Στην περιοχή της Οχρίδας στη Βόρεια Μακεδονία (Σκόπια) φυτρώνει μια πόλη που σίγουρα αποτελεί «τουριστικό κεφάλαιο» περιωπής για τη γειτονική χώρα. Που οπωσδήποτε μια ημέρα των ημερών θα αναδειχθεί σε σημαντικό πόλο του διεθνούς τουρισμού.
Τα προσόντα της πόλης είναι πολλά. Είναι η «ανοικτότητα» του χώρου, που κάθε άλλο παρά κλείνεται μέσα από κατασκευές πνιγηρές που φτάνουν μέχρι την παραλία. Είναι η καθαριότητα, που κάνει τους κάδους των απορριμμάτων να είναι μια πολυλειτουργική λύση, με τη χρησιμοποίηση του άνω μέρους ως υπαίθριο σταχτοδοχείο. Είναι ένας ευρύχωρος πεζόδρομος που διαπερνά την Οχρίδα, όπου υπάρχουν δυο τζαμιά, είναι μια παραλία με αγάλματα από τη θρησκευτική ιστορία του τόπου. Είναι ένας ποδηλατόδρομος που διανύει όλη την ακτή, ενώ εδώ κι εκεί ορθώνονται τα «σαμαράκια»: είδος που εμείς ξεχάσαμε για πολλά χρόνια, ύστερα από απόφαση των δικαστηρίων, το οποίο υποχρεώνει σε χαμηλές ταχύτητες τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Είναι το κάστρο της πόλης, που δίχως να είναι τίποτε σπουδαίο, δίνει μια αίσθηση ιστορικότητας στην περιήγηση. Είναι οι κηποτεχνικές επεμβάσεις στον χώρο. Σε μας, που οι δήμαρχοι δεν ξεβλάχεψαν δεόντως, κατακόπτουν τη βλάστηση και μετατρέπουν τον αστικό χώρο σε κόλαση φωτιάς το κατακαλόκαιρο, από την οποία δεν ξεφεύγει κανείς παρά μόνο με το air condition.
Οδεύοντας προς το Μοναστήρι, που είναι και η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, διαπιστώνει κανείς σε πολλά σημεία την ύπαρξη σκουπιδιών, σε έναν δρόμο αρκετά στενάχωρο - μόλις περνιέται από δύο αυτοκίνητα. Όμως φτάνοντας εκεί, αποζημιώνεσαι από την παρουσία πεζοδρόμων και από τη «γραφικότητα» που παρουσιάζουν οι μιναρέδες, σε μια χώρα εν γένει χριστιανική ορθόδοξη, αλλά υπό τη σοβαρή επίδραση της Τουρκίας. Άξιο παρατήρησης είναι ότι τα αδέσποτα ή δεσποζόμενα σκυλιά στους δρόμους φέρουν στα αυτιά τους «ενώτια» - για να δείχνουν ότι έχουν απογραφεί και ότι πέρασαν κάποιες στοιχειώδεις εξετάσεις.
Τα καλά νέα φτάνουν έως εδώ, οπότε αρχίζουν τα κακά: Ο Αγάπιος, ξεναγός της εκδρομής, αναφέρεται σκέτα στη «Μακεδονία» και η Ελληνίδα συν-ξεναγός προσπαθεί να αποφύγει τον όρο. Κάπου στο Διαδίκτυο είδα ότι ο προκαθήμενος της Εκκλησίας των Σκοπίων χρησιμοποιεί τον όρο «Μακεδονία» νέτο-σκέτο. Όλα αυτά με πείθουν ότι δεν ξεμπλέξαμε με τον σκέτο όρο.
