«Συνάδελφοί μου, κυρίως εξειδικευμένο προσωπικό, μάγειροι, chef, έχουν μεταναστεύσει σε ανταγωνιστικές προς την Ελλάδα χώρες στον τουρισμό, στην Κύπρο, τη Μάλτα, την Ισπανία, την Κροατία». Αυτό είναι ένα από τα παραδείγματα που περιγράφουν τη σκοτεινή πλευρά της βαριάς βιομηχανίας του ελληνικού τουρισμού όπως αποτυπώνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, που τα τελευταία χρόνια βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα που επικρατεί πίσω από τις ρεσεψιόν και τις προθήκες των εστιατορίων. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό Γιώργο Χότζογλου, το ελληνικό εξειδικευμένο προσωπικό μεταναστεύει μαζικά μετά τον εμπαιγμό στην πανδημία, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη συνέχιση μνημονιακών πολιτικών. Και η μετανάστευση αυτή, με κύριους υπαίτιους την κυβερνητική αδιαφορία και την εργοδοτική αυθαιρεσία, υπολογίζεται πως δημιουργεί για φέτος 60.000 κενές θέσεις.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των συνθηκών εργασίας στους τομείς του τουρισμού και της εστίασης είναι πως οι αιτήσεις επαναπρόσληψης από εργαζόμενους του 2023 είναι μειωμένες κατά 34%, γεγονός που αποδεικνύει πως ο ένας στους τρεις που εργάστηκε πέρυσι δεν επιθυμεί να ξαναεργαστεί στον συγκεκριμένο κλάδο, με πολλούς από αυτούς να αναζητούν έναν καλύτερο και αξιοπρεπέστερο μισθό σε χώρες του εξωτερικού.
Οπως και πέρυσι έτσι και φέτος οι κενές θέσεις εργασίας θα χρεωθούν από τους κυβερνητικούς παράγοντες και από τους «ειδικούς» του κλάδου στην τεμπελιά των νέων που αρνούνται να μοιραστούν με την κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες την όρεξη για χαμηλά μεροκάματα, για εξαντλητικά ωράρια χωρίς πληρωμένες υπερωρίες, για μήνες συνεχόμενης δουλειάς χωρίς ρεπό και για ύπνο σε τρώγλες και κοντέινερ. Γιατί κάπως έτσι δουλεύει η βαριά βιομηχανία του τουρισμού στην Ελλάδα. Με είλωτες και στην ανάγκη με εισαγόμενους εργάτες, όπως αυτούς που προβλέπουν οι διακρατικές συμφωνίες του πρωθυπουργού για να μην ξεμείνει η φάμπρικα από «σκλάβους».
