Χωρίς την πραγματικά μεγάλη ταινία και αυτή η εβδομάδα, καθώς διανύουμε τη μεταβατική περίοδο από τις χειμερινές στις θερινές αίθουσες, όπου οι εταιρείες διανομής περιμένουν να νιώσουν ασφάλεια για τα μεγάλα τους χαρτιά. Αυτή την εβδομάδα ο ευρηματικός Μισέλ Γκοντρί μιλάει για τον εαυτό του, ο Φρόιντ αναφέρεται στο ενδεχόμενο ύπαρξης Θεού, ένα κορίτσι ζει μια περιπέτεια στην καλοκαιρινή Αθήνα χωρίς να λέει πολλά και μια σειρά από drag performers τα λένε έξω απ’ τα δόντια
Ενας Γάλλος σκηνοθέτης αυτοθαυμάζεται
Το λυσάρι της ζωής (The book of solutions) **1/2
Σκηνοθεσία: Μισέλ Γκοντρί
Πρωταγωνιστούν: Πιερ Νινέ, Μπλανς Γκαρντάν, Kαμίλ Ράδερφορντ
Ενας σκηνοθέτης απελπίζεται όταν οι παραγωγοί της ταινίας του τον απειλούν ότι θα τον αντικαταστήσουν, καθώς τα δείγματα της δουλειάς που είδαν δεν τους άφησαν καθόλου ευχαριστημένους. Χωρίς να έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί ή να επιβληθεί, ο Γάλλος σκηνοθέτης φτάνει σε αδιέξοδο και αποφασίζει ενστικτωδώς να κλέψει τους σκληρούς δίσκους που περιέχουν το υλικό το οποίο έχει γυρίσει και να καταφύγει στο σπίτι της θείας του στην εξοχή προκειμένου να ολοκληρώσει ανενόχλητος το μοντάζ μαζί με λίγους έμπιστους συνεργάτες.
Ο σκηνοθέτης Μισέλ Γκοντρί σκηνοθετεί ένα alter ego του και αναφέρεται στις προσωπικές του εμπειρίες που βίωσε την εποχή που γύριζε τον «Αφρό των ημερών» («Mood indigo»), μια ταινία που βγήκε το 2013. Οι αυτοβιογραφικές κομεντί γύρω από το δημιουργικό αδιέξοδο των δημιουργών ή τα ευτράπελα που μπορεί να δυναμιτίσουν μια κινηματογραφική παραγωγή μας έχουν χαρίσει στο παρελθόν σημαντικές ταινίες, που μας άνοιξαν μια πύλη στο ασυμμάζευτο κομφούζιο που προκαλεί ένα γύρισμα, αλλά και πολλές μέτριες που πνίγηκαν στην αυτοαναφορικότητα του σκηνοθέτη. Το «Λυσάρι της ζωής» ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει χαριτωμένες σκηνές, κάτι που το οφείλει στη σπιρτάδα του Πιερ Νινέ, ο οποίος υποδύεται μια χαριτωμένη (φυσικά), αρκούντως νευρωτική και παιχνιδιάρικα πεισματάρα εκδοχή του Γάλλου σκηνοθέτη. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως έχουν περάσει είκοσι χρόνια από την εποχή που ο χειροποίητος ρομαντισμός της «Αιώνιας λιακάδας ενός καθαρού μυαλού» μας είχε κατακτήσει τις καρδιές και η καριέρα του Γκοντρί δεν έχει να επιδείξει τίποτε ανάλογο στη συνέχεια. Αυτή είναι μια υπερβολικά συμβατική ταινία για το ταλέντο και το μέγεθος του Γκοντρί. Άλλωστε ο ίδιος είναι ένας ευρηματικός εικονοκλάστης που αν βρεθεί το κατάλληλο υλικό στα χέρια του, ξέρει πώς να το απογειώσει. Θα πρέπει, λοιπόν, να αναζητήσει το σενάριο που θα τον κάνει να σκιρτήσει σκηνοθετικά και να φτιάξει το καλλιτεχνικό follow-up της ταινίας με τον Τζιμ Κάρεϊ, αντί να βαυκαλίζεται με ιστορίες εσωτερικής κατανάλωσης για τα παλιά γαλόνια της παρεξηγημένης ευφυΐας του και τα παθήματά του από τα κακά αφεντικά των στούντιο.
