσετε χωρίς καμία προειδοποίηση ότι από την επόμενη εβδομάδα δε θα έχουν δουλειά. Έτσι απλά.
Από εμάς τι ζητάτε ακριβώς; Μπορεί κάποιος να μου πει τι ακριβώς ζητάτε από τα παιδιά, εμάς που πρέπει να σπουδάσουμε; Πώς να σπουδάσουμε; Θα έχουμε σπίτι; Θα έχουμε χρήματα; Εμάς μας σκέφτεστε; Να εγκαταλείψουμε το σχολείο μας; Να εγκαταλείψουμε τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε; Να εγκαταλείψουμε τους φίλους και τις παρέες μας;
Σε λίγο καιρό θα πρέπει να δώσουμε εξετάσεις. Από ποιο σχολείο; Πού θα μένουμε; Πώς θα συνεχίσουμε τα μαθήματά μας;
Οι μεγαλύτεροι συμμαθητές μας σε λίγους μήνες θα πρέπει να δώσουν Πανελλαδικές. Πώς θα δώσουν εξετάσεις υπό αυτές τις συνθήκες; Μέσα στο άγχος;
Οι καθηγητές μας μας λένε ότι δεν ξέρουν τι ακριβώς πρόκειται να γίνει με το σχολείο μας. Αλήθεια, ποιος ξέρει;
Ποιος μπορεί να έρθει να μου απαντήσει ότι όλα θα πάνε καλά; Ότι δεν θα κλείσει η ΛΑΡΚΟ και ότι τόσοι άνθρωποι δε θα μείνουν άστεγοι, ή στον δρόμο;
Πώς είναι δυνατόν να παίρνετε αποφάσεις χωρίς να σκέφτεστε μία ολόκληρη περιοχή; Τους εργαζόμενους, χιλιάδες κατοίκους και εκατοντάδες μαθητές.
Όλα αυτά τα χρόνια πήραμε ένα πολύ σημαντικό μάθημα από τους γονείς μας. Μάθαμε να αγωνιζόμαστε και να κατακτάμε το δίκιο μας. Αυτό μας έμαθαν να κάνουμε και τώρα θα αγωνιστούμε, με ψηλά το κεφάλι. Το χρωστάμε στους παππούδες μας και στους πατεράδες μας, που έχτισαν τη ΛΑΡΚΟ με τον ιδρώτα τους. Αυτοί την έχτισαν, ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή, όχι εσείς. Δεν έχετε δικαίωμα να μας τη στερήσετε.
Νιώθουμε την ευθύνη απέναντί τους και την αναλαμβάνουμε. Θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους. Σας προτρέπουμε να αναλάβετε κι εσείς τη δική σας ευθύνη, να μην προχωρήσετε σε αυτό το έγκλημα.
Σκεφτείτε όλα αυτά τα παιδιά. Πόσοι άνθρωποι θα μείνουν άστεγοι. Πόσοι άνθρωποι είναι άρρωστοι. Πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Σε τι σπίτι; Πως θα πληρώνουν ρεύμα, νερό, ενοίκιο, φροντιστήρια για τα παιδιά τους; Πώς τα παιδιά θα μπορέσουν να πάνε να σπουδάσουν για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον;
Έτσι μας εξωθείτε να πάμε στο εξωτερικό. Εκεί πέρα μπορεί να υπάρχει καλύτερο μέλλον. Εδώ πέρα δεν υπάρχει τίποτα για μας. Δεν υπάρχουν δουλειές. Τίποτα. Εσείς το δημιουργήσατε αυτό. Όχι εμείς», καταλήγει η επιστολή.
