Οι διατάξεις που έχουν ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών αφορούν την πτώχευση σε επίπεδο φυσικού προσώπου καθώς και τη διαχείριση της πρώτης κατοικίας.
Στην πρώτη περίπτωση, αν η επιχείρηση ενός ανθρώπου πέφτει έξω, οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο θα μπορούν να βάλουν χέρι στα εισοδήματά του, αφήνοντάς του μόνο 611 ευρώ τον μήνα, που είναι το κατώτατο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Στη δεύτερη περίπτωση, αυτός που χρωστάει θα χάνει το σπίτι του και θα αναγκάζεται να πληρώνει ενοίκιο για να παραμείνει σε αυτό επί μία δωδεκαετία.
Η ουσία είναι η εξής: έχουμε μπροστά μας μια βαθιά οικονομική κρίση που προκαλείται από την πανδημία - και μάλιστα τη δεύτερη μετά από μια δεκαετία Μνημονίων.
Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να πάρει μέτρα για την προστασία την κοινωνίας, πετάει τους αδύναμους βορά στις τράπεζες. Αυτός είναι ο πόνος της Νέας Δημοκρατίας για τη «μεσαία τάξη», στο όνομα της οποίας ορκιζόταν προεκλογικά. Να την ξεζουμίσει μέχρι τέλους.
Είναι ή ώρα να αρχίσει ο κόσμος να καταλαβαίνει για ποιον δουλεύει αυτή η κυβέρνηση. Και τι παιχνίδια παίζει στην πλάτη του με τις τράπεζες, τις οποίες έχουμε πληρώσει ήδη 50 δισ. και οι οποίες δείχνουν προκλητικά απλόχερες απέναντι στο κυβερνητικό κόμμα και τα στελέχη του.
