1537. Ο Φρανσίσκο δε Μοντέχο, πρώτος κυβερνήτης της Ιβουέρας, της μετέπειτα Ονδούρας, αναθέτει στον στρατιωτικό διοικητή Αλόνσο δε Κάθερες να εντοπίσει το καταλληλότερο σημείο ανάμεσα στους δύο ωκεανούς για να ιδρυθεί μια καινούργια πόλη. Ο Ισπανός κονκισταδόρ ανακαλύπτει πράγματι ένα τέτοιο σημείο, όπου ιδρύεται η Σάντα Μαρία δε λα Κονσεψιόν δε Κομαγιάγουα.
1563. Ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος Β’, ο επονομαζόμενος «Συνετός», δωρίζει στον νεοδιορισθέντα καθολικό επίσκοπο της Κομαγιάγουα, Χερόνιμο δε Κορέγια, ένα μηχανικό ρολόι που είχε τοποθετηθεί στην Αλάμπρα, το ανάκτορο των Μαυριτανών στο εμιράτο της Γρανάδα. Λέγεται ότι το ρολόι αυτό κατασκευάστηκε από Άραβες το 1100. Κάποιοι άλλοι πάλι θα το χρονολογήσουν από το 1374. Το ρολόι αυτό θα τοποθετηθεί εν τέλει το 1586 στον καθεδρικό ναό της πόλης, την Μερσέδ.
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 1711. Εγκαινιάζεται μετά από εργασίες 77 χρόνων ο ναός της Αμώμου Συλλήψεως, που είναι και ο καινούργιος καθεδρικός της Κομαγιάγουα, και σε αυτόν μεταφέρεται από τη Μερσέδ το ηλικίας έξι αιώνων ρολόι της Γρανάδα.
Τετάρτη 4 Απριλίου 1827. Μεσούντος του Κεντροαμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου μεταξύ Φιλελεύθερων και Συντηρητικών, που ξέσπασε πριν από έναν χρόνο, οι στρατιώτες του συντηρητικού γενικού επιτρόπου της Αρχιεπισκοπής της Τεγουσιγάλπα, Χοσέ Νίκολας Ιρίας Μιντένσε, λεηλατούν τον καθεδρικό της Κομαγιάγουα, που είναι και το μεγαλύτερο κτήριο της Ονδούρας, προκαλώντας μεγάλες ζημιές.
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020, Ονδούρα. Ξεκινώ στις 8 το πρωί οδικώς από την Τεγουσιγάλπα για την Κομαγιάγουα, όπου φτάνω λίγο μετά τις 9:30. Αφού περιπλανώμαι κάποιες ώρες στους δρόμους της έβδομης σε πληθυσμό πόλης της Ονδούρας, την οποία είχε επισκεφθεί ίδια εποχή και πριν από 13 χρόνια, περνάω από μια πύλη σε μορφή αψίδας στην Κεντρική Πλατεία της Κομαγιάγουα, η οποία τιμά την ανεξαρτησία της Ονδούρας το 1821, και βλέπω μπροστά μου τον καθεδρικό της πόλης. Η πρόσοψη συνδυάζει αναγεννησιακό ύφος με μπαρόκ. Η κάτοψή του είναι λατινικός σταυρός, ο οποίος σχηματίζει τρία κλίτη.
Το εσωτερικό είναι υπέροχο. Ειδικά δε ο κεντρικός βωμός, ο οποίος είναι κατασκευασμένος από επιχρυσωμένο ξύλο, είναι πραγματικό έργο τέχνης, ενώ ονομαστός είναι και ο σταυρός που κατασκεύασε το 1620 ο Ισπανός καλλιτέχνης Φρανσίσκο δε Οκάμπο και δωρίστηκε στην πόλη από τον βασιλιά Φίλιππο Β’ της Ισπανίας. Είναι αναμφίβολα από τους εντυπωσιακότερους ναούς, αν όχι και ο πιο εντυπωσιακός από τους καθεδρικούς ναούς που χτίστηκαν την περίοδο της αποικιοκρατίας.
Ανεβαίνω, στη συνέχεια, στον πύργο του ναού, ο οποίος εκτός από οκτώ καμπάνες στεγάζει και το ηλικίας σχεδόν μιας χιλιετίας μαυριτανικό ρολόι. Ο μηχανισμός του πρέπει να ήταν αρκετά εξεζητημένος στην εποχή του, με τα μεταλλικά γρανάζια, τα αντίβαρα και τα σχοινιά. Αυτό πρέπει να κουρδίζεται καθημερινώς και είναι συνδεδεμένο με δύο καμπάνες.
Η παλαιότερη καμπάνα, ηλικίας 200 ετών, η «Εμίγδιο», σημαίνει τις ώρες και τη νεότερη, η 200 ετών «Κονσεψιόν», χτυπά ανά 15 λεπτά.
Αναμφίβολα είναι το παλαιότερο ρολόι σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Από εδώ και πέρα όμως, υπάρχει μια διχογνωμία. Συνήθως αναφέρεται ως το δεύτερο παλαιότερο ρολόι παγκοσμίως, όμως από την αντιπαραβολή των ημερομηνιών φαίνεται να είναι το παλαιότερο. Για κάποιο περίεργο λόγο, όχι μόνο το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες αλλά και άλλες επίσημες αναφορές αναφέρουν ως παλαιότερο το ρολόι του Καθεδρικού του Σώλσμπερυ στο Ουίλτσαϊρ, παρότι αυτό φέρεται να κατασκευάστηκε το 1386.
Εξίσου περίεργο όμως μου φαίνεται, διαβάζοντας τον οδηγό της πόλης, ότι και η δωρεά του ρολογιού από τον βασιλιά Φίλιππο αμφισβητείται. Κάποιες πηγές αναφέρουν ως δωρητή τον δούκα της Κοσενταΐνα.
Προτού κατέβω από τον πυργίσκο θαυμάζω τη θέα από ψηλά, την Κεντρική Πλατεία, τα αποικιακά κτήρια ολόγυρα και τις κορυφογραμμές στο βάθος, που περικυκλώνουν την πόλη που από το 1825 έως το 1880 υπήρξε η πρωτεύουσα της Ονδούρας. Αναχωρώντας κοιτάζω ξανά τον καθεδρικό και το καντράν του ρολογιού στην πρόσοψη, με τους λατινικούς αριθμούς για τις ώρες. Τώρα προσέχω πως, περιέργως, ο αραβικός αριθμός "4" δεν είναι γραμμένος στα ρωμαϊκά ως "IV", που είναι το ορθό, αλλά ως "ΙΙΙΙ".
