Παίζει τύμπανα από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Το όργανο τον διάλεξε και ο ντράμερ Αλέξανδρος Λουλούδης ποτέ του δεν το μετάνιωσε που η μουσική του παιδεία είναι jazz, αλλά δεν θεωρεί τον εαυτό του τζαζ μουσικό. Όλες οι τέχνες έχουν ένα διακριτό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έχουν δομηθεί, όμως ο Alex δεν έχει γεννηθεί ούτε μεγαλώσει στο περιβάλλον που γέννησε την τζαζ. Μια μουσική που οι ρίζες της είναι -χωρίς αμφιβολία- αφροαμερικανικές.
Επιλεκτικός στις συνεργασίες του, πάντα διαβασμένος και πάντα στην ώρα του για πρόβες και άλλες συναντήσεις, ο Αλέξανδρος Λουλούδης εκτιμάται από συνεργάτες και φίλους για τη συνέπειά του. Στην πρώιμη εφηβεία, έπαιξε σε σχολικές μπάντες, με την επιθυμία να κάνει πρωτότυπη μουσική και όχι διασκευές χιλιοπαιγμένων επιτυχιών.
Συλλογικό ασυνείδητο
Ο Αλέξανδρος ζει με τρόπο λιτό κι απέριττο από τη μουσική. Παίζει τύμπανα παντού -πριν χρόνια και στα σκυλάδικα- αλλά, τελευταία, προσπαθεί να είναι περισσότερο επιλεκτικός. «Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάτι που μας ενώνει. Ο παγκόσμια γνωστός Ελβετός ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Καρλ Γιουνγκ, ο εισηγητής της σχολής της αναλυτικής ψυχολογίας, το ονόμασε “συλλογικό ασυνείδητο” κι αυτό είναι που προσπαθώ να αγγίξω μέσω της τέχνης μου» λέει ο Alex.
Συνθέτης και αυτοσχεδιαστής, ο Λουλούδης δηλώνει υπερήφανα «καλλιτέχνης της εργατικής τάξης». «Το ταξικό υπόβαθρο της τζαζ, μιας λαϊκής μουσικής που γεννήθηκε από την κοινότητα των μαύρων σκλάβων που μεταφέρθηκαν με βία στη Βόρεια Αμερική, έχει εξελιχθεί σε μια μορφή διασκέδασης της μπουρζουαζίας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Αλλά εγώ επιμένω ότι η τζαζ είναι λαϊκή μουσική» συμπληρώνει.
Δρόμος χωρίς επιστροφή
Ο Αλέξανδρος Λουλούδης έζησε τα νεανικά του χρόνια στη Δράμα, στο περιβάλλον μιας μικρής ακριτικής πόλης, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, πιο κοντά στη φύση. Εκεί, ο άνθρωπος μπορεί -αν το επιθυμεί- να έρθει ευκολότερα σε επαφή με τον εσωτερικό του κόσμο, εξελίσσοντας και αναπτύσσοντας τη δημιουργικότητά του. Στο σπίτι υπήρχε ένα παιχνίδι, ένα παιδικό κρουστό που κέντριζε την προσοχή του συνεσταλμένου μικρού.
Οι ρυθμοί της παραδοσιακής μουσικής της πόλης του επέδρασαν στο ενδιαφέρον του για τα κρουστά. Κάπου στα δώδεκα ο Alex βρέθηκε στις τάξεις του Δημοτικού Ωδείου Δράμας και στα 14 πια άρχισε να μαθαίνει την τέχνη των τυμπάνων από τον «υψηλότατο» Νίκο Βαργιαμίδη, στη Θεσσαλονίκη. Το όργανο τον διάλεξε και ο Λουλούδης αφιέρωσε όλη τη ζωή σε αυτό, χωρίς ποτέ να το μετανιώσει.
Από τα εννέα ήξερε ότι θα γίνει μουσικός κι από τα δώδεκα είχε αποφασίσει να σπουδάσει στη Νέα Υόρκη. Στη «Μέκκα» της μουσικής του αυτοσχεδιασμού από τα 18, έζησε στους δρόμους της κι έμαθε τη μουσική της στις live σκηνές και τα jam sessions. Το 2014, έδωσε εξετάσεις στο New School for jazz & contemporary music -στο Μανχάταν- και βραβεύτηκε με δύο υποτροφίες. Αποφοίτησε το 2017.
Με το Bachelor of fine arts και τις γνωριμίες και τις φιλίες του από τα πανεπιστημιακά χρόνια, ο Αλέξανδρος άρχισε να ηχογραφεί τις δικές του μουσικές. Οι τρεις έως τώρα δίσκοι του κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα. Τα «Elements brought together by love» (2017), «Words» (2021) και «What we are» (2023) σύντομα θα συμπληρωθούν από τον αναμενόμενο τέταρτο, το «Love creates».
