Στην Ιταλία, στην επαρχία της Απουλίας, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη επαρχία σε μια ήδη μεγάλη χώρα, που είναι η τροφός της με όλων των ειδών τα τρόφιμα, που στην αχανή πεδινή της έκταση βλέπεις ελαιόδεντρα, αμπέλια, μπρόκολα, σιτηρά, εκεί λοιπόν αντικρίζεις εκατοντάδες ανεμογεννήτριες σε απολύτως πεδινές εκτάσεις, πολύ κοντά σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, κοντά σε καλλιέργειες και άλλες δραστηριότητες. Και καταλαβαίνεις πόσο έρχεται στα πράγματα η ανάλυση του Κώστα Γ. Παπακωνσταντίνου, που σε ένα δοκίμιο 10.500 λέξεων περίπου προτείνει έναν διαφορετικό τρόπο χωροθέτησης των ανεμογεννητριών σε περιοχές όπου ήδη υπάρχουν ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι σε άθικτες περιοχές, με στόχο τη σωτηρία της βιοποικιλότητας. Κι αυτοί οι δόλιοι μαζί με τις εταιρείες που (κάνουν πως) πιστεύουν ότι «ξεβλαχεύουμε» με την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στα πιο μεγάλα ύψη της δικής μας επικράτειας μένουν ανά χείρας με το γνωμικό του Πέτρου Κωστόπουλου…
Είμαστε μια χώρα με μεγάλη Ιστορία, που δεν μπόρεσε βέβαια να αναπτυχθεί στην πρώιμη βιομηχανική περίοδο λόγω της κατάκτησης των Οθωμανών - πράγμα που πέρασε στη λαϊκή συνείδηση σαν τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας. Όμως αυτό το μεταγενέστερο έλλειμμα πολιτισμού το αναπληρώσαμε τέλεια με την υπέροχη φύση μας, με τα ζώα, τα φυτά, τα τοπία μας. Γι’ αυτή τη φύση εκπέμπει σήμερα σήματα κινδύνου η Ορνιθολογική Εταιρεία, μιλώντας για 1 στα 8 είδη πτηνοπανίδας ως απειλούμενα. Εμείς όμως τον χαβά μας, καθώς διανοίγουμε δρόμους και πατάμε την απάτητη φύση αποδιώχνοντας την πανίδα και εξουδετερώνοντας τη χλωρίδα, αδιαφορώντας για τη φύση που ευλόγησαν και ανέδειξαν λογοτέχνες όπως ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Στέφανος Γρανίτσας, ο Κώστας Κρυστάλλης.
Δηλαδή έχουμε το θράσος να εκθειάζουμε αυτό που προς το παρόν έχουμε, αν και οι Ιταλοί έχουν και βελτιώνουν έναν μεγάλο σύγχρονο πολιτισμό. Έναν πολιτισμό για τον οποίο δεν έχεις τι να πρωτοπείς, για τα ιστορικά κέντρα των πόλεων με τα ευφάνταστα κτήρια, για τις εκκλησίες, για τη σύγχρονη δόμηση. Διαλέγω στην τύχη ένα παρατηρητήριο του Ουρανού, που είναι εγκατεστημένο από τον 13ο αιώνα στην Άντρια της Απουλίας. Διαθέτει όλα τα κομφόρ για μια παρατήρηση με γυμνό μάτι, όντας ο προάγγελος της διαστημικής εποχής. Είναι ένα μοναδικό αξιοθέατο με ανοίγματα απ’ όπου μπορούν να εισέλθουν οι ακτίνες του ήλιου, π.χ., στο χειμερινό ηλιοστάσιο…
