Για όσους το έχουν πιθανώς ξεχάσει, η Ε.Ε. έχει πλέον και επίτροπο Άμυνας. Θα μπορούσαν να τον έχουν βαφτίσει και υπουργό Πολέμου, όπως δείχνει να πιστεύει ο ίδιος. Ο Άντριους Κουμπίλιους, πρώην πρωθυπουργός της Λιθουανίας, παίρνει πολύ σοβαρά τον ρόλο του. Την περασμένη Τετάρτη με ύφος ανήσυχου στρατηγού δήλωσε στις κάμερες ότι «πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο για να προλάβουμε τον πόλεμο». Την επόμενη μέρα στις Βρυξέλλες οι ηγέτες των 27, αλλά και η ηγεσία των θεσμών έδειξαν έτοιμοι να «βάλουν το χακί» την ώρα που ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωνε ικανοποιημένος από τις πρωτοβουλίες Τραμπ και έτοιμος να συμφωνήσει σε μια πιο μεγάλης διάρκειας κατάπαυση του πυρός. Ο μόνος που είχε να πει δύο θετικά λόγια για το ενδεχόμενο να σιγήσουν τα όπλα, έστω και μερικώς, έστω και για ένα αρχικό διάστημα 30 ημερών, ήταν ο καγκελάριος Σολτς. Αλλά βεβαίως οι μέρες του στο συγκεκριμένο αξίωμα είναι μετρημένες, οπότε και ο ίδιος αλλά και οι Ευρωπαίοι εταίροι του γνωρίζουν πολύ καλά πως ό,τι και αν πει δεν αποτελεί δέσμευση για τη Γερμανία και δεν μπορεί να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν κανέναν.
Πολιτικοί με… γαλόνια
Ο προαλειφόμενος για διάδοχός του Φρίντριχ Μερτς μοιάζει να έχει μπει πια στον ρόλο του υποστράτηγου, δίπλα στον αρχιστράτηγο Μακρόν που ονειρεύεται μεγαλόφωνα να διαμοιράσει πυρηνικά σε όλη την Ευρώπη για να τη θέσει υπό την ομπρέλα της προστασίας του. Στη γερμανική τηλεόραση το κοινό βομβαρδίζεται καθημερινά με ρεπορτάζ, σχόλια και αναλύσεις για την ανάγκη να καταστεί η χώρα «ετοιμοπόλεμη». Δημοσιογράφοι κινδυνολογούν ασύστολα, ισχυριζόμενοι, χωρίς καμία απόδειξη των λεγομένων τους, ότι «μέσα στα επόμενα χρόνια ο Πούτιν σίγουρα θα επιτεθεί σε κάποια χώρα της Ευρώπης». Και ο δείκτης DAX του Χρηματιστηρίου της Φρανκφούρτης συνεχίζει να κρατιέται ψηλά χάρις στη συμβολή των επιχειρήσεων που κατασκευάζουν στρατιωτικό υλικό και προβλέπουν εκτόξευση των τζίρων τους. Τα χρέη που αποφάσισε να εγκρίνει η γερμανική Βουλή την περασμένη Τρίτη, παρακάμπτοντας τη συνταγματική επιταγή του φρένου χρέους, έχουν μπει στο «πλυντήριο» για να βγουν ως πεντακάθαρες παραγγελίες πολεμικού εξοπλισμού και μελλοντικά κέρδη των κατασκευαστών του.
Αδιαφορία για διαμεσολάβηση
Η αδιαφορία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να επιχειρήσουν έστω και καθυστερημένα να εμπλακούν σε οποιαδήποτε προσπάθεια ειρήνευσης είναι ανεκδιήγητη και άνευ προηγουμένου. Όσοι επιχειρούν να αρθρώσουν κάποιον διαφορετικό λόγο απαξιώνονται ως «φίλοι του Πούτιν» και στέλνονται στην πυρά. Ακόμα και η Άνγκελα Μέρκελ αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή της και να τοποθετηθεί απέναντι στην κατηγορία ότι ανήκει σε αυτούς που «κατανοούν» τον Ρώσο Πρόεδρο και να θυμίσει πως ακόμα και στα εγχειρίδια αρχαρίων της πολιτικής αναφέρεται ότι το να καταλαβαίνεις τον εχθρό σου αποτελεί πλεονέκτημα, αν όχι προϋπόθεση για να τον νικήσεις. Το να καταλαβαίνεις τον τρόπο σκέψης και τα σχέδιά του δεν σημαίνει ότι συμφωνείς μαζί του.
Η Ε.Ε. όμως επιμένει σε μια μονολιθικότητα, έχει καταργήσει τον πλουραλισμό, έχει απαγορεύσει οποιαδήποτε δεύτερη άποψη για θέματα ταμπού. Μπλόκαρε τα ρωσικά κανάλια, θεωρώντας ότι οι πολίτες της είναι ηλίθιοι και θα μαγευτούν από την προπαγάνδα του Russia Today. Επέλεξε, καθόλου τυχαία, για υπουργό Εξωτερικών μια Εσθονή, που είχε τη φήμη «ρωσοφάγου» και για κομισάριο Άμυνας έναν συντηρητικό Λιθουανό. Πολιτικούς που είναι εκ προοιμίου αρνητικοί όχι μόνο απέναντι στον Πούτιν, αλλά στη Ρωσία συνολικά. Τώρα εξοργίζεται όταν ακούει για διαπραγμάτευση ειρήνευσης και μοιράζει προφητείες που, αν αποδειχτούν αυτοεπιβεβαιούμενες, δεν θα σημάνουν τίποτα λιγότερο από τον όλεθρο.
