Μπορεί την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές να μην είναι γνωστό το όνομα του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, ωστόσο σύσσωμος ο γαλλικός Τύπος έχε βγάλει την ετυμηγορία του. Ανεξάρτητα από το αν τελικά ο Μπάιντεν θα εκλεγεί, η κληρονομιά του Τραμπ παραμένει και βαραίνει σημαντικά την αμερικανική πολιτική και κοινωνία.
“Ο τραμπισμός αποτελεί πολιτική κληρονομιά διαρκείας στην αμερικανική πολιτική” ήταν ο τίτλος του κύριου άρθρου της “Μοντ” την Πέμπτη. “Δεν πρόκειται για ατύχημα της αμερικανικής εκλογικής σκηνής ή για παρένθεση στον Λευκό Οίκο: ο τραμπισμός, όποιος κι αν βρεθεί στο Οβάλ Γραφείο τον Ιανουάριο, θα σηματοδοτεί για πολύ καιρό ακόμη τις πολιτικές εξελίξεις των ΗΠΑ”.
Μάλιστα, προσθέτει το ίδιο άρθρο, “αν ο Ντόναλντ Τραμπ κατέκτησε το μισό αμερικανικό εκλογικό σώμα, το κατάφερε με εθνικιστική δημαγωγία, μόνιμες εντάσεις, περιφρόνηση για τους θεσμούς και ξεδιάντροπα ψέματα”. “Αυτός είναι ο τραμπισμός: μια μέθοδος που έχει απήχηση και πέρα από τα αμερικανικά σύνορα”.
Από την πλευρά της η συντηρητική “Φιγκαρό” εξετάζει ποιος από τους δύο υποψηφίους εξυπηρετεί τον Πρόεδρο Μακρόν υπογραμμίζοντας καταρχήν ότι “δεν υπάρχει καλός νικητής” για τη γαλλική κυβέρνηση, προσθέτοντας ωστόσο ότι ενδεχόμενη επανεκλογή Τραμπ μπορεί “από πολλές πλευρές να είναι χρήσιμη για τη Γαλλία” εξηγώντας ότι το κενό που αφήνει ο Τραμπ με την απόσυρση των ΗΠΑ από διεθνείς συμφωνίες μπορεί να καλυφθεί από τη Γαλλία...
Το γεγονός είναι πάντως ότι πριν από τρία χρόνια ο τότε νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν επιχειρούσε να εφαρμόσει τη ρεαλιστική του γοητεία και στον τομέα των διμερών σχέσεων με τις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα απέναντι στον άρτι εγκατασταθέντα ένοικο του Λευκού Οίκου, προκειμένου η Γαλλία να προσεταιριστεί τις ΗΠΑ στο πλαίσιο μίας ανέκαθεν δύσκολης σχέσης.
Είχε οργανώσει έτσι προς τιμήν του ζεύγους Τραμπ ένα επίσημο δείπνο στον Πύργο του Άιφελ, που προσφέρει εκπληκτική θέα στη γαλλική πρωτεύουσα, ενώ είχε προσκαλέσει τον Αμερικανό Πρόεδρο στη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της 14ης Ιουλίου. “Είναι καταπληκτικός τύπος, του αρέσει να μου κρατάει το χέρι” είχε τότε σχολιάσει χαρακτηριστικά ο Τραμπ. Και πέραν ου. Γρήγορα έγινε σαφές ότι, αν υπάρχει ένας Ευρωπαίος ηγέτης που εκφράζει τον Τραμπ, αυτός είναι ο Μπόρις Τζόνσον, τον οποίο ονόμασε μάλιστα και “Βρετανό Τραμπ”.
Υπ’ αυτό το πρίσμα γρήγορα έγινε σαφές ότι ποτέ ο Μακρόν δεν θα πετύχαινε τον στόχο του. Ποτέ δεν κατάφερε να επηρεάσει τον Τραμπ (όπως άλλωστε και τον Πούτιν, τον οποίο επιχείρησε να προσεγγίσει με τον ίδιο τρόπο). Ο Αμερικανός Πρόεδρος μάλιστα αποφάσισε να αποσύρει τη χώρα του από την κορυφαία Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα -μια συμφωνία στην οποία η Γαλλία, αφού συνέβαλε στην επίτευξή της, έχει επενδύσει πολλά. Σαν να μην έφθανε αυτό, παρά τις γαλλικές αντιρρήσεις ο Τραμπ αγνόησε τη διεθνή συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, ενώ προκάλεσε τη μεγάλη δυσαρέσκεια του Παρισιού όταν αποφάσισε την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Μέση Ανατολή.
Όλα αυτά σημαίνουν άραγε ότι στο Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων θεωρούν πιο “βολική” την εκλογή Μπάιντεν; “Τον Μακρόν τον συμφέρει να κερδίσει ο Μπάιντεν” υποστηρίζει ο έμπειρος καθηγητής Γεωπολιτικής Μπερτράν Μπαντί εξηγώντας ότι ο πρώην αντιπρόεδρος του Μπάρακ Ομπάμα διαθέτει εκείνα τα χαρακτηριστικά που δεν προκαλούν ανησυχία και καθησυχάζουν τόσο τη Γαλλία όσο και τους Ευρωπαίους εταίρους.