Ανθρωποι - σταθμοί ζωής
Ο Αλέξανδρος Λουλούδης τρεις ανθρώπους θεωρεί μέντορές του. Στις 12/12/2012, στα γενέθλιά του, ο σπουδαίος ντράμερ Michael Carvin (ex Dizzy Gillespie Quintet) έκανε το πρώτο μάθημα στον φιλόδοξο Δραμινό μαθητή του. Ήταν το μόνο το οποίο δέχτηκε να πληρωθεί. Αμέσως μετά, εκτός από μαθητής του, έγινε «παιδί του», δεξί του χέρι και έμπιστος βοηθός του. Ο δάσκαλος εκτιμούσε ότι αυτός ο ντροπαλός 20χρονος κρατούσε μια σοβαρή επαγγελματική στάση.
Κοντραμπασίστας με μεγάλο ήχο, με μύριες συμμετοχές και προσωπικές δουλειές, ο Reggie Workman -ο πρώην μόλις 20χρονος συνεργάτης του John Coltrane Quartet- υπήρξε ένας ακόμα μεγάλος δάσκαλος του Λουλούδη. Του «πέρασε» το πνεύμα του αυτοσχεδιασμού, που ελλόχευε στην ακόμη νεανική ψυχή του.
Εικαστικός, σερβιτόρος, μουσικός
Ο Oliver Lake, ο σπουδαίος σαξοφωνίστας και μεταξύ άλλων συνιδρυτής του World Saxophone Quartet, έβγαλε από μέσα του τον συνθέτη και, με τη στάση ζωής του, τού δίδαξε πως ένας καλλιτέχνης ποτέ δεν πρέπει να αυτοπεριορίζεται αισθητικά. Ζωγράφος, εκτός από τζαζ μουσικός, ο Lake τού έδειξε πως μπορεί να λειτουργεί και ως εικαστικός -παράλληλα με την ποίηση και τη μουσική- με αισθητική συνάφεια και ειλικρίνεια.
Αρχικά, η ζωγραφική ήταν μια μορφή εργασιοθεραπείας για τον ανήσυχο ντράμερ. Μικροί, σε μέγεθος παλάμης, καμβάδες γέμιζαν τις ελεύθερες ώρες μιας ζωής με ελάχιστες ανέσεις, τότε που ο Αλέξανδρος ακόμα κοιμόταν στα πατώματα και στους καναπέδες άγνωστων και γνωστών, συνεργατών και φίλων.
Βοηθός σερβιτόρος σε ελληνικά ρεστοράν στα πρώτα δύο αμερικανικά του χρόνια, από το καλοκαίρι του 2013 ο Αλέξανδρος έπαιζε τα Σαββατοκύριακα σε γάμους και βαφτίσια της ελληνικής κοινότητας γύρω από το ομογενειακό Queens της Ν.Υόρκης, ενώ τις καθημερινές τις πέρναγε στο πανεπιστήμιο με πολλές μουσικές. Τα βράδια, συλλειτουργούσε πάνω στο σανίδι με μέλη της τοπικής τζαζ σκηνής.
Αυτοσχεδιάζοντας
«Συχνά, αναφερόμαστε στην έννοια “αυτοσχεδιασμός”σαν ένα μόνο πράγμα. Είναι όμως πολλά περισσότερα. Ο ιδιωματικός αυτοσχεδιασμός διδάσκεται. Ένας μαθητής, δίπλα στον δάσκαλό του μαθαίνει τρόπους, φράσεις και τεχνικές που θα του φανούν χρήσιμες για να συνθέσει τον προσωπικό του αυτοσχεδιασμό, μέσα στο πλαίσιο της παράδοσης. Ο ιδιοσυγκρασιακός τρόπος στον αυτοσχεδιασμό δεν διδάσκεται, αλλά αναγεννάται μέσα από τις εμπειρίες του μουσικού, τα βιώματά του, τη χρήση των επιρροών του στην πράξη. Δεν δημιουργείται μέσα στο πλαίσιο κάποιας παράδοσης» αναθυμάται σκεπτικός ένας έμπειρος πια αυτοσχεδιαστής, ο Αλέξανδρος Λουλούδης.
Ο Αλέξανδρος προτιμά να διαλέγεται -αυτοσχεδιάζοντας- με ένα μικρό σύνολο δύο ή τριών μουσικών. Από αυτό προκύπτουν οι επιλογές των συνεργασιών του σε δίσκους ή στις live εμφανίσεις ενώπιον κοινού. «Τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι πολύ με τον μπασίστα και συνθέτη Απόστολο Σιδέρη. Έχουμε παίξει από ντουέτα μέχρι και σεπτέτα μαζί. Ξεκινάμε τώρα και ένα πολύ πρωτότυπο ντουέτο, με τον κεραμίστα και περφόρμερ Έκτορα Μαυρίδη» συμπληρώνει.
