Δίας και Βασιλιάς Ήλιος είναι δύο από τα προσωνύμια που απέκτησε ο Εμανουέλ Μακρόν στη διάρκεια της πρώτης προεδρικής του θητείας για το υπεροπτικό του ύφος αλλά, κυρίως, για την παντοδυναμία του. Έχοντας σχεδόν εξαφανίσει από το προσκήνιο τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις στις προεδρικές εκλογές του 2017, εξασφάλισε στη συνέχεια και την άνετη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.
Το αφήγημα ότι η εκλογή του σηματοδοτούσε μια νέα εποχή, όπου η παραδοσιακή διαίρεση Δεξιάς - Αριστεράς είχε πάψει να υφίσταται, διαψεύστηκε όμως οικτρά στις κάλπες της Κυριακής. Η «μεταμοντέρνα» προεδρική παράταξη του Μακρόν υπέστη βαριά ήττα με αποτέλεσμα να χάσει περισσότερες από 100 έδρες και την κυβερνητική πλειοψηφία, ενώ παράλληλα η εντυπωσιακή επανάκαμψη της γαλλικής Αριστεράς σε συνδυασμό με την άνοδο της Ακροδεξιάς άνοιξε τον δρόμο για μια Εθνοσυνέλευση χωρισμένη σε Αριστερά, Κέντρο και Δεξιά.
Έτσι, λοιπόν, μια πενταετία μετά την πρώτη εκλογική νίκη του Μακρόν η Γαλλία εισέρχεται πράγματι σε νέα εποχή, καθώς η προεδρική παράταξη θα αναγκαστεί να αναζητήσει συμβιβασμούς και πολιτικές συμμαχίες, με πιθανότερο κυβερνητικό εταίρο την παραδοσιακή Δεξιά.
Θεωρητικά ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να προκηρύξει νέες εκλογές επιζητώντας την πολυπόθητη αυτοδυναμία, ωστόσο ελάχιστοι πιστεύουν ότι ένα τέτοιο ρίσκο θα επιβραβευόταν από το εκλογικό σώμα, το οποίο δείχνει έντονα σημάδια κόπωσης, όπως αποκαλύπτει και η νέα άνοδος της αποχής στο επίπεδο του 53,77%.
Η Αριστερά στην αξιωματική αντιπολίτευση
Με βάση τα τελικά αποτελέσματα, ο κεντρώος συνασπισμός Μαζί! του Προέδρου Μακρόν εξασφαλίζει 244 έδρες στο Κοινοβούλιο (355 στις εκλογές του 2017). Τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έπειτα από μια πενταετία κατά την οποία έμεινε ορφανή, καλύπτει η Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση, η συμμαχία της γαλλικής Αριστεράς του Ζαν Λικ Μελανσόν, που συγκεντρώνει επισήμως 127 έδρες, αλλά πιθανότατα θα ανέβει στις 150 όταν ενταχθούν στην Κοινοβουλευτική της Ομάδα και διάφοροι αριστεροί υποψήφιοι που εξελέγησαν ως ανεξάρτητοι.
Η σκοτεινή όψη της εκλογικής αναμέτρησης είναι, φυσικά, ο δεκαπλασιασμός των εδρών του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν, που από 8 έδρες το 2017 φτάνει τώρα τις 89. Παρ’ όλα αυτά, η παραδοσιακή γαλλική Δεξιά, οι γκολικοί Ρεπουμπλικάνοι, απέφυγε μια νέα εκλογική συντριβή εκλέγοντας 64 έδρες, με αποτέλεσμα να θέτει σοβαρή υποθήκη για μια θέση στην επόμενη κυβέρνηση.
Αναζητούνται σύμμαχοι
Η πρωθυπουργός του Μακρόν, Ελιζαμπέτ Μπορν χαρακτήρισε το εκλογικό αποτέλεσμα «κίνδυνο» για μια χώρα διόλου εξοικειωμένη με τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Για τον Μελανσόν ήταν απλώς μια «καταστροφή» για την κυβερνητική παράταξη αλλά και σημαντική επιτυχία της γαλλικής Αριστεράς, που πέντε χρόνια πριν είχε συμπιεστεί σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Πανηγυρικές δηλώσεις έκανε και η Λεπέν, προσδοκώντας ότι η ισχυρή ακροδεξιά παρουσία στο Κοινοβούλιο θα τη φέρει σε πλεονεκτικότερη θέση στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Το άμεσο ερώτημα για το μετεκλογικό τοπίο στη Γαλλία αφορά προφανώς τον κυβερνητικό εταίρο που θα αναζητήσει το προεδρικό Μαζί! Ο ηγέτης των Ρεπουμπλικάνων Κριστιάν Ζακόμπ δήλωσε ότι το κόμμα του θα παραμείνει στην αντιπολίτευση, πείθοντας ωστόσο ελάχιστους.
Η συμμαχία με τη γαλλική Δεξιά θα διευκόλυνε, άλλωστε, τον Γάλλο Πρόεδρο να περάσει την πιο εμβληματική του μεταρρύθμιση, εκείνη του συνταξιοδοτικού συστήματος με την άνοδο του ορίου συνταξιοδότησης στα 65 έτη. Αν όμως το μέτρο δεν μπόρεσε να επιβληθεί ούτε στα χρόνια της παντοδυναμίας του Μακρόν, που υπέκυψε τελικά στις οργισμένες κοινωνικές αντιδράσεις, πόσο εύκολο θα είναι να περάσει από ένα Κοινοβούλιο όπως το σημερινό;