Κυνική ψυχανάλυση εναντίον θρησκευτικής φαντασίας
Η τελευταία συνεδρία του Φρόιντ (Freud’s last session) **1/2
Σκηνοθεσία: Ματ Μπράουν
Πρωταγωνιστούν: Aντονι Χόπκινς, Μάθιου Γκουντ, Λιβ Λίσα Φράις
Ο Σίγκμουντ Φρόιντ καλεί τον συγγραφέα Κ. Σ. Λιούις σε μια φιλοσοφική συζήτηση λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για να τον ρωτήσει πώς γίνεται ένας ακαδημαϊκός της Οξφόρδης και διανοούμενος να είναι παράλληλα και θρήσκος. Η φανταστική συζήτηση ανάμεσα στον πατέρα της ψυχανάλυσης και στον συγγραφέα των «Χρονικών της Νάρνια» θα ξεφύγει από τη θεωρία περί ύπαρξης Θεού και θα επεκταθεί στην πολυκύμαντη σχέση του Φρόιντ με την κόρη του, αλλά και στη μυστηριώδη σχέση εξάρτησης του Λιούις με τη μητέρα του καλύτερου φίλου του.
Ο σκηνοθέτης Ματ Μπράουν εστιάζει στους δύο χαρακτήρες του ομώνυμου θεατρικού έργου του Μαρκ Σεν Ζερμέν και βάζει τον Άντονι Χόπκινς και τον Μάθιου Γκουντ σε μια ερμηνευτική αναμέτρηση, που σε στιγμές είναι χάρμα οφθαλμών. Η επιθετικά αναλυτική προσέγγιση του Φρόιντ και η διαστροφική τάση του να καταλήγει σε ψυχολογικές ερμηνείες με σκοπό να προβοκάρει τον αντίπαλο συνομιλητή του εκφράζονται υπέροχα από τον ακούραστο Άντονι Χόπκινς, ο οποίος πραγματικά μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα και τους πάντες. Από την άλλη, η ευγενική και στιλπνή ερμηνεία του Μάθιου Γκουντ στέκεται επάξια ως το φιλοσοφικό αντίβαρο στις οντολογικές αναπτύξεις του Φρόιντ. Ο Γκουντ («Downton Abbey») κατά καιρούς έμοιαζε με θύμα της ίδιας του της κομψότητας, αλλά σε αυτή την περίπτωση η ακαμψία του ταιριάζει στον ρόλο, καθώς ο χαρακτήρας του συνειδητοποιεί γρήγορα ότι μπήκε στη φωλιά του λύκου και η φιλοσοφική επαγρύπνησή του είναι το απαραίτητο όπλο για να μην καταποντιστεί από την περιφρόνηση του Φρόιντ για τη θρησκεία στην οποία είναι αφοσιωμένος. Τη συζήτηση εντείνουν οι πόνοι που νιώθει ο Φρόιντ εξαιτίας της επιβαρυμένης υγείας του, ο συναγερμός για αεροπορική επιδρομή που ξυπνάει στον Λιούις μνήμες του τρόμου που βίωσε ως έφηβος στρατιώτης στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και οι (λιγότερο ενδιαφέρουσες) εμβόλιμες σκηνές του χαρακτήρα της Άννας, της κόρης του Φρόιντ, που αργότερα θεμελίωσε την παιδοψυχολογία.
Η ταινία τελικά δεν έχει το ειδικό βάρος να προσπεράσει τη θεατρική της φύση και να αποκτήσει κινηματογραφικό αποτύπωμα, και τελικά υπολείπεται και των διαλόγων αλλά και των δύο αξιέπαινων ερμηνειών.
Ενα στοχαστικό πέρασμα στην ενηλικίωση
Μέντιουμ (medium) **1/2
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Ιωακειμίδη
Πρωταγωνιστούν: Αγγελική Μπεβεράτου, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Κατερίνα Ζησούδη
Στην καρδιά του καλοκαιριού, στο κλεινόν άστυ του Αυγούστου, μια νεαρή κοπέλα στέκεται αναγκαστικά στο πλευρό της μεγάλης της αδελφής όταν ετοιμάζεται να γεννήσει. Η πρωταγωνίστρια μοιάζει να έχει χάσει τη συναισθηματική πυξίδα της και περιπλανιέται άσκοπα και στο μεταίχμιο της ανηδονίας στους δρόμους της πόλης. Μέχρι που ένα μεγαλύτερο αγόρι, ο Άγγελος, θα τη συστήσει σε νέες εμπειρίες και παράλληλα θα της ξυπνήσει τη σεξουαλική επιθυμία.
