Οι ταλαιπωρημένοι Ουκρανοί πρόσφυγες που περνούν στο πολωνικό έδαφος ανεβαίνουν στα πούλμαν και από εκεί κατευθύνονται στην πιο κοντινή πόλη, το Πρζέμισλ. Στόχος είναι να αποσυμφορηθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται ο μεθοριακός σταθμός της Μεντίκα, ο οποίος δεν έχει εγκαταστάσεις για να φιλοξενηθούν χιλιάδες άνθρωποι στις χαμηλές χειμωνιάτικες θερμοκρασίες της περιοχής.
Όλοι μεταφέρονται σε ένα χρεοκοπημένο εμπορικό κέντρο στις παρυφές της πόλης όπου υπάρχουν χώροι για μια πρώτη φιλοξενία αυτών που δεν έχουν πού να πάνε ή δεν έχουν έρθει ακόμη οι δικοί τους για να τους παραλάβουν.
κέντρου, γλιτώνουν τουλάχιστον από το τσουχτερό κρύο. Μάσκα δεν φοράει κανείς
Ο συνωστισμός είναι απίστευτος και η αναμονή βασανιστική. Στα κλειστά καταστήματα έχουν τοποθετηθεί εκατοντάδες κρεβάτια εκστρατείας, ώστε να μπορούν οι κατατρεγμένοι του πολέμου να βρουν ένα προσωρινό καταφύγιο. Όπως μας εξηγεί η υπεύθυνη, στόχος είναι να μην μένουν περισσότερο από μία έως δύο μέρες και να κατευθυνθούν στην επόμενη στάση τους ή στον οριστικό προορισμό τους. Εδώ υπάρχουν όλα τα απαραίτητα για μία πρώτη περίθαλψη παιδιών, ασθενών και ηλικιωμένων. Λειτουργεί φαρμακείο, δίνονται ρούχα σε όσους το έχουν ανάγκη, αλλά και κάρτες κινητής τηλεφωνίας. Όλα βέβαια συμβαίνουν σαν να μην υπάρχει πανδημία...
Εδώ γίνεται η καταγραφή τους και μαθαίνουν για τις επιλογές φιλοξενίας που υπάρχουν, καθώς είναι τεράστιος ο όγκος των κρατικών αλλά και ιδιωτικών προσφορών στέγης σε διάφορες πόλεις της Πολωνίας και της Ευρώπης.
Στο πάρκινγκ δεκάδες βανάκια και λεωφορεία είναι έτοιμα για να τους μεταφέρουν. Επίσης, διάφορες ΜΚΟ, η Εκκλησία, ο στρατός και ο Ερυθρός Σταυρός έχουν στήσει σκηνές όπου φιλοξενούνται κάποιοι άνθρωποι, ενώ υπάρχουν και πάγκοι με πρόχειρο φαγητό, ρούχα και παιδικά παιχνίδια που έχουν συγκεντρωθεί από την ανθρωπιστική βοήθεια.
Η Σβέτα από το Χάρκοβο ετοιμάζεται μαζί με την αδελφή της και τα παιδιά τους να επιβιβασθούν στο λεωφορείο για την Κρακοβία, ώστε από εκεί να πάρουν το αεροπλάνο για το Ανόβερο. «Ήταν φρικτά. Δεν μπορούσαμε να βγούμε στον δρόμο. Οι Ρώσοι βομβαρδίζουν συνεχώς. Παντού υπάρχει μόνο καταστροφή. Τόσες μέρες ζούσαμε στο υπόγειο μαζί με τα παιδιά και αυτό δεν αντέχεται» μας λέει, ενώ ταυτόχρονα αμφιβάλλει εάν και πότε θα καταφέρουν να επιστρέψουν.
Κύμα αλληλεγγύης
Το δράμα του ουκρανικού λαού έχει ξεσηκώσει ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης. Αυτοί που είχαν υψώσει τείχη προς τους πρόσφυγες των προηγούμενων ετών, τώρα πρωταγωνιστούν στην βοήθεια. Στην πρώτη θέση οι Πολωνοί, αλλά και οργανώσεις των Βαλτικών Δημοκρατιών. Εθελοντές από την Τσεχία και την Ουγγαρία δίνουν τον τόνο.
Εκατοντάδες άνθρωποι, κυρίως νέοι, βοηθούν όπως μπορούν. Δίνουν πληροφορίες, κατευθύνουν πρόσφυγες και συντονίζουν τους αλληλέγγυους. Συντονίζονται μεταξύ τους κυρίως μέσω του Διαδικτύου.
Η Χέλγκα προτείνει σπίτι στις Βρυξέλλες, ενώ ο Γιόχανσον και ο Μάτος (Γερμανοί πολωνικής καταγωγής) περιμένουν με το βανάκι τους για να μεταφέρουν στη Φρανκφούρτη τρεις οικογένειες προσφύγων, τις οποίες θα φιλοξενησουν σε αντίστοιχα διαμερίσματα. «Θέλουμε να βοηθήσουμε. Μας συγκίνησε όλη αυτη η κατασταση με τους Ουκρανούς και αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ».
