Σε αδιανόητης έκτασης σκάνδαλο εξελίσσεται η υπόθεση Novartis. Δεν είναι μόνο η εμπλοκή πολιτικών, ούτε μόνο η παρακώλυση της Δικαιοσύνης. Δεν είναι καν η λογοκρισία, με τις ποινικές διώξεις εις βάρος των Παπαδάκου και Βαξεβάνη. Είναι πρωτίστως η υπερχρέωση των ασφαλιστικών ταμείων, τόσο που ευρωπαϊκές χώρες υποχρεώθηκαν να τα στηρίξουν.
Χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία έβαζε η χούντα, έτσι... έφτιαξαν δρόμους. Από την υπουργία του Γεωργιάδη στο Υγείας μέχρι τώρα, την υπουργία του Πλεύρη, όλα ήταν φιάσκο. Μεγαλύτερο αυτό της επίθεσης προς τη Δικαιοσύνη. Και η παρακώλυση, φυσικά. Τώρα ο Πλεύρης αρνείται να ζητήσει στοιχεία από τις αμερικανικές Αρχές, ερχόμενος σε επί της ουσίας ρήξη με το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Όπως είπε και η Τουλουπάκη, «μας χαρακτήρισαν συμμορία και παραδικαστικό κύκλωμα (...). Στη χώρα μου, όταν ο εισαγγελέας κατά της διαφθοράς αγγίζει πολιτικούς, διώκεται».
Το ίδιο συμβαίνει και με τους δημοσιογράφους. Επόμενο βήμα είναι να δολοφονούνται μυστηριωδώς, όπως στη Ρωσία του Πούτιν.
Αλλά το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι μόνο η κρίση της δημοκρατίας σε αυτήν την υπόθεση ξεπλύματος χρήματος. Είναι ένα βασικό πλήγμα που επέτρεψε το δημοκρατικό έλλειμμα να «χτυπήσει» τους πολίτες. Τα υπερκοστολογημένα φάρμακα της Novartis, τα οποία δεν αναγνωρίζονταν από τα ταμεία, δεν έφταναν για ευνόητους λόγους στους ασθενείς. Αυτό τους στερούσε το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν Υγεία.
Θα φέρω ένα παράδειγμα. Επί Αδώνιδος η Novartis λάνσαρε ένα φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας, το Gilenya. Πριν μία δεκαετία, επρόκειτο για καινοτόμο φάρμακο, το οποίο, όμως, κοστίζει περί τα 1.700 ευρώ τον μήνα. Αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν σε κανένα μέσο σπίτι. Δεν υπάρχουν ούτε σε ένα μεσοαστικό σπίτι, πολλώ δε μάλλον στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, πολλοί ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας έχασαν την κινητικότητά τους, ζούνε έκτοτε σε αμαξίδιο και η υγεία τους έχει επιβαρυνθεί δραματικά, ακριβώς επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία δεν δικαιολογούσαν το συνολικό ποσό του φαρμάκου.
Στην πραγματικότητα, βλέποντας τι ζημιά προκάλεσε στους ασθενείς, αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία, το σκάνδαλο Novartis δεν θα πρέπει να προσλαμβάνεται μόνο ως στενά οικονομικό έγκλημα. Είναι έγκλημα κατά των πολιτών, ειδικά κατά της ζωής των ευπαθέστερων ομάδων.
Πλην όμως, είναι και κάτι ακόμη. Όχι επί κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά επί κυβέρνησης Μητσοτάκη αυτή τη στιγμή. Η προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου είναι ακόμη κάτι. Εγώ θα το δω σαν υπόσχεση πως όταν πέσουν, δεν θα πέσουν με έναν πάταγο, αλλά με έναν λυγμό.