Η σκηνοθέτρια Χριστίνα Ιωακειμίδη υπογράφει μια απρόσμενα τρυφερή και ευρηματική ταινία ενηλικίωσης μέσα από ένα μελαγχολικό οδοιπορικό στην καλοκαιρινή Αθήνα, αποφεύγοντας κάθε παγίδα επιτήδευσης. Το «Μέντιουμ» είναι μια ταινία αληθινή και σημερινή, χωρίς να προσποιείται ότι είναι hip προϊόν της εποχής της και αποφεύγοντας πολλά φεστιβαλικά στερεότυπα. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γιώργου Συμπάρδη, η ταινία εξερευνά την ενηλικίωση όταν γίνεται συνειδητή επιλογή. Οι απαντήσεις στα κοσμογονικά ερωτήματα που γεννάει το απότομο πέρασμα από την άγουρη εφηβεία στην περιπετειώδη ενήλικη ζωή δεν είναι στρογγυλές, σαφείς και απτές. Έτσι και το σενάριο αφήνει ανολοκλήρωτες πολλές ψυχολογικές διαδρομές και ημιφωτισμένα πολλά κίνητρα και επιλογές. Και, φυσικά, η παρατήρηση του φακού παίρνει το πάνω χέρι από μια ενδεχόμενη ανάπτυξη μιας ιστορίας και η αντιδραστική συμπεριφορά στο σώμα και στο βλέμμα προτιμάται έναντι μιας απόπειρας ερμηνείας και αποκρυπτογράφησης αυτού του μπερδεμένου κοριτσιού. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το «Μέντιουμ» είναι δίκαια υποψήφιο σε πέντε κατηγορίες στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας.
Μια κωμωδία που δεν απογειώνεται
Κενά αέρος (Northern comfort) **
Σκηνοθεσία: Χάφτεϊν Γκούναρ Σίγκουρντσον
Πρωταγωνιστούν: Λίντια Λέοναρντ, Τίμοθι Σπολ, Έλα Ράμπφ
Ενα γκρουπ ανθρώπων που πάσχουν από φοβία να ανέβουν σε αεροπλάνο θα δοκιμαστεί σε μία πτήση από το Λονδίνο στην Ισλανδία. Υπάρχουν ομάδες θεραπευτικής υποστήριξης για φοβικούς ανθρώπους, που μέσα από ψυχαναλυτικές συνεδρίες και προσομοιώσεις πτήσεων βοηθούν να ξεπεραστούν αυτοί οι ανίκητοι φόβοι που δυσχεραίνουν την καθημερινότητά τους. Στην ταινία του Ισλανδού σκηνοθέτη ένας εργολάβος ακινήτων, ένας συνταξιούχος πράκτορας των ειδικών δυνάμεων, ένα τεχνοφρικιό που ετοιμάζεται να λανσάρει μια νέα εφαρμογή έχουν δηλώσει συμμετοχή σε ένα μάθημα για να καταπολεμήσουν τον φόβο τους για τις πτήσεις και μαζί με έναν εκπαιδευτή και μια influencer καταλήγουν στην Ισλανδία ύστερα από σοβαρές αναταράξεις και μερική βλάβη του κινητήρα. Με την πτήση επιστροφής να καθυστερεί, οι αγχωμένοι επιβάτες κάνουν check-in σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο.
Ο σκηνοθέτης δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να τιμωρήσει τους χαρακτήρες για τις μικροαστικές νευρώσεις τους ή να τους φροντίσει ως ταλαιπωρημένες ψυχές που κάνουν ό,τι μπορούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην κάνει τίποτε από τα δύο και να βασίζεται στις αστείες καταστάσεις φάρσας. Το γράψιμο των διαλόγων δεν είναι αρκετά οξυδερκές και η πλοκή καταλήγει να είναι κουραστική και ελαφρώς επιτηδευμένη. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι τα παθήματα αυτών των προνομιούχων χαρακτήρων εξαντλούνται σε μια καθυστερημένη πτήση και μια πολυτελή στάση. Και ως εκ τούτου, οποιαδήποτε ένταση ή κίνδυνος μάλλον υπονομεύεται από το γεγονός ότι, όπως συμβαίνει με τόσα άλλα στη ζωή, τα πάντα εδώ μπορούν να επιλυθούν με την κοινή λογική και την πρόσβαση σε ένα καλά εξοπλισμένο μίνι μπαρ.
