Δεν έχουν επικυρωθεί τα μνημόνια συνεργασίας Ελλάδας - Βόρειας Μακεδονίας γιατί η Ν.Δ. πολιτεύτηκε λαϊκιστικά, με στελέχη της μάλιστα να γίνονται εξαιρετικά επιθετικά απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών, και συμπορεύτηκε με τους κραυγάζοντες για «προδότες ζαίους». Τώρα, με τον φόβο ενδοκομματικών και ενδοκοινοβουλευτικών αντιδράσεων, παγιδευμένη στην ολέθρια αντιπολιτευτική επιλογή της, αδρανοποιεί, μεταθέτει, αναβάλλει, δίνοντας εντέλει χώρο στην Τουρκία. Η εξωτερική πολιτική και ο στρατηγικός σχεδιασμός, σε ομηρεία με «μπαλκονάτους, οχλοκρατικούς πολιτικαντισμούς».
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει στασιμότητα. Δεν υπάρχει το «λύση είναι η μη λύση». Οι διεθνείς σχέσεις είναι σαν το ρευστό: κυλάει, χώνεται στις ρωγμές, αλλάζει διαρκώς κατεύθυνση. Το «αναβάλλω γιατί φοβάμαι τις αντιδράσεις» είναι πολιτική μικρότατης κλίμακας. Μια παρεμφερής ποιότητα μπορεί κανείς να διαπιστώσει σε όλες τις πλευρές τής κυβερνητικής παραγωγής. Στη «λευκή πετσέτα» και την πλήρη κατάρρευση κάθε μηχανισμού στο θέμα των πυρκαγιών, στις συνηθισμένες διοικητικές πράξεις αντιμετώπισης της επιδημίας που αντιφάσκουν και ενισχύουν τη λαϊκή καχυποψία.
Ο «αυτόματος πιλότος» και το όσα πάνε κι όσα έρθουν, που τελικά έχει επιλεγεί σε όλα τα κρίσιμα θέματα είναι το βασικό ποιοτικό χαρακτηριστικό τής υποτιθέμενης διοικητικής και πολιτικής τεχνογνωσίας τής κυβερνώσας παράταξης. Ακόμα και στην ψηφιοποίηση, που είναι μια θετική προσπάθεια ανάπτυξης αυτού που θεμελιώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ με το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής (το οποίο λοιδορούσαν αντιπολιτευόμενοι), όπου εντέλει πίσω από την ψηφιακή θριαμβολογία διαμορφώνεται μια απρόσωπη διαδικτυακή γραφειοκρατία, εξίσου αναβλητική, γενικόλογη, ασαφής και συχνά ανασχετική, με την κανονική, παραδοσιακή έκφανσή της.
Άλλες φορές αυτή η απογοητευτική (ιδίως για τους ψηφοφόρους της) κατάσταση, που αποκαλύφθηκε και συνεχώς διαστέλλεται, οφείλεται σε πραγματικές αντικειμενικές δυσκολίες. Άλλες φορές όμως οφείλεται σε παροιμιώδη ανικανότητα, άλλες σε ιδεολογικά στερεότυπα, άλλες σε τακτοποιήσεις υμετέρων και σε ένα μπλοκάρισμα από αντιτιθέμενες, ανταγωνιστικές μεταξύ τους εύνοιες. Στο τέλος όμως αυτή η πολιτική τεχνοτροπία που επιλέχθηκε εκλογικά, αυτή που ψηφίστηκε, αυτή που παραγγέλθηκε κι αυτή που απέρριψε τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί έναν επικίνδυνο μηδενισμό στον κόσμο. Δεν έχει στη νέα «ψηφοφορική» σκέψη εμπεδωθεί ούτε το όποιο καλό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν το όποιο πραγματικό λάθος του. Ασάφεια στην απόρριψη (του ΣΥΡΙΖΑ), ασάφεια στη (συντηρητική) επιλογή. Νεφέλωμα αναστοχασμού και πολιτικής ωρίμανσης.
«Είδαμε και τους προηγούμενους» λένε ξέπνοα μερικοί κρατημένοι με νύχια και με δόντια στην αντι-ΣΥΡΙΖΑ επένδυσή τους. Το να στεγαστείς όμως στην κατάρρευση του αντιπάλου δεν εξασφαλίζει ούτε την εκ νέου έγκρισή σου ούτε την απόρριψή του. Έχουν συμβεί πολύ σοβαρές ιδεολογικές διεργασίες στο εκλογικό σώμα, που τέτοιου είδους αυτοματισμοί και μετακινήσεις δεν είναι ούτε βέβαιες ούτε προβλέψιμες. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που κατά τη γνώμη μου οι δημοσκοπικές μετρήσεις και προβλέψεις είναι πολύ ριψοκίνδυνο να θεωρηθούν ασφαλής αναλυτική βάση για τον πολιτικό και επικοινωνιακό σχεδιασμό. Η επιλογή των χαμηλών τόνων (εκτός από την πανδημία) και στις πυρκαγιές πρέπει να συνοδεύεται από ανυποχώρητη έρευνα πάνω τόσο στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό και στις υπόγειες νομοθετήσεις που θα ακολουθήσουν όσο και στην αλλαγή που ιδιοκτησιακού και νομικού χάρτη που σχετίζεται με τη δημόσια περιουσία.
Η «κρίση είναι ευκαιρία». Το θυμάστε; Ε, πίσω από την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή όλοι οι στοιχειωδώς σκεπτόμενοι φοβούνται επιβάρυνση, κατάργηση, υπονόμευση των θεσμικών περιβαλλοντικών όρων. Η κυβερνητική παράλυση δεν είναι αρκετή για την ώθηση. Δίπλα στην εμπεριστατωμένη καταγγελία και αποκάλυψη χρειάζεται σαφής και τεκμηριωμένη αντιπρόταση.
