Περιοχή της παλιάς Αθήνας, που πήρε το όνομά της από την τρίκλιτη βασιλική των χρόνων της Τουρκοκρατίας, την επονομαζόμενη Παναγία Βλασσαρού, που υπήρχε μέχρι το 1937 στην οδό Επωνύμων. Η εκκλησία αυτή κατεδαφίστηκε λόγω των ανασκαφών της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής στον χώρο της Αρχαίας Αγοράς.
Η ονομασία της εκκλησίας της Παναγίας και της πέριξ συνοικίας ανάμεσα στη στοά Αττάλου και στο Θησείο προήλθε από το επώνυμο της παλιάς οικογένειας Βλασσαρού, που ήταν και κτήτορας του ναού. Βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τη θέση του Ωδείου του Αγρίππα στο κέντρο του αρχαιολογικού χώρου. Πριν την κατεδάφισή της η συνοικία έσφυζε από ζωή με τη λειτουργία καφενείων, ζαχαροπλαστείων και άλλων καταστημάτων. Τα σπίτια έφταναν μέχρι τον ναό του Ηφαίστου, την οδό Αδριανού και τη στοά του Αττάλου.
Η γειτονιά της Βλασσαρούς μαζί με την ευρύτερη συνοικία Βρυσάκι ήταν από τις μεγαλύτερες της Αθήνας μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Το 1834 στην εκκλησία της Παναγίας στήθηκε προσωρινά το Πρωτοδικείο Αθηνών και αργότερα ο Άρειος Πάγος για τις πρώτες ανάγκες της νέας πρωτεύουσας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 το νέο ελληνικό κράτος ενέκρινε το σχέδιο της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών για ανασκαφή όλης της περιοχής. Τα έξοδα του μεγαλεπήβολου σχεδίου ανέλαβαν το Ίδρυμα «Ροκφέλερ», το Ίδρυμα «Φορντ» και άλλοι δωρητές. Έτσι στις 25 Μαΐου 1931 άρχισαν οι ανασκαφές στην πλατεία Βλασσαρούς, μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία της Παναγίας, και για την ολοκλήρωσή τους ακολούθησε η κατεδάφιση του συνόλου των γύρω κτισμάτων. Χάθηκε έτσι μια όμορφη συνοικία στην καρδιά της Αθήνας με τη ζωή και τις μνήμες της, αλλά από τα σπλάχνα της αναδύθηκε η Αρχαία Αγορά της Αθήνας, ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου.
