Η άρνηση των ΗΠΑ να του παραχωρήσουν βίζα δεν είναι μια «προσωπική υπόθεση», αλλά «αφορά την ελευθερία της έκφρασης και των δημοσιογράφων που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν βρεθεί στο στόχαστρο πολλών κυβερνήσεων, μεταξύ τους και των ΗΠΑ» επισημαίνει στην ΑΥΓΗ ο Στέλιος Κούλογλου.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. προειδοποιεί ότι η υπόθεσή του, η πολύ σημαντική υπόθεση Ασάνζ, αλλά και οι επιθέσεις προς την Ολλανδή δημοσιογράφο Ίνγκεμποργκ Μπέχελ υπονομεύουν καίρια τη δυνατότητα των δημοσιογράφων να ελέγχουν τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων.
Ποιες είναι οι εξελίξεις με το ζήτημα της άρνησης των ΗΠΑ να σας δώσουν βίζα; Πώς σχολιάζετε τις αντιδράσεις που προκάλεσε αυτή η στάση των ΗΠΑ, από τη στιγμή μάλιστα που συνδέεται με τη δημοσιογραφική σας δράση;
Από την ασυνήθιστα αιχμηρή ανακοίνωση του πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μέχρι αυτές της Left και φυσικά του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., οι αντιδράσεις ήταν μεγάλες. Είναι πολύ θετική και η συμπαράσταση από το ΚΚΕ. Στα ελληνικά και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης υπήρξαν συνεχείς αναφορές.
Από την πλευρά του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια ζητήθηκαν επίσης εξηγήσεις, ενώ περιμένω και την αντίδραση του Ζοζέπ Μπορέλ, του «υπουργού Εξωτερικών» της Ε.Ε. και αντιπροέδρου της Κομισιόν. Αυτή τη φορά οι ΗΠΑ θα πρέπει να δώσουν μια «καθαρή εξήγηση», όπως τόνισε ο πρόεδρος Σασόλι στην επιστολή του προς τον Αμερικανό πρέσβη στις Βρυξέλλες.
Δεν πρόκειται για μια προσωπική υπόθεση, για καμιά περίεργη αντιδικία ανάμεσα σε έναν ευρωβουλευτή και ένα κράτος: είναι αντίποινα για τα ρεπορτάζ και τα ντοκιμαντέρ μου. Αφορά την ελευθερία της έκφρασης και των δημοσιογράφων, που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν βρεθεί στο στόχαστρο πολλών κυβερνήσεων, μεταξύ τους και των ΗΠΑ.
Εδώ αναγνωρισμένοι Αμερικανοί δημοσιογράφοι και δημιουργοί ντοκιμαντέρ υφίστανται πιέσεις, παρά τις ισχυρότατες συνταγματικές προβλέψεις. Η Αμερικανίδα Λάουρα Πόιτρας, που σκηνοθέτησε το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ για την υπόθεση του Έντουαρντ Σνόουντεν, κατήγγειλε ότι όταν μπαίνει και βγαίνει από τις ΗΠΑ της κάνουν έρευνα στους σκληρούς της δίσκους.
Υπάρχει αλλαγή του κλίματος;
Όσο η Ακροδεξιά και οι ιδέες της βρίσκουν έδαφος, τόσο η δημοκρατία απειλείται. Δείτε την περίπτωση του Τζούλιαν Ασάνζ, του δημοσιογράφου και ιδρυτή των WikiLeaks. Ενώ δεν είναι Αμερικανός πολίτης, οι ΗΠΑ ζητούν την έκδοσή του ώστε να τον δικάσουν. Και η βρετανική Δικαιοσύνη εξετάζει το αίτημα σοβαρά! Αυτό θα δημιουργούσε ένα προηγούμενο. Οι δικτάτορες όλου του κόσμου τρίβουν τα χέρια τους!