Δισκογραφώντας τον θυμό και την αγάπη
Το πλέον σημαντικό στη μουσική του Άλεξ Λουλούδη είναι η ειλικρίνεια. Παίζει, γράφει και ηχογραφεί, γιατί θέλει να εκφράσει τις εμπειρίες του, όλα όσα δυσκολεύεται να πει με λόγια ή να κάνει πράξη
Αυτά τον φέρνουν πίσω στον τόπο που μεγάλωσε, στη μοναξιά της παιδικής ηλικίας, στα δύσκολα χρόνια των σπουδών στην πρωτεύουσα πόλη κάθε μορφής μουσικής. Έχοντας ζήσει την ψυχή της μεγάλης μητρόπολης, ο Αλέξανδρος ένιωσε πως έφτανε πια η στιγμή να γνωρίσει άλλες, διαφορετικές εμπειρίες, μακριά από τη Νέα Υόρκη.
Επιστροφή στην Ιθάκη
Η επιστροφή στη γενέτειρά του, τη Δράμα, συνέπεσε με τις «κλειστές» ημέρες της πανδημίας. Η γνωριμία του με την επίσης μουσικό Ζωή, τη γυναίκα της ζωής του, σήμαινε την απόφασή του να εγκατασταθεί στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό σημαίνει. Και να κυκλοφορήσει τις μουσικές γραφές του.
Το 2015, ο Alex συνεργάζεται με τον σπουδαίο πολυπνευστό από το Ντιτρόιτ Rafael Statin. Μαζί βούτηξαν στα βαθιά νερά της μουσικής του αυτοσχεδιασμού. Η συχνή, σχεδόν καθημερινή τριβή τους οδήγησε στην ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου. Το «Elements brought together by love», στη διάρκεια των 55 λεπτών του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού τους, της απαγγελίας ποιήματος της Σαπφούς και ενός δικού του -αποτέλεσμα ψυχικής εκτόνωσης-, προκάλεσε ενθουσιασμό αλλά και συγκίνηση σε όσους το άκουσαν όταν κυκλοφόρησε δισκογραφικά, το 2017.
Μετά από τρία χρόνια, συνθέσεις του γραμμένες στη διάρκεια των σπουδών του ηχογραφήθηκαν και πάλι με τον Rafael στο τενόρο σαξόφωνο, τον Dean Torrey στο κοντραμπάσο και τον Αλέξανδρο στα ντραμς, στα τέσσερα από τα έξι κομμάτια τού «Words» (2021). Στα υπόλοιπα δύο, ο Kaelen Ghandhi έπαιζε τενόρο σαξόφωνο δίπλα στη φωνή της Δομινικανής Rosdeli Marte και την ηλεκτρική κιθάρα του Aaron Rubinstein. Οι συνθέσεις του Alex, δοσμένες με τον ιδιοσυγκρασιακό του τρόπο, περιέχουν τον απόηχο της εποποιίας της free jazz, από τα μακρινά sixties.
Ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Λουλούδη, με τίτλο «What we are», είναι το ντουέτο με τον κατά το ήμισυ Θεσσαλονικιό και γεννημένο στο Τέξας πιανίστα Zack Clarke. Αποτέλεσμα μιας πολύχρονης φιλίας μεταξύ των δύο μουσικών της downtown αυτοσχεδιαστικής σκηνής.
Στα σκαριά
Στην τελική φάση της ηχητικής του επεξεργασίας βρίσκεται ο επερχόμενος δίσκος με τίτλο «Love creates», όπου ο Alex παίζει solo τύμπανα και απαγγέλλει την ερωτική του ποίηση. Στο τέταρτο αυτό προσωπικό του άλμπουμ, που ο Λουλούδης βλέπει ως ένα μετα-μουσικό project, ψάχνει να βρει τη διακριτή προσέγγισή του στα τύμπανα. Περιέχει έξι αυτοσχεδιασμούς -συνθέσεις της στιγμής- και πέντε από τα δικά του ποιήματα. Το «Love creates» είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή του δημιουργικού Σαλονικιού ιδρυτή της Defkaz Records Γιάννη Κουφαέλα. Το artwork επιμελείται ο εικαστικός Δημήτρης Εφέογλου.
«Ο Λουλούδης είναι ένας μουσικός από αυτούς που εννοούν αυτό που κάνουν. Δεν προσπαθεί να κολακέψει τον ακροατή, προσπαθεί να τον ξεκουνήσει και να τον προβληματίσει» (Αναστάσιος Μπαμπατζιάς, mic.gr).