Οι drag queens αντεπιτίθενται
Αvant-Drag! (Ντοκιμαντέρ) ***
Σκηνοθεσία: Φιλ Ιερόπουλος
Ακολουθώντας μια σπονδυλωτή δομή, το αναπολογητικό ντοκιμαντέρ παρουσιάζει δέκα drag performers με διαφορετικές έμφυλες ταυτότητες και υπόβαθρο, αλλά με κοινό στοιχείο την προσέγγιση της δημιουργικότητας ως πολιτικής πράξης. Η ταινία μας συστήνει με δέκα drag queens που αποδομούν εννοιολογικά, με τον δικό τους τρόπο, το φύλο, την εθνικότητα, αλλά και τις πολιτικές ταυτότητας. Οι drag queens αντιμετωπίζουν καθημερινά την επιθετική αδιακρισία των βλεμμάτων, την αστυνομική βία και την ομοφοβία της ελληνικής κοινωνίας. Όπως αναφέρει για την Αθήνα η αφηγήτρια στην έναρξη: «Ανάμεσα στις ρωγμές των πεζοδρομίων, στις σπηλιές των υπονόμων και στα βλέμματα κάποιων περαστικών αναβοσβήνει μια πόλη κρυμμένη, που έχουν φανταστεί κάποιες φιλενάδες για να μπορούν να τρέχουν μέσα στα στενά της, να γελάνε να κρύβονται, να υπάρχουν».
Το «Avant-Drag!» είναι ένα χειροποίητο μανιφέστο για την ανάγκη της αυτοέκφρασης που μας απευθύνεται μετωπικά. Ένα αιρετικό κατασκεύασμα πασπαλισμένο με γκλίτερ που μας βγάζει τη γλώσσα με τον πιο ποιητικό και εξομολογητικό τρόπο. Πρόκειται για μια πολύτιμη ταινία, γεμάτη από αληθινά, αδάμαστα πλάσματα της πόλης που διαθέτουν μεγάλη καρδιά. Ένα φιλμ που, παρά τα περιορισμένα μέσα, μπορεί να ρίχνει κλοτσιές με δωδεκάποντο και μετά από χρόνια ίσως να θεωρείται το ελληνικό «Paris is burning».
ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ
Φανταστικοί fίλοι (If)
Σκηνοθεσία: Τζον Κραζίνσκι
Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Ρέινολντς, Kέιλι Φλέμινγκ, Στιβ Καρέλ, Φίμπι Γουόλερ-Μπριτζ
Eνα νεαρό κορίτσι μετά από μια δύσκολη εμπειρία θα αποκτήσει μια μεταφυσική ιδιότητα και θα αρχίσει να βλέπει τους φανταστικούς φίλους όλων των παιδιών. Καθώς οι πραγματικοί φίλοι πολλών εξ αυτών έχουν πια μεγαλώσει, η ίδια θα κάνει μια προσπάθεια να τους επανασυνδέσει με τα μικρά ή τα μεγαλύτερα παιδιά που πλέον τους έχουν ξεχάσει. Οικογενειακή ταινία του Τζον Κραζίνσκι («A quite place»).
Το μυστικό της μαύρης βαλίτσας (La extorsion)
Σκηνοθεσία: Μαρτίνο Ζαϊντέλις
Πρωταγωνιστούν: Γκιγιέρμο Φρανκέλα, Πάμπλο Ράγκο, Άντρεα Φριτζέριο
Ενας έμπειρος πιλότος εμπορικών πτήσεων αναγκάζεται να συνεργαστεί με τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του για να αποφύγει την τιμωρία του για ένα σοβαρό σφάλμα που διέπραξε εν ώρα εργασίας. Του αναθέτουν, λοιπόν, να μεταφέρει μυστηριώδεις βαλίτσες στα ταξίδια του στην Ισπανία. Τι κρύβεται, όμως, μέσα σε αυτές; Σύντομα θα μπλέξει σε μια πλεκτάνη που θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του και θα αναγκαστεί να πληρώσει ένα πολύ υψηλό τίμημα για να ξεφύγει.
