Ο ΣαΪντού Καμαρά, ο ασυνόδευτος πρόσφυγας που με την ενηλικίωσή του κινδυνεύει να απελαθεί, είχε την τύχη να υποστηριχθεί από ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Έτσι η υπόθεσή του έγινε ευρύτερα γνωστή και συγκίνησε την κοινή γνώμη. Άλλοι που βρίσκονται στην ίδια θέση με αυτόν δεν έχουν την ίδια τύχη.
Για όλους τους Σαϊντού, γνωστούς και άγνωστους στα κοινωνικά δίκτυα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κατέθεσε στη Βουλή μια τροπολογία με την οποία ζητάει να επανέλθουν οι ανθρωπιστικές διατάξεις που ρύθμιζαν τη χορήγηση ασύλου επί της προηγούμενης κυβέρνησης και καταργήθηκαν από τη σημερινή. Η τροπολογία αυτή απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Ο Κ. Μητσοτάκης, κατόπιν υπόδειξης των επικοινωνιολόγων του, είχε σπεύσει να δεχτεί το παιδί στο Μέγαρο Μαξίμου. Σήμερα, με την απόρριψη της τροπολογίας, είναι βαρύτατα εκτεθειμένος. Γιατί έσπευσε πονηρά να μπει στο κάδρο μιας προσωπικής ιστορίας που κινητοποίησε τη συλλογική ευαισθησία στο τουίτερ και το φέισμπουκ.
Αλλά όταν η αντιπολίτευση τον έφερε αντιμέτωπο με το πρόβλημα σε όλη του την έκταση, προτίμησε να χαϊδολογήσει τους ακροδεξιούς, στο κόμμα και στην εκλογική του βάση, και να απορρίψει την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Είναι εκτεθειμένος γιατί μοναδικό του κίνητρο στο ενδιαφέρον που επέδειξε για την περίπτωση του Σαϊντού ήταν η ευκαιριακή επικοινωνία. Η πραγματική του ευαισθησία απέναντι στο θέμα αποδείχθηκε μηδενική.
Αλλη μια επίδειξη πολιτικής απατεωνιάς και καιροσκοπισμού από τον πρωθυπουργό μας. Ντράπηκε και η ντροπή.
