Ο Ιζελντίν Αμπουελάις γεννήθηκε στο προσφυγικό στρατόπεδο της Τζαμπάλια, δίπλα στην πόλη της Γάζας το 1955. Έβγαλε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στα σχολεία του καταυλισμού, πήρε υποτροφία και σπούδασε μαιευτήρας - γυναικολόγος στην Αίγυπτο, ενώ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρώπη. Ο Αμπουελάις επέστρεψε στη Γάζα, αλλά έγινε παράλληλα ο πρώτος Παλαιστίνιος γιατρός με οργανική θέση σε ισραηλινό νοσοκομείο. Υπέρμαχος της ειρηνικής συνύπαρξης με το Ισραήλ, ο γιατρός είχε στείλει τα παιδιά του σε κατασκηνώσεις της ειρήνης, στα προγράμματα που είχαν στόχο να χτιστούν γέφυρες ανάμεσα στους δύο λαούς, παρά τη συνεχή επιδείνωση της κατάστασης.
Ο Αμπουελάις ήταν από τους λίγους Παλαιστίνιους της Γάζας στον οποίο επί χρόνια επιτρεπόταν να πηγαινοέρχεται στο Τελ Αβίβ. Έφερνε στον κόσμο παιδιά Ισραηλινών και Παλαιστινίων, έδινε συμβουλές για εξωσωματική γονιμοποίηση. Επέστρεφε τα σαββατοκύριακα στην Τζαμπάλια, εκεί όπου έχτισε με τον αδελφό του ένα μεγάλο σπίτι για τη διευρυμένη οικογένειά τους με τα 22 μέλη, τα 8 από αυτά δικά του παιδιά. Στις εκλογές του 2006 έβαλε υποψηφιότητα για βουλευτής, αλλά δεν τα κατάφερε. Η εκλογική νίκη της Χαμάς ανέτρεψε τα σχέδιά του, ακολούθησε η σύγκρουση με τη Φατάχ και η κατάληψη της εξουσίας στη Γάζα από την ισλαμική οργάνωση. Ο γιατρός πήγε για ένα χρόνο στο Αφγανιστάν, με πρόγραμμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 2007 και τον επόμενο χρόνο έχασε τη γυναίκα του από λευχαιμία. Και ύστερα ήρθε η μαύρη Πρωτοχρονιά του 2009, που έφερε τον πόλεμο κυριολεκτικά μέσα στο σπίτι του.
Στις 27 Δεκεμβρίου του 2008 οι Ισραηλινοί εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας. Μέσα στις τρεις εβδομάδες που διήρκεσε η επιχείρηση Cast Lead (Λιωμένο Μολύβι) σκοτώθηκαν περισσότεροι από 1.200 Παλαιστίνιοι και τραυματίστηκαν πάνω από 5.000 (το 80% άμαχοι), οι Ισραηλινοί είχαν 13 απώλειες και 500 τραυματίες. Τα ισραηλινά τανκς και οι κομάντος μπήκαν σε κατοικημένες περιοχές, ενώ οι Παλαιστίνιοι εκτόξευσαν εκατοντάδες ρουκέτες εναντίον του νοτίου Ισραήλ. Ο γιατρός, που μιλά εβραϊκά, ήταν μια καλή πηγή για τα ισραηλινά ΜΜΕ που ήθελαν να δώσουν μια εικόνα της κατάστασης μέσα στη Γάζα, αλλά δεν είχαν ανταποκριτές. Επικοινωνούσε συχνά με Ισραηλινούς δημοσιογράφους, έδινε συνεντεύξεις σε εκπομπές. Δεν ήταν «τρομοκράτης», δεν ήταν καν ένας από τους φτωχοδιάβολους της Γάζας, ήταν ένας άνθρωπος με κύρος, ένας επιστήμονας τον οποίον άκουγε με προσοχή ένα μέρος του ισραηλινού κοινού.
