Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα, περίπου 828 εκατ. άνθρωποι πέφτουν για ύπνο πεινασμένοι κάθε βράδυ. Ανθρωπιστικές οργανώσεις εκτιμούν ότι ένας άνθρωπος πεθαίνει από την πείνα κάθε 4 δευτερόλεπτα. Τίτλοι ειδήσεων που είδαν τις τελευταίες ημέρες το φως της δημοσιότητας και έμειναν στην επιφάνεια για λίγα δευτερόλεπτα προκάλεσαν κάποια αρνητικά συναισθήματα για το πού βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης, και μετά όλοι μαζί περάσαμε στις επόμενες ειδήσεις. Άντε να έπεσαν και οι σχετικές προοδευτικές ατάκες για τον κόσμο που πεινάει και οι άλλοι δίνουν 6 δισ. για να κηδέψουν τη βασίλισσά τους, και μετά ολοταχώς επιστροφή στην κανονικότητα και στα καθ’ ημάς.
Γιατί εδώ έχουμε τα δικά μας προβλήματα να αντιμετωπίσουμε, οπότε πού χρόνος να προλάβουμε να ασχοληθούμε τώρα και με τους μακρινούς συνανθρώπους της Υεμένης, της Σομαλίας, του Σουδάν και του Πακιστάν. Γιατί πολύ θα το θέλαμε, αλλά αυτή την εποχή έχουμε τα δικά μας, οπότε περάστε κάποια άλλη στιγμή να συζητήσουμε για την παγκοσμιοποίηση της φτώχειας και πώς αυτή εξάγεται από τη μια ήπειρο στην άλλη. Το θέμα πλέον είναι πότε θα έρθει η σειρά μας να γίνουμε κι εμείς τίτλος στις ειδήσεις. Γιατί είναι μαθηματικά αδύνατον να το αποφύγουμε με την κατηφόρα που έχει πάρει ο πλανήτης, και δεν έχει να κάνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία, πίσω από τον οποίο πολλοί σπεύδουν να κρύψουν είτε τις ευθύνες τους είτε την απληστία τους.
Ο πόλεμος ήταν μονάχα ένας επιταχυντής. Γιατί και ο πόλεμος να σταματήσει, τίποτα δεν θα βελτιωθεί και τίποτα δεν θα γίνει όπως ήταν χθες. Το αύριο είναι μπροστά μας, ορατό όσο ποτέ, και ας κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Και ας κάνουμε πως είναι κάπου στη μακρινή Αφρική.
