Η αλήθεια είναι ότι τα δικαστήρια της Λαμίας δεν έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια ισχυρά διαπιστευτήρια ισονομίας. Όταν ο πολυϊσοβίτης Δημήτρης Κουφοντίνας έκανε μια μακρά απεργία πείνας προκειμένου να διεκδικήσει να πάει στο κελί του, το Δικαστικό Συμβούλιο της Λαμίας απέρριψε επανειλημμένα το αίτημά του.
Χρήσιμοι ηλίθιοι
Τότε η συνήγορός του Ιωάννα Κούρτοβικ είχε σχολιάσει ότι ένα επαρχιακό δικαστήριο δεν είχε τη δυνατότητα να αντιστρατευθεί μια πολιτική απόφαση που ερχόταν από ψηλά. Κι όμως, έναν χρόνο αργότερα, το Εφετείο της Λαμίας αγνόησε επιδεικτικά τη γνωμοδότηση του Άρειου Πάγου αναγνωρίζοντας για δεύτερη συνεχόμενη φορά μέσα σε λίγους μήνες το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου στον δολοφόνο ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Μοιάζει σαν το κρίσιμο ζήτημα να μην είναι η ισχύς ενός περιφερειακού δικαστηρίου όσο το στάτους -κοινωνικό, επαγγελματικό ή «ιδεολογικό»- του ανθρώπου που κρίνεται. Αν λοιπόν κάποιος είναι κάπως προληπτικός και επιρρεπής στις δεισιδαιμονίες, θα προτιμούσε ίσως η επόμενη κρίσιμη δικαστική απόφαση να μην ληφθεί στη Λαμία. Κι όμως, είναι εκεί όπου αύριο Δευτέρα η Δικαιοσύνη έχει μια τελευταία ευκαιρία να σώσει τη ζωή του εδώ και πάνω από δύο μήνες απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.
Παραδειγματικός σωφρονισμός
Η εικόνα του Γ. Μιχαηλίδη, κατακρεουργημένου από την αστυνομική βία μετά την αποτυχημένη απόπειρα ληστείας σε τράπεζα στο Βελβεντό τον Φεβρουάριο του 2013, παραμένει ακόμα στη μνήμη όσων την είδαν. Ένας άνθρωπος γεμάτος μελανιές και εκδορές, που ήταν προφανές ότι είχε συνεχίσει να χτυπιέται από τους αστυνομικούς ακόμα κι όταν ήταν εξουδετερωμένος.
Εννέα χρόνια και έξι μήνες μετά, ο Γ. Μιχαηλίδης βρίσκεται ακόμα στη φυλακή για μια ληστεία που απέτυχε χωρίς να αφήσει πίσω της θύματα. Έχει εκτίσει το απαραίτητο διάστημα ποινής και επιπλέον το «πέναλτι» για τη μία φορά που δεν επέστρεψε στην ώρα του στο κελί του έπειτα από νόμιμη άδεια. Η δικαιολογία για την άρνηση αυτή σχετίζεται με τη συμμετοχή του σε μια στάση στις φυλακές, στην οποία δεν συμμετείχε παρά με την υπογραφή του σε ένα κείμενο αλληλεγγύης.
Ανήκεστες βλάβες
Δύο μήνες μετά την έναρξη της απεργίας πείνας η γιατρός του Λίνα Βεργοπούλου βεβαιώνει ότι η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο και ότι ζωτικά του όργανα έχουν υποστεί ζημιές που δύσκολα μπορούν να αναστραφούν. Το ίδιο κατέθεσαν, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την περασμένη Τετάρτη, εν μέσω της πυρκαγιάς στην Πεντέλη, ο συνήγορός του Γιώργος Κακαρνιάς και η νομικός Ιωάννα Κούρτοβικ, που βρέθηκε στο πλευρό του. Το κίνημα αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί βρίσκει στον δρόμο έως τώρα ανοιχτά μόνο τα αυτιά των εκατοντάδων αστυνομικών που επιστρατεύονται για να μπλοκάρουν τις διαδηλώσεις. Η οσμή της εκδικητικότητας που αναδύεται στο σωφρονιστικό σύστημα τα τελευταία χρόνια, από τη στιγμή που ο έλεγχος των φυλακών πέρασε στα χέρια της ανεκδιήγητης Σοφίας Νικολάου, μοιάζει να είναι και εδώ πολύ έντονη.
Βιολογική εξόντωση
Οι υπερασπιστές του Γιάννη Μιχαηλίδη δεν παραλείπουν να σημειώνουν ότι αυτός δεν παραμένει στη φυλακή πλέον ως ύποπτος τέλεσης νέων εγκλημάτων -δεν είναι καν σε θέση βιολογικά πλέον-, αλλά λόγω των ιδεών του και της άρνησής του να συμβιβαστεί με το σύστημα. Ο χρόνος κράτησής του συναγωνίζεται ήδη αυτόν του Κορκονέα και φυσικά ξεπερνά κατά πολύ αυτόν των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου ή του βιαστή ανηλίκων Λιγνάδη. Τη Δευτέρα η Δικαιοσύνη έχει την ευκαιρία να διορθώσει αυτό το λάθος ή να συνεχίσει το σερί αποφάσεων που την παρουσιάζουν τους τελευταίους μήνες όχι ως τυφλή, αλλά ως αυθαίρετη.
