Από τότε που κυβερνούν οι Ταλιμπάν, πολλοί άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους και όσοι εργάζονται δεν έχουν λάβει μισθούς τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, λιμοκτονούν, οι ζητιάνοι αυξάνονται, ενώ κάποιοι επιλέγουν την αυτοκτονία για να ξεφύγουν από αυτή τη ζoφερή κατάσταση.
Το Αφγανιστάν αποτελεί την χώρα που μπορείς να βρεις στις μέρες μας κάθε είδους βία και δυστυχία. Όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν για πρώτη φορά το Αφγανιστάν το 1996 , οι άνθρωποι υπέστησαν μια κακομεταχείριση του χειρίστου είδους και στερήθηκαν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να εργαστούν ή να μορφωθούν, αναγκάζονταν να φορούν μπούρκα, όλα τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έκλεισαν, απαγορεύτηκε στους άντρες να έχουν μούσι, να φορούν τζιν και ρούχα δυτικού στυλ και πολλά άλλα. Απαγόρευσαν τα πάντα ακόμα και την τηλεόραση, τη φωτογραφία, τις τέχνες και τα μουσεία.
Με την πτώση των Ταλιμπάν το 2001, η δημοκρατία άνθισε και οι γυναίκες κέρδισαν πολλά, γιατί η νέα κυβέρνηση έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στις γυναίκες και τα δικαιώματά τους. Πολλές γυναίκες και κορίτσια πήγαν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και η κυβέρνηση δημιούργησε περισσότερες ευκαιρίες για να ενθαρρύνει τις γυναίκες να εργαστούν, να πάρουν τις αποφάσεις τους μόνες τους και να ζήσουν τη ζωή τους όπως θέλουν. Οι γυναίκες απολάμβαναν τη δημοκρατία και είχαν πρόσβαση στα βασικά τους δικαιώματα. Η ποιότητα ζωής βελτιωνόταν και το Αφγανιστάν συνδέθηκε με τον κόσμο και άρχισε να αναπτύσσεται.
Οι Ταλιμπάν έφυγαν το 2001, αλλά το Αφγανιστάν παρέμενε μια παραδοσιακή χώρα, με αποτέλεσμα να εξακολουθούν να υπάρχουν κάποια εμπόδια ενάντια στα δικαιώματα των γυναικών. Υπήρχαν ορισμένα επαγγέλματα που δεν είναι κατάλληλα για τις γυναίκες σύμφωνα με την αφγανική κοινωνία και οι γυναίκες δεν πρέπει να εργάζονται σε αυτούς τους τομείς όπως η δημοσιογραφία, η εργασία στον κινηματογράφο, στην αστυνομία, στο τραγούδι. Όσες γυναίκες εργάζονται σε αυτούς τους τομείς πάντα επικρίνονταν από την κοινωνία. Ωστόσο, η προσφορά των γυναικών σε αυτούς και σε πολλούς άλλους τομείς αυξάνονταν τα τελευταία 20 χρόνια, γιατί οι ΜΚΟ και η κυβέρνηση ευαισθητοποιούσαν το κοινό για τα δικαιώματα των γυναικών και σε ένα σημείο οι άνθρωποι είχαν αλλάξει, συνειδητοποιώντας τον κρίσιμο ρόλο των γυναικών σε διαφορετικά τμήματα της κοινωνίας.
Mε την έναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ των Ταλιμπάν και του ειδικού αντιπροσώπου των ΗΠΑ, οι Αφγανές ανησύχησαν γιατί είχαν πάντα μια σκοτεινή εικόνα από το καθεστώς των Ταλιμπάν. Οι Αφγανές ύψωσαν τη φωνή τους για τα δικαιώματά τους, αλλά κανείς δεν τις άκουσε. Κάλεσαν την κυβέρνηση και τον εκπρόσωπο των ΗΠΑ να εξετάσουν τα δικαιώματα των γυναικών και τα επιτεύγματα των τελευταίων είκοσι ετών και στις ειρηνευτικές συνομιλίες να μην καταδικάσουν τα δικαιώματά τους για την ειρήνη, αλλά κανείς δεν τις πήρε στα σοβαρά, με αποτέλεσμα να χάσουν το επίτευγμά τους σε ένα δευτερόλεπτο.
