Με παρέμβαση της στην ημερίδα του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. για τις δασικές πυρκαγιές που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, η δασολόγος Ευγενία Λαμπέτσου, επισήμανε τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Δασική Υπηρεσία.
Ειδικότερα, αναφέρθηκε στο ρόλο των ιδιωτικών εταιρειών, οι οποίές «παρουσιάζονται ως οι από μηχανής θεοί που θα σώσουν την κατάσταση, όταν εμμένουν σε ελλιπείς πολιτικές πυροπροστασίας αλλά και για την απαξίωση του επαγγέλματος της και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι δημόσιοι υπάλληλοί από την υποστελέχωση εδώ και χρόνια» .
«22 χρόνια εργάζομαι, 22 χρόνια ακούω και ζω τα ίδια και τα ίδια… κάποια στιγμή απλά δεν αντέχεις άλλο…», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η κα Λαμπέτσου, σε σχετική ανάρτησή της, σημειώνει τα εξής:
«Συνάδελφοι δασικοί, όπως ξέρετε, στις 7 Μαρτίου, το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος διοργάνωσε στην Αλεξανδρούπολη ημερίδα με θέμα τις Δασικές Πυρκαγιές γενικότερα και την περίπτωση του Έβρου ειδικότερα. Πέρα από τις ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις των ομιλητών, υπήρξε κι εκείνη του Γενικού Γραμματέα Δασών, ενώ αργότερα το μεσημέρι ακολούθησε διαδικτυακά και χαιρετισμός του Υπουργού Περιβάλλοντος.
Όταν έχουμε μιλήσει και ξαναμιλήσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Δασική Υπηρεσία, όταν οι ιδιωτικές εταιρείες παρουσιάζονται ως οι από μηχανής θεοί που θα σώσουν την κατάσταση, όταν εμμένουν σε ελλιπείς πολιτικές πυροπροστασίας, όταν απαξιώνονται οι σπουδές σου, όταν διαστρεβλώνονται οι έννοιες και σου κάνουν “μάθημα” γι’ αυτά που κατέχεις μετά από χρόνια εργασίας, όταν επαναλαμβάνουν χάριν εντυπωσιασμού λέξεις, όπως κλιματική κρίση, βιομάζα και διαχείριση του δάσους.. τότε συνάδελφοι, μάλλον ήρθε η ώρα να σκεφτούμε σοβαρά πώς πρέπει να αντιδράσουμε, τόσο από σεβασμό απέναντι στον εαυτό μας, όσο και από ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο που υπηρετούμε και το πολύτιμο αγαθό που προστατεύουμε.
Η ημερίδα έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο, αλλά θα μου επιτρέψετε να παραθέσω ένα απόσπασμα από τα λεπτά που προσπάθησα να πω πέντε πράγματα κι ας μην προβλεπόταν ως διαδικασία.
22 χρόνια εργάζομαι, 22 χρόνια ακούω και ζω τα ίδια και τα ίδια… κάποια στιγμή απλά δεν αντέχεις άλλο…».
