Ο Κυριάκος Λαζαρίδης ήταν ένας από τους Έλληνες μαραθωμοδρόμους που έγραψε τη δική του ιστορία στον ελληνικό στίβο και έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τετάρτη εξ αιτίας του πάθους του με τους αγώνες αντοχής. Ο Ρον Χιλ είναι ο νικητής του μαραθωνίου στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1969 στην Αθήνα, αλλά και "μέντορας" του Λαζαρίδη, που πριν από λίγες ημέρες έγινε "θέμα" στα διεθνή ΜΜΕ με την απόφασή του να σταματήσει στα 78 του χρόνια να τρέχει κάθε μέρα, όπως έκανε για πάνω από 50 χρόνια!
Ο Λαζαρίδης, πριν γίνει γνωστός ως δρομέας στην Ελλάδα, πήγε στην Αγγλία για μετεκπαίδευση στην κλωστοϋφαντουργία. Ο ίδιος θυμότανε: "Ήταν για μένα η ευκαιρία μου να μην σταματάω να τρέχω και να προπονούμαι. Αυτός ήταν ο στόχος μου. Η πραγματική μου ζωή. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ένα συμπλήρωμα για να μπορώ να διεκδικώ αυτό. Έτσι, στην Αγγλία τον πρώτο καιρό δούλευα σε έναν Κύπριο. Καθάριζα πατάτες και τα σαββατοκύριακα πούλαγα fish & chips. Με τα χρήματα που έβγαζα γυμναζόμουν, και μάλιστα σκληρά. Μιλάμε για 13 προπονήσεις την εβδομάδα. Διπλή προπόνηση κάθε μέρα και μονή την Κυριακή".
Εκεί, στο Μπόλτον, Άγγλοι ειδικοί τον παρότρυναν να ασχοληθεί με τον μαραθώνιο και δύο χρόνια αργότερα σημείωνε την καλύτερη επίδοση όλων των εποχών για Έλληνα δρομέα, τερματίζοντας σε 2 ώρες 20'15'' δεύτερος στον μαραθώνιο του Μπράσλεϊ. Εκείνη την περίοδο ο Λαζαρίδης γνώρισε τον Ρον Χιλ και γυμνάστηκε μαζί του, αφού ο Άγγλος μαραθωνοδρόμος έτρεφε και τρέφει μεγάλη αγάπη για τη χώρα μας, αφού στην κλασική διαδρομή πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του.
Όμως Λαζαρίδης και Χιλ είχαν και μεταξύ τους αθλητικά βιώματα να διηγούνται. "Ο σπουδαιότερος μαραθωνοδρόμος με τον οποίο έχω τρέξει μαζί είναι ο Ρον Χιλ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν αγώνα που δώσαμε μαζί στις Βερμούδες. Πολύ υγρασία και 70 μίλια κόντρα αέρας. Οδηγούσα όλη την κούρσα μέχρι το 40ό χιλιόμετρο. Έπαθα κράμπα, με πέρασε και εν τέλει έχασα με 24 δευτερόλεπτα διαφορά. Στο τέλος, όμως, βγήκε και είπε ότι εγώ άξιζα τη νίκη. Θυμάμαι, όταν είχα δει στην εφημερίδα 'Lazaridis should have won' δεν ένιωσα μόνο περήφανος για τον αγώνα που είχα δώσει, αλλά για την αναγνώρισή του ακόμα και από τον σπουδαίο αντίπαλό μου. Αυτοί είναι οι μεγάλοι αθλητές" ανέφερε σε μια συνέντευξή του πριν προκύψει το θέμα με την υγεία του ο "Κερκ" (όπως τον φώναζαν οι Άγγλοι) Λαζαρίδης.
Με τον Ρον Χιλ, που έγιναν αχώριστοι φίλοι, τον Τζεφ Νόρμαν και άλλους μεγάλους δρομείς και Ολυμπιονίκες ο Λαζαρίδης έδινε ομηρικές μάχες στους ανωμάλους δρόμους της Αγγλίας και πάντα τερμάτιζε στις τρεις πρώτες θέσεις.
