Ενα κόκκινο νήμα συνδέει τον Τραμπ με τον Μητσοτάκη, αν και ο Αμερικανός μάλλον θα πρέπει να ζηλεύει τον Έλληνα… Διερευνώντας τη ζοφερή πιθανότητα επανόδου του μεγιστάνα στον Λευκό Οίκο, ο Economist προχώρησε σε μια αποκαλυπτική καταγραφή των προβληματισμών των think tanks που τον περιβάλλουν.
Βασικά, τους απασχολεί ποια λάθη διέπραξαν κατά την περασμένη θητεία με αποτέλεσμα την ήττα. Το βασικό τους συμπέρασμα, που έγινε οδηγός για μια δεύτερη -οϊμέ- θητεία, είναι ότι απέτυχαν να αντιμετωπίσουν την πολιτιστική ηγεμονία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια και, κυρίως, να ελέγξουν το αμερικανικό βαθύ κράτος, που χρεώνεται στους Δημοκρατικούς. Μιλάμε για τη γραφειοκρατία, ακόμα και για δομές όπως το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, το Πεντάγωνο ή το υπουργείο Εξωτερικών.
Οι σύμβουλοι του Τραμπ θεωρούν ότι όλοι αυτοί, που είναι πολύ δύσκολο να απολυθούν, είναι αριστερούληδες διότι, σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικάνους, το Δημοκρατικό Κόμμα προωθεί πολιτικές υπέρ του κράτους, οπότε ρέπουν προς αυτό. Ζητούμενο, να θεσπιστούν ρυθμίσεις που θα διευκολύνουν την απομάκρυνση στελεχών, ώστε να ελεγχθεί ο κρατικός μηχανισμός. «Σε μια νέα προεδρία Τραμπ η απόλυτη αφοσίωση στον αρχηγό θα είναι το μοναδικό προσόν για τον διορισμό» εκτιμά ο ειδικός στην ιστορία της ναζιστικής Γερμανίας Κρίστοφερ Μπράουνινγκ του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα...
Αν διασχίσουμε τον Ατλαντικό και προσπεράσουμε Όρμπαν, Μελόνι, Λεπέν και λοιπή κομπανία για να προσγειωθούμε στην Ελλάδα, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε τις αναλογίες. Βρισκόμαστε σε μια χώρα όπου, για εγγενείς ιστορικούς λόγους τους οποίους οι ΗΠΑ κάθε άλλο παρά αγνοούν, το βαθύ κράτος είναι βαθιά γαλάζιο.
Εκείνο που έλειπε από όποιον φιλοδοξούσε να διαδραματίσει ρόλο κυβερνήτη ήταν ο έλεγχος των υπόλοιπων θεσμών και ειδικά των περιφερειακών αυτοδιοικητικών, αυτών που διόλου τυχαία το σύνταγμα ορίζει πως έχουν «διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια».
Έχοντας ήδη διαμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο για ΣΔΙΤ, έχοντας ήδη τοποθετήσει πιστούς στο Μαξίμου στις κομβικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού -έχουν γλιτώσει κάνα δυο ανεξάρτητες Αρχές-, ο Μητσοτάκης φρόντισε να ορίσει υποψήφιους με κριτήριο την αφοσίωση στον ίδιο και στην κυβερνητική πολιτική. Το διακύβευμα των εκλογών του Οκτωβρίου δεν είναι το χρώμα του χάρτη, αλλά η ποιότητα του πολιτεύματος.
