Θύμιος Κωστόπουλος, πατέρας του Ζακ
"Ήταν ρατσιστικό χτύπημα. Δεν βρέθηκαν πάνω του κλοπιμαία. Χτυπάς έναν αδύναμο λες και έχεις προηγούμενα μαζί του. Ήταν στοχοποιημένος ο Ζαχαρίας. Γι’ αυτά που έγραφε. Δεν εξηγείται αυτή η βαρβαρότητα"
Μάγδα Φύσσα
"Εγώ και η οικογένεια του Παύλου θα είμαστε κοντά στην οικογένεια του Ζακ στον δύσκολο αυτό δικαστικό αγώνα. Η συμπαράστασή μας δεδομένη"
Νίκος Αθανασόπουλος, σύμβουλος του Ιδρύματος Ωνάση για τα νέα πρότζεκτ
Τα υβριστικά σχόλια χρειάζονται κοινωνιολογική μελέτη
Ήταν Μάης του 2018 όταν στο εστιατόριο των καλλιτεχνών της Στέγης είχαμε οργανώσει ένα γεύμα με σχεδόν όλους τους LGBTQI+ οργανισμούς της πόλης. Την ίδια στιγμή που στη Μικρή Σκηνή της Στέγης έτρεχε ένα πολύχρωμο φεστιβάλ στο οποίο συμμετείχε και ο Ζακ. Εκείνο λοιπόν το μεσημέρι άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Ζακ ντυμένος νύφη στα άσπρα. Δεν γινόταν να μην καταλάβεις την ενέργεια που σκόρπιζε ολούθε και ρώτησα τον Γιάννη που καθόταν δίπλα μου ποιο ήταν αυτό το πλάσμα και μου απάντησε "δεν γνωρίζεις τον ευφυή Ζακ;" Ανταλλάξαμε λίγες, αλλά περιεκτικές κουβέντες και η επόμενη φορά που τον είδα ήταν στην οθόνη του κινητού μου να αργοπεθαίνει χτυπημένος σε ένα πεζοδρόμιο. Οι επόμενες ημέρες μας βρήκαν παγωμένους, μέχρι που ανταλλάξαμε εσωτερικά κάποια μηνύματα λέγοντας ότι δεν γίνεται να μην πάρουμε θέση ζητώντας απλά δικαιοσύνη. Εκείνη η μέρα που τοποθετηθήκαμε δημόσια αψηφώντας το οποίο κόστος ήταν κομβική για τον τρόπο που θα προχωρούσαμε. Θαρραλέα, με γνώμονα μόνο τον άνθρωπο και το δίκαιο. Τα χιλιάδες υβριστικά σχόλια και ο διχασμός κάτω από την ανάρτηση της Στέγης είναι πολύτιμο υλικό μιας κοινωνιολογικής μελέτης για την ψυχοσύνθεση του Έλληνα σήμερα.
