Η πυρκαγιά στη Νότια Εύβοια απασχόλησε κάποιες ημέρες την κοινή γνώμη, προκάλεσε πολλά ερωτήματα, έφερε στην επιφάνεια τους ανέξοδους λεονταρισμούς διαφόρων πολιτικών, συγκλόνισε με τον θάνατο δύο τολμηρών πιλότων - που «έφυγαν» δίχως να προλάβουν να δώσουν ένα σήμα υψηλού κινδύνου, ένα Μayday...
Την ημέρα που ξέσπασε επιχειρήσαμε με μια παρέα να προσεγγίσουμε τον τόπο της εκδήλωσής της, αλλά συναντήσαμε την απαγόρευση της αστυνομίας. Επισκεφθήκαμε, όμως, αυτόν τον τόπο με τη λήξη των επιχειρήσεων. Το κυριότερο γνώρισμα της πυρκαγιάς ήταν η φωτιά σε τεράστιες, επικλινείς επιφάνειες, επιφάνειες έως χιλιάδων στρεμμάτων, που ουσιαστικά δημιουργούσε ερήμους στη θέση των υπαρκτών ημι-ερήμων. Η ποώδης βλάστηση που αντιπροσωπευόταν κυρίως με αφάνες είχε εξαφανιστεί, τα τοπία είχαν γίνει κατάμαυρα, η κυρίαρχη μυρωδιά ήταν μια μυρωδιά «απανθράκωσης» -αν μπορώ να την ονομάσω έτσι-, ενώ τα αιγοπρόβατα δεν έβλεπαν με καλό μάτι την εξέλιξη που τους στερούσε τη βοσκήσιμη ύλη. Υπόψη ότι οι αφάνες στον στρατό -εκείνα τα χρόνια τουλάχιστον- προσδένονταν σε ένα ξύλο και χρησιμοποιούνταν για να σκουπίζουν τις χωμάτινες επιφάνειες. Έφυγα από τον στρατό με την απορία ποιος προηγήθηκε εκ των δύο -η αφάνα ή το ρήμα αφανίζω-, αλλά ακόμη δεν την έχω λύσει.
Επισκεφθήκαμε το Πλατανιστό απέναντι από την Άνδρο, με τους υπέροχους ορίζοντες, το μακρινό πηγαινέλα των πλοίων, το ποτάμι που παραλίγο να έβγαινε στη θάλασσα αν δεν υπήρχαν οι ενδιάμεσοι που συγκρατούσαν το νερό του ποτίζοντας το γκαζόν… Οι λουόμενοι ή εν πάση περιπτώσει οι απολαμβάνοντες τη θάλασσα ήταν ελάχιστοι, σε μια ακτογραμμή που είχε μήκος τουλάχιστον 700 μέτρων. Και με την ευκαιρία ανακάλεσα στη μνήμη μου το χρονικό μιας πυρκαγιάς στον ίδιο ακριβώς τόπο, σε ένα σκηνικό θυελλωδών ανέμων, όταν κατά δήλωση ενός γηγενούς η φωτιά πήδησε πραγματικά τα 700 μέτρα και μεταδόθηκε στην άλλη όχθη της παραλίας…
Η επίσκεψή μας τερματίστηκε σε ένα πρόχειρο καφενείο της περιοχής, που είχε γλιτώσει από τις καταστροφικές δυνάμεις με θυσία κάποιων πλατάνων. Εκεί γνωρίσαμε την Κωνσταντίνα, ένα λεπτό κοριτσάκι χωρίς τα μπροστινά δόντια, μόλις 7 χρονών. Ήταν υπερκινητικό, μου φάνηκε μάλλον αυτιστικό, εγκάρδιο τόσο ώστε να κερνάει όλους μας με φιλιά - αρχής γενομένης από τον εγγονό μου…
