Δεν πήγε άδικα το ξέπλυμα της νεοφασίστριας Τζόρτζια Μελόνι, η οποία εδώ και πολύ καιρό, με πρωτοβουλία πρωτίστως της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, έχει μετατραπεί σε σοβαρή και αξιόπιστη συνομιλήτρια της Κομισιόν αλλά και πολλών Ευρωπαίων ηγετών, εμπλουτίζοντας την Ευρώπη με «καινοτόμες ιδέες», όπως για παράδειγμα τα στρατόπεδα κράτησης για πρόσφυγες σε αλβανικό έδαφος. Τέτοιου είδους καινοτομίες θα μπορούσε να εισάγει τώρα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην προσπάθειά της να περιορίσει τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές στην Ευρώπη.
Αυτό τουλάχιστον διαφάνηκε από την παρουσίαση των σχεδίων του επιτρόπου για θέματα μετανάστευσης Μάγκνους Μπρούνερ στις αρχές της εβδομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Περισσότερες και ταχύτερες απελάσεις, φύλαξη των συνόρων και αυστηροποίηση συνολικά των διαδικασιών σε μια Ευρώπη-φρούριο είναι το πνεύμα που διατρέχει το σύνολο των προτάσεων, και απάνθρωπες λύσεις, όπως τα «στρατόπεδα» σε τρίτες χώρες που μπροστά τους εκείνα στην Αλβανία μπορεί να μοιάζουν μελλοντικά και με... παιδικές κατασκηνώσεις, μετονομάζονται καινοτόμες καθώς, όπως θα έλεγε και ο Όργουελ, κάθε νέα εποχή απαιτεί και τη δική της γλώσσα και ορολογία.
Η δικαίωση του ορμπανισμού
Τα ταμπού έχουν πέσει πλέον στην Ευρώπη προ πολλού. Αυτά που κάποτε δεν τολμούσε κανείς να ξεστομίσει έχουν γίνει ψωμοτύρι στα χείλη κοινοτικών αξιωματούχων. Η συντηρητική Frankfurter Allgemeine Zeitung σε πανηγυρικό σχεδόν ύφος σχολίαζε ότι «πολλά από αυτά είχαν θεωρηθεί απάνθρωπα ή νομικά διάτρητα τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στη Γερμανία», τώρα πια γίνονται αυτονόητα. Οι αυταρχικές ηγεσίες Ούγγρων και Πολωνών, που από την πρώτη στιγμή αρνήθηκαν να φιλοξενήσουν «αλλόθρησκους» στα εδάφη τους, έχουν κάθε λόγο να καμαρώνουν αισθανόμενες απολύτως δικαιωμένες. Ο Βίκτορ Όρμπαν έχει πια την άνεση να δίνει συνεντεύξεις σε μεγάλα δυτικά έντυπα «διαμόρφωσης της κοινής γνώμης» και να δηλώνει ότι από μειοψηφούντες και δακτυλοδεικτούμενοι έχουν γίνει πλέον αυτοί που δίνουν τον τόνο στην Ευρώπη. «Ήμασταν το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Τώρα αποδεικνύεται ότι είμαστε το μέλλον» είπε πολύ πρόσφατα ειρωνευόμενος τον καθωσπρεπισμό των Βρυξελλών.
Οι «καινοτόμες ιδέες» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συμπίπτουν με την υιοθέτηση μιας ανάλογης σκληρής ατζέντας στη Γερμανία, όπου οι Χριστιανοδημοκράτες μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έφεραν τους Σοσιαλδημοκράτες «στα νερά τους», σε λογικές αποτροπής και δρακόντειων μέτρων, πείθοντάς τους για την ανάγκη επαναφοράς του συνολικού ελέγχου των συνόρων, κατάργησης της αυτόματης επανένωσης οικογενειών, κυρώσεις, τιμωρίες και περιορισμό βοηθημάτων, και άρνησης εισόδου στη χώρα αιτούντων ασύλου «σε συνεννόηση με τις γειτονικές χώρες». Η προειδοποίηση κάποιων από αυτούς τους γείτονες, όπως η Αυστρία και η Πολωνία, ότι δεν θα δέχονται τέτοιου είδους επιστροφές μάλλον δεν μειώνει τον ενθουσιασμό του εν αναμονή καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς, που εξακολουθεί να πιστεύει όπως και πολλοί ομοτράπεζοί του στην Ευρώπη ότι για να μειώσει την απήχηση των ακροδεξιών κομμάτων χρειάζεται απλώς να υιοθετήσει το πρόγραμμά τους.
Κουρελόχαρτο το Ανθρωπιστικό Δίκαιο
Η Αυστρία -παρεμπιπτόντως και αυτή με φρέσκια κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, αλλά με ολίγη γαρνιτούρα νεοφιλελεύθερων- ήδη ανακοίνωσε ότι καταργεί το δικαίωμα της επανένωσης οικογενειών στο πλαίσιο του δικού της καινοτόμου (αντι)μεταναστευτικού πακέτου. Μένει να φανεί αν στη σύγχρονη Ευρώπη των αξιών, που κλείνει τα μάτια στην εγκαθίδρυση ενός τζιχαντιστικού κράτους στη Συρία που προχωρά σε μαζικές σφαγές και βιάζεται να αποκαταστήσει σχέσεις με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν για να μπορεί να ξεφορτώνεται με ευκολία ξεριζωμένους ανθρώπους, θα δούμε στο τέλος να φτιάχνονται «νεκρές ζώνες» ανάμεσα σε κράτη-μέλη με απελπισμένους ανθρώπους που η μια χώρα δεν θα θέλει να υποδεχτεί και η άλλη να πάρει πίσω.
Η κατακραυγή και οι επικρίσεις από ΜΚΟ που ασχολούνται με την αρωγή και προστασία προσφύγων, όπως η pro Asyl ή ακόμα και η Διεθνής Αμνηστία, οι προειδοποιήσεις για εθνικές αποφάσεις που ξεστομίζονται με ευκολία ενώ αντιβαίνουν το Διεθνές Δίκαιο ή το πλαίσιο για προστασία ανηλίκων δεν φαίνεται να ανησυχούν τους «αρχιτέκτονες» της νέας Ευρώπης, που βγάζουν με ευκολία από το καπέλο τους δισεκατομμύρια για την πολεμική βιομηχανία αλλά δηλώνουν ότι έχουν εξαντλήσει τις ταμειακές αντοχές τους όταν γίνεται λόγος για κοινωνικές πολιτικές ή Ανθρωπιστικό Δίκαιο.
Με βαρύγδουπες εξαγγελίες για ωρίμανση της Ευρώπης και κοινές πολιτικές αντιμετώπισης εξωτερικών εχθρών εδραιώνονται πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη λογικές επιστροφής στο έθνος-κράτος, στην ανάγκη επικράτησης «ταυτοτικών» μοντέλων που θα προστατεύουν από αλλοιώσεις ανεπιθύμητων ξένων. Γερμανία για Γερμανούς, Γαλλία για Γάλλους, Ιταλία για Ιταλούς και πάει λέγοντας. Είναι πιθανό να υπάρξουν κάποιες μικροδιορθώσεις στο τελικό κείμενο της Κομισιόν, που πρέπει να εγκριθεί και από το Κοινοβούλιο, αλλά και εκεί οι συσχετισμοί που προέκυψαν το 2024 δεν επιτρέπουν να τρέφει κανείς μεγάλες ψευδαισθήσεις. Τα «δεξιά έδρανα» είναι πολύ περισσότερα και η κλίση που έχει πάρει το σκάφος δεν επιτρέπει μεγάλες διορθώσεις.
