Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 1605. Οκτώ ημέρες μετά τον θάνατο του Άκμπαρ, ο 36χρονος γιος του Σαλίμ ανακηρύσσεται τέταρτος αυτοκράτορας της δυναστείας των Μουγκάλ. Από τις πρώτες διαταγές του νέου Ινδού αυτοκράτορα, που θα μείνει γνωστός ως Τζαχανγκίρ, είναι να εκτελεστούν οι δύο γιοι του Αμνπτούλ Ραχίμ Χαν-ι-Χάναν, ονομαστού ποιητή, υπουργού Στρατιωτικών και εκ των εννέα ναβαράτνα, των πανίσχυρων μελών του εκ προσωπικοτήτων διβανίου του πατέρα του. Ο λόγος ήταν ότι στεκόταν εμπόδιο στην αναρρίχησή του στον θρόνο, καθώς υποστήριζε τον μεγαλύτερο αδελφό του, Χανάν.
Η εκτέλεση γίνεται στην Λαλ Νταρβάζα, την «Κόκκινη Πύλη» που κατασκεύασε το 1544 στα νοτιοδυτικά του τείχους του Σαχτζαχάναμπαντ, του μετέπειτα Δελχί, ο πατισάχ Σερ Σαχ Σούρι. Οι δήμιοι αφήνουν άταφα τα πτώματα να τα φάνε τα όρνεα. Την ημέρα αυτή γεννιέται ο θρύλος της Χούνι Νταρβάζα, της «Πύλης του Αίματος».
Πέμπτη 30 Αυγούστου 1659. Τέσσερις δήμιοι αποκεφαλίζουν τη νύχτα, ενώπιον του έντρομου γιου του, τον Νταρά Σίκοχ, μπροστά στην Κόκκινη Πύλη. Προηγουμένως, κατ’ εντολήν του αδελφού του και αντίζηλου για τον θρόνο Αουρανγκζέμπ, έκτου αυτοκράτορα των Μουγκάλ, περιφέρθηκε στους δρόμους του Σαχτζαχάναμπαντ αλυσοδεμένος πάνω σε έναν βρώμικο ελέφαντα.
Ο Ιταλός περιηγητής Νικολάο Μανούτσι γράφει στο «Στόρια ντο Μογκόρ» ότι ο Αουρανγκζέμπ τεμάχισε ο ίδιος με σπαθί στα τρία το κεφάλι του αδελφού του και το τοποθέτησε σε πιάτο που το τύλιξε σε κουτί. Κατόπιν το έστειλε στον ετοιμοθάνατο, φυλακισμένο από τον ίδιο, πατέρα τους Σαχ Τζαχάν, με την εντολή να του παραδοθεί μόλις ξεκινήσει να γευματίζει και να του ανακοινωθεί ότι «ο γιος σας, βασιλιάς Αουρανγκζέμπ, σας στέλνει αυτό το πιάτο για να δείτε ότι δεν σας ξεχνά».
Ο Σαχ Τζαχάν, αγνοώνας το περιεχόμενο, αναφώνησε «ευλογημένος ο Αλλάχ που με θυμάται ακόμη ο γιος μου», για να πέσει αναίσθητος μόλις αντίκρισε το αποτρόπαιο θέαμα.
Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 1857. Ο 36χρονος διοικητής του ελαφρού άτακτου ιππικού στη Βεγγάλη ταγματάρχης Ουίλλιαμ Χόντσον, άριστος ιππέας και καλύτερος ξιφομάχος του βρετανικού στρατού, ανέλαβε με άλλους αξιωματικούς να καταστείλουν την ινδική επανάσταση της 10ης Μαΐου. Η καταστολή θα έλθει την 1η Νοεμβρίου 1858 σηματοδοτώντας τη μεταβίβαση των εκτάσεων της Βρετανικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών στο βρετανικό στέμμα και τον τερματισμό της δυναστείας των Μουγκάλ ύστερα από 331 χρόνια.