Έπειτα από πολύμηνη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, ο Λαζαρίδης πέθανε σε ηλικία 62 χρόνων. Νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα σε ίδρυμα αποκατάστασης στη Λάρισα ύστερα από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο που υπέστη στη διάρκεια συμμετοχής του στον νυχτερινό αγώνα δρόμου 5 χλμ. στο κέντρο της Αθήνας στις 5 Ιουνίου 2016, ακολουθώντας το δόγμα του Άγγλου φίλου του ότι "δρομείς είμαστε εφ' όρου ζωής"!
Ο Λαζαρίδης είχε τρέξει πάνω από 50 μαραθωνίους στην καριέρα του. Ήταν μέλος της Εθνικής Ομάδας Στίβου από το 1977 έως το 1985, συμμετείχε σε Βαλκανικούς Αγώνες, Πανευρωπαϊκούς και Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Το 1983 και το 1984 τερμάτισε πρώτος στον διεθνή μαραθώνιο της Νυρεμβέργης με ρεκόρ διαδρομής και τις δυο χρονιές. Το 1988, μαζί με ακόμη τέσσερις ειρηνοδρόμους, κάλυψε τρέχοντας την απόσταση Αθήνα - Μόσχα (3.000 χλμ.) για την ειρήνη με αφορμή τη συνάντηση Ρίγκαν - Γκορμπατσόφ.
Από την πλευρά του, ο Ρον Χιλ αποτελεί "μύθο" για την "οικογένεια" των δρομέων σε όλο τον κόσμο. Εκτός από πρωταθλητής Ευρώπης το 1969, ήταν ο δεύτερος άνθρωπος στην ιστορία του μαραθωνίου που καταφέρει να κατέβει το 2 ώρες 10 λεπτά, έχοντας ατομικό ρεκόρ με 2 ώρες 9'28'', ενώ ήταν και νικητής στον φημισμένο -τότε- μαραθώνιο της Βοστώνης το 1970, με ρεκόρ διαδρομής 2 ώρες 10' 30''.
Ο Ρον Χιλ ξεκίνησε να τρέχει κάθε μέρα από το 1964 και μια ασθένεια τον ανάγκασε να διακόψει πριν από τέσσερις εβδομάδες το σερί του, έπειτα από 52 χρόνια και 39 ημέρες, δηλαδή συνολικά επί 19.032 ημέρες! Ο Χιλ θεωρεί ως τρέξιμο την ολοκλήρωση τουλάχιστον ενός μιλιού με οποιονδήποτε ρυθμό. Δεν σταμάτησε να τρέχει ούτε ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα που είχε το 1993, όταν έσπασε το κόκαλο του στέρνου.
Τον περασμένο Νοέμβριο βρέθηκε στην Αθήνα για τον Αυθεντικό Μαραθώνιο, όπου τιμήθηκε από τον ΣΕΓΑΣ μαζί με άλλους μεγάλους μαραθωνοδρόμους στο Καλλιμάρμαρο. "Το 1969, που έτρεξα για πρώτη φορά ήμουν στην εκκίνηση με άλλους 20 δρομείς. Σήμερα τρέχουν 20.000. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Ύστερα από εκείνη τη νίκη μου, ξεκίνησα με εντυπωσιακή καριέρα στον μαραθώνιο, κερδίζοντας πολλούς σε όλον τον κόσμο" είχε δηλώσει στην τελευταία του επίσκεψη στην Αθήνα ο Ρον Χιλ.
Ο ίδιος δώρισε το κύπελλο που είχε κατακτήσει το 1969 τρέχοντας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου στον Μαραθώνα, ενώ δεν παρέλειψε κατά την παραμονή του στην ελληνική πρωτεύουσα να τρέξει το ημερήσιο μίλι του, ένα από τα τελευταία της αθλητικής του διαδρομής.