Για παράδειγμα, θα μπορεί ο Ερντογάν να ζητάει την έκδοση ενός Έλληνα δημοσιογράφου για να τον δικάσει στην Άγκυρα με το επιχείρημα ότι κάποιο ρεπορτάζ του αποκαλύπτει τουρκικά κρατικά μυστικά. Και μπορεί να μην τον εκδώσει ένα ελληνικό δικαστήριο, αλλά τι θα γίνει αν η Άγκυρα έχει προχωρήσει σε ένταλμα σύλληψης και ο δημοσιογράφος μας πάει στο Αζερμπαϊτζάν, εντελώς τυχαίο το παράδειγμα, για ρεπορτάζ και το ένταλμα ενεργοποιηθεί; Αποτέλεσμα; Το Εξπρές του Μεσονυκτίου.
Έχουμε πλέον δολοφονίες δημοσιογράφων και μέσα στην Ευρώπη, δεν είναι πια θλιβερό προνόμιο της Λατινικής Αμερικής. Όπου δεν περνάνε η διαφθορά και ο χρηματισμός αναλαμβάνουν οι σφαίρες. Από το Μεξικό μέχρι τη Μάλτα, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία διεξάγεται ένας παγκόσμιος πόλεμος με στόχο την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.
Η περίπτωσή μου είναι μια μικρή μάχη αυτού του πολέμου, του οποίου τη νέα φάση εγκαινίασε ο Κλίντον βομβαρδίζοντας το κτήριο της σερβικής ραδιοτηλεόρασης το 1999, αποθέωσε ο Μπους τζούνιορ στο όνομα του κακοφορμισμένου «πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας» και συνέχισαν καμαρωτά οι επόμενοι Πρόεδροι, από τον Ομπάμα μέχρι τον θλιβερό Τραμπ.
Σε ό,τι με αφορά, δεν είμαι εχθρός των ΗΠΑ, αλλά σκληρός κριτής των στρατιωτικών πραξικοπημάτων που υποκίνησαν και των νεοαποικιακών πρακτικών τους. Καθώς και των πολέμων που ξεκίνησαν, για να καταλήξουν σε τραγωδίες όπως στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, καθώς και σε τερατογενέσεις, όπως το Ισλαμικό Κράτος και η τζιχαντιστική τρομοκρατία.
Ήξερα από το 2004 ότι η αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας έκανε διαβήματα στην κυβέρνηση για τις εκπομπές μου. Δεν ξέρω αν η σχετική διαρροή έγινε επίτηδες για να κάτσω φρόνιμος, αλλά αυτό δεν επηρέασε στο ελάχιστο τη δουλειά μου.
Προσφάτως διηγήθηκα για τη νέα άρνηση βίζας, την τέταρτη κατά σειρά, στον Τζον Πέρκινς, τον Αμερικανό ήρωα του ντοκιμαντέρ μου «Απολογία ενός οικονομικού δολοφόνου», το οποίο επίσης είχε ενοχλήσει την αμερικανική κυβέρνηση. Μου απάντησε πως πρέπει να το θεωρήσω παράσημο τιμής.
Καταθέσατε ερώτηση για τις επιθέσεις που γίνονται στην Ίνγκεμποργκ Μπέχελ μετά την ερώτησή της που εκνεύρισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Υπάρχει ανησυχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ελευθερία του Τύπου και την υποχώρηση της πολυφωνίας στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια;
Γνωρίζουν το πρόβλημα και ανησυχούν. Είχα θέσει το θέμα της λίστας Πέτσα σε μια συνάντηση της διακομματικής επιτροπής για τα ΜΜΕ στην οποία μετέχω με την Ευρωπαία επίτροπο για θέματα Διαφάνειας Βέρα Γιούροβα. Μου απάντησε: «Δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Ουγγαρία και η Πολωνία». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει κακές παρέες.
Το Media Freedom Act, που θα δημοσιευθεί το 2022, θα περιλαμβάνει και δεσμευτικούς όρους για τα κράτη-μέλη, καθώς και μέτρα για τις SLAPPs, δηλαδή τις καταχρηστικές μηνύσεις εις βάρος δημοσιογράφων, όπως η μήνυση του δημάρχου Ύδρας κατά της Ί. Μπέγκελ.
Συχνά επιχειρείται η οικονομική τους εξόντωση. Η δολοφονημένη Μαλτέζα δημοσιογράφος Δάφνη Καρουάνα Γκαλίθια άφησε «κληρονομιά» στην οικογένειά της 45 μηνύσεις και αγωγές, ορισμένες από αυτές στα ακριβά δικαστήρια της Βρετανίας.