Την ημέρα αυτή ο Χόντσον περιφέρει στο Δελχί επάνω σε βοϊδάμαξα τρεις αιχμαλώτους Ινδούς πρίγκιπες, τον Μίρζα Μουγκάλ, πέμπτο γιο, τον Χιζρ Σουλτάν, ένατο γιο και τον Αμπού Μπακρ, εγγονό του τελευταίου αυτοκράτορα των Μουγκάλ, Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάα, μαζί με άλλα 13 μέλη της βασιλικής οικογένειας.
Όταν πανικόβλητος αντιλαμβάνεται ότι τον ακολουθεί πλήθος 3.000 μουσουλμάνων, εκτελεί εν ψυχρώ τους πρίγκιπες στην Κόκκινη Πύλη και αφήνει τα πτώματα στο Τσάντνι Τσώουκ, την Πλατεία του Φεγγαρόφωτος, παλαιότερη αγορά της πόλης που λειτουργεί από το 1650. Ονομάστηκε έτσι από το σχήμα της, σαν μισοφέγγαρο.
Η Νέμεσις τιμωρεί τον Χόντσον. Στις 11 Μαρτίου 1858 θα τον σκοτώσει ένας Ινδός στρατιώτης του βρετανικού στρατού στο Λάχναου. Η ύψους 15,5 μέτρων αφγανικής και μουγκάλ τεχνοτροπίας αψίδα από χαλαζίτη θα ονομάζεται ευρέως έκτοτε Χούνι Νταρβάζα, «Πύλη του Αίματος».
Η σκοτεινή ιστορία της αψίδας συνδέεται ακόμη με τις αιματηρές ταραχές της διχοτόμησης Ινδίας και Πακιστάν το 1947. Εδώ θα σφαγούν πρόσφυγες που μετέβαιναν σε στρατόπεδο στο Κόκκινο Φρούριο.
Ακόμη στις 16 Δεκεμβρίου 2002 τέσσερις νεαροί απάγουν τη Νιρμπάγια, φοιτήτρια της ιατρικής σχολής, απέναντι από τη Χούνι Νταρβάζα, τη σύρουν στην πύλη, τη βιάζουν και τη σκοτώσουν στην ταράτσα της Κόκκινης Πύλης. Το περιστατικό απασχολεί τη Βουλή και έκτοτε η πύλη παραμένει κλειστή.
Κάποιοι ιστορικοί προσθέτουν ακόμη μία αιματοχυσία στην πύλη, όταν το 1793 ο Ναντίρ Σαχ της Περσίας λεηλάτησε το Δελχί.
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008. Είναι δύσκολο να βρεις παλαιά πόλη χωρίς «στοιχειωμένο» κτήριο. Τέταρτη φορά στο Δελχί και επισκέπτομαι ένα από αυτά. Από την κεντρική Πλατεία Κόννωτ ακολουθώ την Μπαραχάμπα έως το τέρμα της, κατόπιν τη Σικάντρα και την προέκτασή της στα βόρεια, την Μπαχαντούρ Σαχ Ζαφάρ Μαργκ, γνωστή ως «δρόμος των εφημερίδων». Τουλάχιστον τέσσερις με πέντε έχουν εδώ κεντρικά γραφεία.
Περνάω τη Μουσική Ακαδημία Σανκάρ, συνεχίζω βόρεια και ύστερα από μισή ώρα συναντώ αριστερά μου αμφιθέατρο της MAMC, της Ιατρικής Σχολής Μωλάνα Άζαντ και απέναντι δεξιά τη Χούνι Νταρβάζα. Η ώρα είναι 3.30 μ.μ. και είμαι ο μοναδικός ξένος εδώ. Ο αστικός μύθος λέει πως κάθε «λευκός» εδώ γίνεται στόχος συμμοριών και των φαντασμάτων των πριγκίπων που δολοφόνησε ο Χόντσον. Λέει ακόμη ότι τα κόκκινα σημάδια στον τοίχο είναι από αίμα.
Το τοπίο αγριεύει και από κάποια ώρα και μετά εδώ συναντάς κυρίως τοξικομανείς, εκδιδόμενες και εκδιδόμενους.