Οι Ταλιμπάν στις 15 Αυγούστου 2021 πήραν τον έλεγχο όλου του Αφγανιστάν και χιλιάδες άνθρωποι απομακρύνθηκαν από το διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ. Στην Ευρώπη οι χώρες που φιλοξενούν τους Αφγανούς πρόσφυγες έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή, καθώς παραχωρούν πολύ γρήγορα το καθεστώς του πρόσφυγα και τους παρέχουν στέγαση και μικρή οικονομική υποστήριξη. Αν και οι Αφγανοί πρόσφυγες είναι πολύ χαρούμενοι από τη θερμή υποδοχή τους, ως πρόσφυγες αντιμετωπίζουν ορισμένα προβλήματα, όπως η έλλειψη κατάλληλης κατοικίας, η μη γνώση της γλώσσας και οι λιγότερες ευκαιρίες εργασίας. Το να ξεκινήσουν μια νέα ζωή σε ένα εντελώς νέο μέρος χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα και τον τρόπο ζωής έκαναν τους Αφγανούς πρόσφυγες να ανησυχούν περισσότερο, γιατί δεν ξέρουν πόσο καιρό θα είναι διαθέσιμη η βοήθεια γι’ αυτούς και πώς θα βρουν εργασία και θα σταθούν στα πόδια τους. Χάνοντας είκοσι χρόνια προσπαθειών και επιτευγμάτων, οδηγήθηκαν σε ένα αβέβαιο μέλλον και ξεκινούν από την αρχή, ενώ οι περισσότεροι μορφωμένοι Αφγανοί πρόσφυγες άρχισαν να εμφανίζουν κατάθλιψη. Εκτός από αυτό, τα οικογενειακά προβλήματα πολλών Αφγανών προσφύγων που εκδιώχθηκαν από το Αφγανιστάν τους προκαλούν πολύ περισσότερο άγχος, καθώς η κατάσταση στη χώρα χειροτερεύει μέρα με τη μέρα.
Στο Αφγανιστάν πια οι πόρτες των Γυμνασίων είναι κλειστές για τα κορίτσια, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να εργάζονται ελεύθερα και η βία κατά των γυναικών έχει αυξηθεί. Πολλές φορές οι Αφγανές γυναίκες διαδήλωσαν για να υψώσουν τη φωνή τους για τα δικαιώματα των γυναικών, αλλά δυστυχώς αντιμετώπισαν την κακομεταχείριση από τους Ταλιμπάν, που δεν επιτρέπουν τις διαμαρτυρίες και χτυπούν τις γυναίκες που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις, βασανίζουν τους δημοσιογράφους που καλύπτουν τις διαμαρτυρίες, ενώ στις 15 Αυγούστου έκλεισαν πολλά κανάλια μέσων ενημέρωσης.
Οι Ταλιμπάν αναλάμβαναν την ευθύνη όλων των επιθέσεων αυτοκτονίας και των βομβιστικών ενεργειών στο Αφγανιστάν την περίοδο της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ τώρα που διοικούν τη χώρα δεν έχουν καταφέρει να παρέχουν ένα ασφαλές περιβάλλον. Οι επιθέσεις αυτοκτονίας και οι βομβιστικές ενέργειες συνεχίζουν να προκαλούν θύματα, μερικοί άνθρωποι σκοτώνονται κρυφά, ειδικά πρώην μέλη των δυνάμεων εθνικής ασφάλειας, ενώ ορισμένοι κοινωνικοί ακτιβιστές και δημοσιογράφοι είχαν σκοτωθεί από τον Αύγουστο του 2021.
Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια Αφγανοί αντιμετωπίζουν αυξανόμενες δυσκολίες, καθώς η κρίση μπαίνει στον τέταρτο μήνα και ο σκληρός χειμώνας επιδεινώνει την κατάσταση. Από τότε που κυβερνούν οι Ταλιμπάν, πολλοί άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους και όσοι εργάζονται δεν έχουν λάβει τους μισθούς τους τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οι δρόμοι των πόλεων γέμισαν με οικιακά είδη, καθώς οι άνθρωποι τα πουλάνε για λίγα χρήματα. Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, λιμοκτονούν και τώρα όλοι εύχονται απλώς για ένα καρβέλι ψωμί. Με την αξία του δολαρίου να αυξάνεται και το αφγανικό νόμισμα να χάνει τη δική του, οι τιμές των καθημερινών εμπορευμάτων είναι δραματικά υψηλές, ο αριθμός των ζητιάνων αυξάνεται, ενώ κάποιοι άνθρωποι αυτοκτονούν για να σταμάτησαν να ζουν στην πιο θλιβερή χώρα του κόσμου.
* Η Μάριαμ Μπαράκ είναι Αφγανή πρόσφυγας δημοσιογράφος από την Καμπούλ. Εργαζόταν ως ανταποκρίτρια στο BBC, ενώ σήμερα έχει βρει καταφύγιο στη Ρώμη και συνεργάζεται με το δίκτυο των προοδευτικών μέσων ενημέρωσης Media Alliance, στο οποίο συμμετέχει και η ΑΥΓΗ
