Του Γιάννη Σχίζα
Στα Μέθανα όσοι ενδιαφέρονται για υδροθεραπεία ή έστω περνάνε έξω από τον χώρο προσφοράς των σχετικών υπηρεσιών αντιλαμβάνονται την έντονη οσμή του υδρόθειου, που είναι χαρακτηριστική... Περίπου στο 60ό χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών - Κορίνθου η δυσοσμία από τα διυλιστήρια ταλαιπωρεί μόνιμα τους λίγους περίοικους (πρωτίστως) αλλά και τους διερχόμενους αυτοκινητιστές.
Όμως όλα αυτά τα επεισόδια, τα χωρικώς εντοπισμένα ή κοινωνικώς ανεκτά, είναι «απλώς οδοντόπαστες» μπροστά σε ένα περιστατικό που συνέβη το 2013 σύμφωνα με τον ιστότοπο in.gr: ένα νέφος αερίου που αποτελούσε συνδυασμό οσμής από κλούβιο αυγό, ιδρώτα και σκόρδο (!) ξεκίνησε από γαλλικό εργοστάσιο στη Ρουέν, διέσχισε τη Μάγχη και έφτασε μέχρι το Λονδίνο, προκαλώντας ναυτία, πονοκέφαλους και ανησυχία στο πέρασμά του. Η ιδιοκτήτρια του εργοστασίου (Lubrizol France) κοινοποίησε ότι το αέριο είναι η μερκαπτάνη (μεθανοθειόλη), που είναι άχρωμη και ακίνδυνη και χρησιμοποιείται ως πρόσθετο στο φυσικό αέριο.
Πάντως, στην αιχμή του προβλήματος και στην «τροχιά» διακίνησης του αερίου η οσμή ταλαιπώρησε εκατοντάδες ανθρώπους και οι αρχές δέχτηκαν εκατοντάδες τηλεφωνήματα. Το αποκορύφωμα ήταν η ματαίωση του ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ της Ρουέν και της Ολιμπίκ Μαρσέιγ, προφανώς για λόγους μπόχας...
Θα μου πείτε πού το πάω με αυτά τα παραδείγματα... Κοιτάξτε. Πώς θα αισθανθούμε εάν οι οσμές που εκλύονται από μια βιομηχανική επιχείρηση σε ειδικές περιστάσεις είναι εκτός από δυσάρεστες και ανθυγιεινές;
Η πρόσφατη πυρκαγιά που έγινε κατά μήκος της Εθνικής Οδού και η δυσοσμία που κράτησε για τουλάχιστον τέσσερις ημέρες -που ήταν επικίνδυνη για την υγεία και κάθε άλλο παρά συνιστούσε απλή αισθητική παρενόχληση των περιοίκων (!)- έβαλε ψύλλους στ’ αυτιά πολλών πολιτών με περιβαλλοντικές ευαισθησίες, οι οποίοι κάθισαν και καταμέτρησαν τον αριθμό των πυρκαγιών που έγιναν σε εργοστάσια επεξεργασίας πλαστικών υλών και βρήκαν ότι το 2019 συμπληρώνουν τον αριθμό 10. Μάλιστα, ο γελοιογράφος Δερμεντζόγλου με ένα σκίτσο του αρκούντως υπαινικτικό έδωσε τα χαρακτηριστικά στοιχεία της υπόθεσης, που, αν μη τι άλλο, πρέπει να διερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη.
Τι άλλο μπορούμε να πούμε για την υπόθεση πέρα από το ότι η χωροθέτηση των βιομηχανιών πρέπει να γίνεται σε απόσταση από τους μεγάλους εθνικούς δρόμους; Και ότι σ’ αυτή τη χωροθέτηση πρέπει να συμπεριλαμβάνεται σαν κριτήριο και η πιθανότητα ενός ατυχήματος;
Όταν στους γεωτεχνικούς η θετική οσμή θεωρείται παράγων ευζωΐας και της υγείας ακόμη, οι αρνητικές οσμές της βιομηχανίας πρέπει να είναι οι λιγότερες δυνατές.