Το απόγευμα της 16ης Ιανουαρίου, καθώς όλα έδειχναν ότι επίκειται κατάπαυση του πυρός, ο Αμπουελάις «βγήκε» πάλι τηλεφωνικά σε ζωντανή εκπομπή του Channel 10. Με σπαρακτικές κραυγές αυτή τη φορά, είπε στο εμβρόντητο ακροατήριο ότι δύο οβίδες χτύπησαν το σπίτι του, σκότωσαν τρεις από τις κόρες του και μια ανιψιά του. Μέσα σε αναφιλητά, ο γιατρός περιέγραψε πώς τις βρήκε διαμελισμένες, αποκεφαλισμένες, μέσα σε λίμνες αίματος. Ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια για ακόμα δύο παιδιά που ήταν βαριά τραυματισμένα. Ο δημοσιογράφος Σλόμι Ελντάρ βγήκε από το στούντιο και άρχισε έναν αγώνα παρεμβάσεων σε ανώτερο επίπεδο. Τα δύο παιδιά μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο του Ισραήλ και σώθηκαν.
Ως συνήθως, το Ισραήλ αρχικά αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη. Η πρώτη αντίδραση του στρατού ήταν να μιλήσει για χτύπημα από ρουκέτες της Χαμάς. Κατόπιν παραδέχτηκε ότι ισραηλινό τανκ βομβάρδισε το σπίτι, αλλά μετά από «ύποπτες κινήσεις τρομοκρατών στη στέγη». Ο στρατός υποστήριξε ότι η οικογένεια είχε ειδοποιηθεί να εγκαταλείψει το σπίτι. Ο γιατρός είπε ότι τα τανκς βρίσκονταν έξω από την πόρτα του, ότι οι Ισραηλινοί γνώριζαν ποιος είναι. Όμως, στη συνέχεια, αναφέρθηκε ότι οι οβίδες προήλθαν από άλλο άρμα μάχης, περίπου ένα χιλιόμετρο από το σπίτι.
Ο γιατρός κατέφυγε στη Δικαιοσύνη απαιτώντας μια επίσημη συγγνώμη από το κράτος του Ισραήλ και αποζημίωση για τον φόνο των κοριτσιών. Το 2018 η αγωγή του απορρίφθηκε από ισραηλινό δικαστήριο, όμως εκείνος άσκησε έφεση. Εν τω μεταξύ ο Αμπουελάις κατέφυγε με τα υπόλοιπα παιδιά του στον Καναδά, ζει και εργάζεται στο Τορόντο και πρωτοστατεί σε διεθνείς εκστρατείες υπέρ της ειρήνης. Ο γιατρός λέει ότι θέλει να διαθέσει την αποζημίωση στο ίδρυμα «Κόρες για τη Ζωή», που δημιούργησε ο ίδιος στη μνήμη των νεκρών παιδιών του, για να δίνει υποτροφίες σε κορίτσια από τη Μέση Ανατολή. Το 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τον εύγλωττο τίτλο «Δεν θα μισήσω: Το ταξίδι ενός γιατρού από τη Γάζα στον δρόμο για την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Την περασμένη Δευτέρα, σχεδόν δώδεκα χρόνια μετά την επίθεση, η υπόθεση έφτασε στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ. Ζητώ δικαιοσύνη για τις κόρες και την ανιψιά μου, είπε ο Αμπουελάις κατά την ακρόαση που έγινε στην Ιερουσαλήμ. Το ισραηλινό υπουργείο Άμυνας επανέλαβε την επιχειρηματολογία του ότι, ναι μεν σκότωσε τα κορίτσια, αλλά στη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Το Ανώτατο Δικαστήριο επιφυλάχθηκε, άγνωστο πότε θα βγει η απόφαση. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέχρι να τις συναντήσω στον άλλο κόσμο, είπε ο γιατρός. Και έφυγε για τη Γάζα, για να κλάψει πάνω από τον τάφο τους. Η μεγαλύτερη κόρη του, η Μπεσάν, ήταν 21 ετών, η Μαγιάρ 15 ετών, η Αγιά 13 ετών, η ανιψιά του, Νουρ, ήταν 14 ετών.
